ย้อนไปเมื่อ 8 เดือนที่แล้ว ประมาณปลายๆเมษา เราได้รู้จักคนๆนึงผ่านบีท้อค เขาเป็นช่างภาพอยู่ที่ชลบุรี
เรารู้สึกดีกับเขาตั้งแต่เริ่มคุยเลย มันเป็นอะไรที่แปลกๆ เพราะเราจะไม่ค่อยรู้สึกดีกับใครเร็วขนาดนี้ เราก็คุยกันไปเรื่อยๆ
พัฒนาจากพิมพ์คุยกันเป็นส่งข้อความเสียง เราคุยได้สักอาทิตย์นึง เราว่าเราชอบเขานะ แต่เราก็ไม่ได้บอกเขา เพราะเราคิดว่าเขาคงไม่ชอบเราหรอก
วันนึงเราก็แบบแกล้งถามไรงี้ว่าแบบเคยคุยกับใครแล้วชอบเลยมั้ย เขาบอกเคยสิ เราบอกเอ้าแล้วจะทำไงให้เขารู้
เขาก็บอกเราว่าเขาจะไม่บอกหรอกแต่เขาจะทำให้รู้สึกรัก เราแบบอ๋อ แล้วแบบเราจะทำไงดี แล้วจู่ๆเขาก็ถามเราว่า เราชอบเขาเหรอ
ตอนนั้นเราแบบทำตัวไม่ถูกเลย เราก็เป็นพวกคิดไงก็พูดงั้น เลยบอกไปว่าเราชอบเธอนะ เขาบอกว่าเขารู้ตั้งแต่วันแรกๆแล้ว เราก็อึ้งไปเลย
สุดท้ายเขาก็ถามเราว่าแล้วคิดว่าเขาชอบเรามั้ย เราก็บอกไปว่าคงไม่หรอก -////- เขาก็ถามต่อว่ารู้ได้ไง เราก็บอกไปว่าก็ไม่เคยบอกชอบเราอะ
เขาก็ถามว่า ที่ทักไปทุกคืน ถามทุกครั้ง คุยกันเกือบตลอด24ชม นี่ยังไม่รู้เหรอ ก็บอกแล้วไงว่าอยู่ที่การกระทำไม่ได้ขึ้นอยู่คำพูด เราแบบอึ้งกำลังสองบิดม้วนตัว
หมดเลย แต่เราก็ถามเขาอีกว่าชอบเราจริงๆเหรอ เขาก็บอกอีกว่าดูที่การกระทำดิ เราก็อื้มดูที่การกระทำ อ๋อเราลืมบอกไปว่าตอนนั้นเรา 15 เขา 24
หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ เขาเสมอต้นเสมอปลายตลอด ช่วงนั้นเราต้องอยู่บ้านคนเดียว ประมาณหนึ่งเดือนเลย เขาก็บอกว่าให้ล็อคประตูอะไรให้ดี
ตอนกลางคืนก็ปิดม่านเช็คอะไรให้เรียบร้อย ให้รีบนอนด้วย มีอยู่คืนนึงเป็นวันที่ฝนตกหนักมากแล้วไฟก็ดับ ฟ้าร้องโคตรมครามเลย ส่วนตัวเราเป็นคนที่กลัวฟ้าร้องฟ้าผ่ามาก เราร้องไห้เลยเพราะกลัวมากจริงๆ บรรยากาศเป็นใจมาก อยู่บ้านคนเดียว ฝนตก ไฟดับ ฟ้าร้อง น่ากลัวสุดๆ ตอนนั้นเราแบบไม่กล้าลุกออกจากโซฟาเลย จู่ๆเขาก็โทรเข้ามา เราก็ไม่กล้ารับเพราะเรากลัวจริงๆ เขาก็โทรมาหลายสายมาก จนเราต้องรับ เขาถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า
เขาดูพยาการณ์อากาศเลยรู้ว่าภาคใต้ฝนจะตกหนัก (เราเป็นคนพังงา) เขาเลยเป็นห่วงตอนนั้นเราแบบไม่ไหวละ เขาก็บอกใจเย็นๆเดี๋ยวเขาอยู่เป็นเพื่อน
ตอนนั้นเขาพยายามชวนเราคุยเพื่อให้เราผ่อนคลาย จำได้ว่าตอนนั้นคุยกันนานมากประมาณ2ชั่วโมงนะกว่าไฟจะมา สุดท้ายเขาก็ส่งเราเข้านอนแต่เรากลัวเขาเลยบอกว่าเขาจะอยู่จนกว่าเราจะหลับ เขาก็อยู่จริงๆนะ เราปลื้มเขามาก เขาเป็นคนที่อบอุ่นมาก กวนตีนด้วย เราคุยกับเขาจนใกล้จะเปิดเทอมเราต้องมาเรียนที่ภูเก็ต ตอนนั้นเป็นช่วงที่แบบว่ากำลังไปได้ดี จนเราถามเขาว่าเฟสไทม์กันมั้ยเราอยากเห็นหน้าเขาเขาก็โอเคนะ เราก็เฟสไทม์กัน เราแบบเขินเลยยย เขาน่ารักมาก คือแบบเราละลาย เราก็เฟสไทม์กันเกือบทุกวัน แต่จู่ๆวันนึงเขาก็หายไป เราติดต่อไม่ได้เลย เขาหายไป2วัน เราคิดแล้วว่าคงจะหายไปจริงๆแบบไม่กลับมาเลยเตรียมใจละ เขากลับค่ะ เราก็ถามว่าหายไปไหนมา เขาบอกว่าเขากลับไปคิดทบทวน เขาบอกว่าเราไม่ใช่แต่เขาชอบ
เขาขอโทษ เขาบอกจะไม่หายไปอีก หลังจากนั้นเราก็คุยกันปกติ คือตอนนั้นเราเรียกเขาว่าหมีตัวใหญ่ เขาเรียกเราว่าหมีน้อย ฟินกันไปเลยทีเดียว เราเป็นคนที่จู้จี้นะเราก็ไม่ชอบนิสัยเราเหมือนกันจนทำให้เรากับเขาทะเลาะกันขั้นรุนแรงอะ วันนั้นเขาออกกฎให้เราเลยอะ เราพยายามไม่จู้จี้นะสุดท้ายก็ไม่ได้ เรากับเขาเลยต้องจากกันด้วยดี เราร้องไห้หนักมากระยะเวลาตลอด3เดือน เราทำมันพังเอง เราร้องไห้จนไม่สบายอะ เราแบบอ่อนแอมากเราไม่เคยชอบใครขนาดนี้เลย ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์เราก็ยังเหม่อๆอยู่ ยังทำใจไม่ได้เราเลยลองโทรไปหาเขาดู เขารับสายนะ เราก็ถามสบายดีมั้ยเป็นไงบ้าง หายไปเลยนะ
เขาบอกว่า เขาก็หาทางติดต่ออยู่แต่เขาไม่กล้า คือตอนนั้นร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก คือเขาก็ยังรู้สึกเหมือนเดิมกับเรา เราก็ยังรู้สึกเหมือนเดิมกับเขา
เราก็กลับมาคุยกันอีกรอบแต่ครั้งนี้ปัญหาก็อยู่ที่เราอีกแล้ว แฟนเก่าเรากลับมา เราแบบอะไรว้ะจะกลับมาทำไม เรากับเขาทะเลาะกัน เขาบอกไปลืมแฟนเก่าให้ได้ก่อนแล้วค่อยมาคุยกัน เขาไม่อยากเป็นตัวแทนใคร เราแบบเราไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เราพยายามบอกว่าเราเลือกเขานะแต่เขาก็ไม่ฟังสุดท้ายเขาบล็อคไลน์บล็อคเฟสบล็อคบีท้อค บล็อคทุกอย่าง ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้เรายังติดต่อเขาไม่ได้เลยค่ะ เรามีคนเข้ามาคุยด้วยนะ คุยได้จะสองเดือนละแต่สุดท้ายก็ไม่ใช่ เรายังลืมเขาไม่ได้ นี่ก็จะ6เดือนละมั้งที่เรายังลืมเขาไม่ได้เรายังรู้สึกเหมือนเดิมกับเขา ตอนนี้เราได้แต่ภาวนาว่าเขาจะกลับมา
พี่ฮิปกิ่งขอโทษนะ แต่กิ่งยังลืมพี่ไม่ได้ว่ะ คิดถึงหมูไหม้ คิดถึงปลาหมึก เอ บี ซี คิดถึงพี่ คิดถึงโทนี่ คิดถึงนกแก้ว คิดถึงระยะเวลาตลอด3เดือนกว่าๆ
.......กิ่งคิดถึงพี่นะ......
ปล.พิมพ์ไปร้องไห้ไป
ปล.ถ้าเจอคนที่เขาดีกับคุณตั้งแต่แรกจนถึงปัจจุบันอย่าปล่อยเขาไปนะ
ปล. คิดถึงเธอจริงๆนะ big bear
อดีตที่ไม่มีวันลืม
เรารู้สึกดีกับเขาตั้งแต่เริ่มคุยเลย มันเป็นอะไรที่แปลกๆ เพราะเราจะไม่ค่อยรู้สึกดีกับใครเร็วขนาดนี้ เราก็คุยกันไปเรื่อยๆ
พัฒนาจากพิมพ์คุยกันเป็นส่งข้อความเสียง เราคุยได้สักอาทิตย์นึง เราว่าเราชอบเขานะ แต่เราก็ไม่ได้บอกเขา เพราะเราคิดว่าเขาคงไม่ชอบเราหรอก
วันนึงเราก็แบบแกล้งถามไรงี้ว่าแบบเคยคุยกับใครแล้วชอบเลยมั้ย เขาบอกเคยสิ เราบอกเอ้าแล้วจะทำไงให้เขารู้
เขาก็บอกเราว่าเขาจะไม่บอกหรอกแต่เขาจะทำให้รู้สึกรัก เราแบบอ๋อ แล้วแบบเราจะทำไงดี แล้วจู่ๆเขาก็ถามเราว่า เราชอบเขาเหรอ
ตอนนั้นเราแบบทำตัวไม่ถูกเลย เราก็เป็นพวกคิดไงก็พูดงั้น เลยบอกไปว่าเราชอบเธอนะ เขาบอกว่าเขารู้ตั้งแต่วันแรกๆแล้ว เราก็อึ้งไปเลย
สุดท้ายเขาก็ถามเราว่าแล้วคิดว่าเขาชอบเรามั้ย เราก็บอกไปว่าคงไม่หรอก -////- เขาก็ถามต่อว่ารู้ได้ไง เราก็บอกไปว่าก็ไม่เคยบอกชอบเราอะ
เขาก็ถามว่า ที่ทักไปทุกคืน ถามทุกครั้ง คุยกันเกือบตลอด24ชม นี่ยังไม่รู้เหรอ ก็บอกแล้วไงว่าอยู่ที่การกระทำไม่ได้ขึ้นอยู่คำพูด เราแบบอึ้งกำลังสองบิดม้วนตัว
หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ เขาเสมอต้นเสมอปลายตลอด ช่วงนั้นเราต้องอยู่บ้านคนเดียว ประมาณหนึ่งเดือนเลย เขาก็บอกว่าให้ล็อคประตูอะไรให้ดี
ตอนกลางคืนก็ปิดม่านเช็คอะไรให้เรียบร้อย ให้รีบนอนด้วย มีอยู่คืนนึงเป็นวันที่ฝนตกหนักมากแล้วไฟก็ดับ ฟ้าร้องโคตรมครามเลย ส่วนตัวเราเป็นคนที่กลัวฟ้าร้องฟ้าผ่ามาก เราร้องไห้เลยเพราะกลัวมากจริงๆ บรรยากาศเป็นใจมาก อยู่บ้านคนเดียว ฝนตก ไฟดับ ฟ้าร้อง น่ากลัวสุดๆ ตอนนั้นเราแบบไม่กล้าลุกออกจากโซฟาเลย จู่ๆเขาก็โทรเข้ามา เราก็ไม่กล้ารับเพราะเรากลัวจริงๆ เขาก็โทรมาหลายสายมาก จนเราต้องรับ เขาถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า
เขาดูพยาการณ์อากาศเลยรู้ว่าภาคใต้ฝนจะตกหนัก (เราเป็นคนพังงา) เขาเลยเป็นห่วงตอนนั้นเราแบบไม่ไหวละ เขาก็บอกใจเย็นๆเดี๋ยวเขาอยู่เป็นเพื่อน
ตอนนั้นเขาพยายามชวนเราคุยเพื่อให้เราผ่อนคลาย จำได้ว่าตอนนั้นคุยกันนานมากประมาณ2ชั่วโมงนะกว่าไฟจะมา สุดท้ายเขาก็ส่งเราเข้านอนแต่เรากลัวเขาเลยบอกว่าเขาจะอยู่จนกว่าเราจะหลับ เขาก็อยู่จริงๆนะ เราปลื้มเขามาก เขาเป็นคนที่อบอุ่นมาก กวนตีนด้วย เราคุยกับเขาจนใกล้จะเปิดเทอมเราต้องมาเรียนที่ภูเก็ต ตอนนั้นเป็นช่วงที่แบบว่ากำลังไปได้ดี จนเราถามเขาว่าเฟสไทม์กันมั้ยเราอยากเห็นหน้าเขาเขาก็โอเคนะ เราก็เฟสไทม์กัน เราแบบเขินเลยยย เขาน่ารักมาก คือแบบเราละลาย เราก็เฟสไทม์กันเกือบทุกวัน แต่จู่ๆวันนึงเขาก็หายไป เราติดต่อไม่ได้เลย เขาหายไป2วัน เราคิดแล้วว่าคงจะหายไปจริงๆแบบไม่กลับมาเลยเตรียมใจละ เขากลับค่ะ เราก็ถามว่าหายไปไหนมา เขาบอกว่าเขากลับไปคิดทบทวน เขาบอกว่าเราไม่ใช่แต่เขาชอบ
เขาขอโทษ เขาบอกจะไม่หายไปอีก หลังจากนั้นเราก็คุยกันปกติ คือตอนนั้นเราเรียกเขาว่าหมีตัวใหญ่ เขาเรียกเราว่าหมีน้อย ฟินกันไปเลยทีเดียว เราเป็นคนที่จู้จี้นะเราก็ไม่ชอบนิสัยเราเหมือนกันจนทำให้เรากับเขาทะเลาะกันขั้นรุนแรงอะ วันนั้นเขาออกกฎให้เราเลยอะ เราพยายามไม่จู้จี้นะสุดท้ายก็ไม่ได้ เรากับเขาเลยต้องจากกันด้วยดี เราร้องไห้หนักมากระยะเวลาตลอด3เดือน เราทำมันพังเอง เราร้องไห้จนไม่สบายอะ เราแบบอ่อนแอมากเราไม่เคยชอบใครขนาดนี้เลย ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์เราก็ยังเหม่อๆอยู่ ยังทำใจไม่ได้เราเลยลองโทรไปหาเขาดู เขารับสายนะ เราก็ถามสบายดีมั้ยเป็นไงบ้าง หายไปเลยนะ
เขาบอกว่า เขาก็หาทางติดต่ออยู่แต่เขาไม่กล้า คือตอนนั้นร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก คือเขาก็ยังรู้สึกเหมือนเดิมกับเรา เราก็ยังรู้สึกเหมือนเดิมกับเขา
เราก็กลับมาคุยกันอีกรอบแต่ครั้งนี้ปัญหาก็อยู่ที่เราอีกแล้ว แฟนเก่าเรากลับมา เราแบบอะไรว้ะจะกลับมาทำไม เรากับเขาทะเลาะกัน เขาบอกไปลืมแฟนเก่าให้ได้ก่อนแล้วค่อยมาคุยกัน เขาไม่อยากเป็นตัวแทนใคร เราแบบเราไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เราพยายามบอกว่าเราเลือกเขานะแต่เขาก็ไม่ฟังสุดท้ายเขาบล็อคไลน์บล็อคเฟสบล็อคบีท้อค บล็อคทุกอย่าง ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้เรายังติดต่อเขาไม่ได้เลยค่ะ เรามีคนเข้ามาคุยด้วยนะ คุยได้จะสองเดือนละแต่สุดท้ายก็ไม่ใช่ เรายังลืมเขาไม่ได้ นี่ก็จะ6เดือนละมั้งที่เรายังลืมเขาไม่ได้เรายังรู้สึกเหมือนเดิมกับเขา ตอนนี้เราได้แต่ภาวนาว่าเขาจะกลับมา
พี่ฮิปกิ่งขอโทษนะ แต่กิ่งยังลืมพี่ไม่ได้ว่ะ คิดถึงหมูไหม้ คิดถึงปลาหมึก เอ บี ซี คิดถึงพี่ คิดถึงโทนี่ คิดถึงนกแก้ว คิดถึงระยะเวลาตลอด3เดือนกว่าๆ
.......กิ่งคิดถึงพี่นะ......
ปล.พิมพ์ไปร้องไห้ไป
ปล.ถ้าเจอคนที่เขาดีกับคุณตั้งแต่แรกจนถึงปัจจุบันอย่าปล่อยเขาไปนะ
ปล. คิดถึงเธอจริงๆนะ big bear