ตอนนี้ผมอายุ 30 ผมอยู่ด้วยกันกับเธอคนนี้มาตั้งแต่เธอ 17 จนตอนนี้เธอ 28 แล้ว ผมผ่านเรื่องราวอะไรต่อมิอะไรมากับเธอมากมายเหลือเกิน ผมดูแลเธอทุกๆอย่าง ซักผ้า ทำกับข้าว อาหารการกิน ทุกๆอย่างที่ผมสามารถทำให้ได้ ตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอนอกใจผมมาแล้วหลายครั้ง . . . แต่ในทุกๆครั้ง ผมก็ง้อเธอมาเสมอ ทั้งๆที่เธอผิด!!!  จนปี50 ผมกับเธอก็ได้มีลูกกัน 1คน เธอบอกกับผมว่าจะหยุดการกระทำที่ทำให้ผมแย่ทั้งหมด เธอหยุดนะ . . แต่ก็ได้ไม่นานนัก เธอก็ทำกับผมอีกครั้ง ครั้งนี้เขานอกใจผมนานมาก ผมจับได้ เธอก็บอกว่าหยุดแล้ว เป็นแบบนี้อยู่5ปีเต็ม!! จนผมไม่ไหว ขอคุยกับเธอแบบตรงๆ เธอก็สาระภาพหมดทุกอย่าง เธอบอกต่อไปจะหยุดจริงๆแล้ว สงสารลูกกับผมที่ให้อภัยเธอเสมอมา ผมก็ให้โอกาส เป็นครั้งที่เท่าไหร่ ไม่รู้ จนมาอาทิตที่แล้ว อยู่ๆเขาขอบอกเลิกกับผม ผมถามเหตุผลเธอบอกว่า อยากอยู่คนเดียว ผมก็เลยคิดว่าไม่ใช่แล้วแบบนี้ ผมเลยตามสืบ จนรู้ว่า . . เธอไปมีคนอื่นอีกแล้ว ครั้งนี้เขาหล่อ ดูดี มีเงิน เขาไปโกหกชายคนนั้นว่า เลิกกับสามีแล้วมีลูกติด 1 คน   ผมกลับมาเจ็บอีกครั้ง ผมรักเธอมากนะ ให้อภัยมาทุกครั้ง ยอมทั้งๆที่รู้ว่าเธอได้ไปมีอะไรกับใคร . . . ยอมเพียงเพื่อซักวันเธอจะหยุดและสำนึกได้  แต่ไม่เลย  อาทิตย์ที่แล้วเธอโทรมา (แยกกันอยู่แแล้ว)  โทรว่าอยู่กับผมก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ผมร้องกับคำพูดนี้กับเธอ  หลังจากนั้นมา ผมพยายามที่จะรั้งเธอยื้อเธอ ไม่ยอมเลิกกับเธอ จนเธอ เครียด จิตใจย่ำแย่ กลัวว่าหากผมไปบอกเค้าคนนั้นของเธอ ว่าเธอยังมีสามีอยู่ เค้าคนนั้นจะเลิกกับเธอ . . จนมาวันนี้ เราได้คุยกัน ผมได้เจอหน้าเธออีกครั้งในรอบ หลายวัน เธอขอให้ผมปล่อยเธอไป ผมก็เลยเลือกที่จะปล่อยเธอ เพราะเธอดูแย่มาก ผมเป็นห่วงเธอมาก ผมเลยยอมตกลงกับเธอ ต่อไปผมจะไม่ไปยุ่งเกี่ยวอะไรกับเธออีก ให้เราเป็นเพียงแค่พี่ชาย น้องสาว ต่อกัน ลูกก็ช่วยกันดูแลกันไป ผมรู้ตัวว่าที่ผ่านมา ผมเหมือนคนโง่ โง่ที่ยังรั้งเธอไว้ให้เจ็บอีก แต่สิ่งที่ผมทำไปทุกๆอย่าง เพราะผมรักเธอมาก  ผมไม่รู้ว่า . . ผู้ชายที่เป็นเหมือนผม ยังมีอยู่อีกไหม ที่รักใครแล้วทุ่มเทสุดชีวิต