สวัสดีค่ะ ขอบอกเล่าเรื่องราวที่เผชิญกับตัวเองมาเป็นเวลา 21ปี ดิฉันอยู่ในครอบครัวฐานะปานกลาง ถูกเลี้ยงดูอบรมมาโดยแม่ พ่อแม่อยู่ด้วยกัน แต่ความอึดอัดความกดดันที่มี มันพูดกับใครไม่มีใครเลยที่เข้าใจ  ดิฉันทำตามคำสั่งแม่เสมอ การเรียนและกิจกรรมดีมาโดยตลอด เป็นผู้นำคนอื่นมากมาย แต่อยู่ในครอบครัวถูกบังคับห้ามทำโน้นนี่มากมาย เช่น แม่ห้ามไม่ให้ดูหนังในโรงภาพยนตร์เกิดมาทั้งชีวิตก็ไม่เคยเข้า ใน1วันแม่จะโทรหาเพื่อเช็คว่าฉันทำอะไร ที่ไหน อยู่กับใคร ไม่ต่ำกว่า 20ครั้ง ตั๋วรถเมล์ที่ฉันโดยสาร ต้องเก็บกับมาให้แม่ดูทุกวัน ดิฉันนอนแยกกะแม่ตอนเข้าระดับอุดมศึกษา มีห้องเป็นของตัวเองแต่อาศัยแค่นอน แม้แต่โทรศัพท์มือถือก็ต้องวางไว้ด้านนอก เพราะห้ามคุยโทรศัทพ์กับใคร อินเตอร์เน็ตใช้ได้เป็นเวลา อยู่กับแบบนี้ บางทีมีเหตุให้ทะเลาะกับแม่ดิฉันยอมรับว่าเถียง แต่ในใจมันเป็นคำถาม ว่าที่ทำให้ทั้งการเรียนชื่อเสียงด้านต่างๆ หนูทำให้แม่ทั้งนั้น แต่ทำไมหนูต้องมาเจอการบังคับ ให้อยู่ในกรอบของแม่ที่แม่บอก ทุกครั้งที่ทะเลาะ แม่จะใช้คำด่าที่แรงมาก เปรียบเหมือนฉันไปเอากับผู้ชายเป็น100คน แต่เหตุแค่ รับสายช้า ฉันไม่เคยทำอะไรแบบที่แม่ด่า พยายามหาเหตุนะว่าทำไมแม่ถึงเป็นแบบนี้ ถึงกับบางทีเวลามีปัญหสฉันอยากจะหนีให้ไกล แต่ความเป็นจริมันทำไม่ได้ อยากหลุดพ้นกับเหตุแบบนี้ เคยนั่งคุยกับพ่อแม่ เหมือนเข้าใจ แต่สุดท้ายก็เหมือนเดิม