เอิ่ม...ก่อนอื่นเลยต้องขอบอกก่อนว่าไม่เคยตั้งกระทู้มาก่อน ผิดพลาดประการใดต้องขอโทษด้วยนะค่ะ^^

เริ่มเรื่องเลยละกันเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา....

สมมุติว่าเราชื่อ ส้ม ละกัน(คิดอะไรไม่ออกหันไปเจอส้มตั้งอยู่พอดี555+) อายุ 24(ปัจจุบัน)คือเราเป็นผู้หญิงอวบๆ (เกือบระยะสุดท้าย) เป็นคนต่างจังหวัดแต่เข้ามาเรียนกรุงเทพ คณะวิศวะ ที่มหาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง(บอกก่อนเลยว่าไม่ใช่คนรวยแต่ได้ทุนมาจากโรงเรียนเก่า) ระหว่างช่วงปี3ขึ้นปี4 จำได้ว่าตอนนั้นปิดเทอมกลับบ้าน แต่พอดี๊พอดี น้ำท่วมกรุงเทพ!!เลยปิดเทอมยาวหลายเดือน ตอนนั้นยังไม่มีแฟนนะ แต่ก็มีคนคุยตามประสาคนหน้าตาดี อิอิ(หลงตัวเอง) แล้วมีช่วงนึงแถวบ้านจัดงานเทศการอาหาร ลุงเราเปิดซุ้มขายเบียร์ ได้ไปช่วยแกเสริฟ ก็มีเพื่อนๆพี่มานั่งกินที่บ้านด้วย ก็มีพี่ไก่ที่เราเห็นบ่อยๆ แกฝากพี่สาว(ลูกพี่ลูกน้อง)เรามาถามเบอร์เรา
พี่สาว:เอาไปทำไมชอบส้มหรา
พี่ไก่:ป่าวเพื่อนที่ทำงานให้มาขอบอกว่าชอบ
พี่สาว:เพื่อนคนไหนแล้วมันเคยเห็นส้มแล้วหราถึงมาขอเบอร์
พี่ไก่:เคยแล้วเอามาเถอะน่าไม่จีบเองหร๊อก
อ่ะพี่สาวเราก็ให้เบอร์ไป ผ่านไปสองสามวันก็ไม่มีคนโทรมา คือแบบเข้าใจอารมณ์ผู้หญิงม่ะ เวลามีคนมาชอบอ่ะ ก็อยากรู้ว่าเป็นใคร ก็ข้องใจว่าเอาเบอร์ไปทำไมไม่โทรมาสักที ก็เลยไปขอเบอร์จากพี่ไก่ว่าเพื่อนคนไหนที่ขอเบอร์กันแน่ เค้าก็ให้มาบอกว่าเนี่ยทำงานที่เดียวกันชื่อ อาร์ม(นามสมมุติ)อายุ31 ทำงานเป็นพนักงานต้อนรับที่โรงแรม เราก็เลยโทรไป
เรา:ฮัลโหล พี่อาร์มหรา นี่ส้มนะที่พี่ไก่บอกว่าพี่ขอเบอร์ไปใช่มั้ย
อาร์ม:อ่อใช่ครับๆ
เรา:แล้วพี่เคยเห็นส้มหรา
อาร์ม:เคยดิก็ตอนเทศกาลอาหารไง

หลังจากนั้นเราก็คุยกันทุกวัน  มีครั้งนึงพี่อาร์มชวนเราไปกินหมูกระทะบอกว่าเงินเดือนออกจะพาไปเลี้ยงหมูกระทะ สิ้นเดือนเราก็แต่งตัวรอแต่บ่ายสามเลยจ้าาาาา 5555+ (ปกติร้านหมูกระทะจะเปิดประมาณ 4-5โมงเย็น) สี่โมงเย็นโทรไป ไม่รับ!! ห้าโมงเย็น!!ไม่รับ  จนหกโมงเย็นไม่รับอีก เราก็เลยโมโหชวนเพื่อนไปกินกันสองคนก็ได้!! พอตอนเช้าพี่เค้าก็โทรมาบอกว่าพอดีติดงานเลยไม่กล้ารับโทรศัพท์กลัวเราโกรธ>>>เฮ้ยยยยย++ไม่รับโทรศัพท์แล้วหายไปเลยน่าโกรธกว่าป่ะว่ะ แต่ตอนนั้นยังโลกสวยอยู่มองโลกในแง่ดี อ่ะไม่เป็นไร พี่แกคงไม่ได้ตั้งใจจริงๆ
แล้วอยู่ๆแกก็หายไปประมาณอาทิตย์นึง แล้วก็โทรมาบอกว่ารถล้ม ตอนนี้ไม่ได้ไปทำงานอยู่ที่บ้านมาหาหน่อย เอ้ยเราก็เป็นห่วงรีบขับรถไปหา(แต่พาน้องสาวไปด้วย) ไปถึงคืออาการก็ไม่เท่าไรมีถลอกนิดหน่อย (แล้วเรามาจับได้ทีหลังว่าทีหลังว่าที่หายไปนี่คือมีอีกคนนึงแล้วที่รถล้มมันก็ไปล้มด้วยกันมา!!) ตอนนั้นก็คือเริ่มคบกันแล้ว ก็เลยบอกว่าโอเคร๊ เรื่องมันผ่านไปแล้วแต่จำไว้นี่ครั้งสุดท้าย ถ้ามีอีกไม่ต้องมาคุยกัน แล้วก็เปิดเทอมเราก็กลับไปเรียน แต่คือมาหาทุกอาทิตย์นะวันหยุด นั่งรถจากกรุงเทพมาประมาณ6ชม แต่เราสามารถ5555+(ตอนนั้นมันหลงเนอะ) ก็เป็นแบบนี้จนเรียนจบ พอเรียนจบเราก็กลับมาอยู่บ้าน แล้วก็ได้งานเลย แต่เป็นงานที่กรุงเทพ ก่อนวันที่จะไปกรุงเทพเค้าก็ไปส่งเราขึ้นรถ ซื้อตั๋วอะไรเรียบร้อย เค้าก็บอกว่าไม่ไปได้มั้ย นั่นไง!!หวั่นไหวอ่ะ ไม่ไปจ้าาา ก็เลยวางแผนกันว่าจะไปทำงานต่างจังหวัดกันไปเริ่มต้นใหม่ คือไปเริ่มต้นจริงๆ ไม่มีอะไรเลยยยย ไปนอนบ้านเพื่อนมัน แต่ตอนนั้นคือไม่มีงานทั้งสองคนนะ เราก็อาศัยขายของทางเน็ตไปก็พออยู่ได้ไปเดือนๆประมาณสองเดือนเราก็ได้งานเป็นคนเช็คสต๊อก(ปล.เราจบวิศวะ)เงินเดือนสตาร์ท7000 อ่ะไม่เป็นไรทำไปก่อนเด่วมีงานดีๆค่อยๆหาไป ตอนนี้ตกงานมีอะไรก็ต้องทำไป แฟนเราก็ไปได้งานโรงแรม(งานถนัดเค้า)เป็นผู้จัดการ เหมือนเงินเดือนจะเยอะนะ ได้แค่8000 มีที่พักให้ ก็อยู่กันไปเรื่อยๆประมาณปีกว่า เราก็มีเงินเก็บก้อนนึงที่ลุงเราที่อเมริกาส่งให้บ้าง ประมาณ6หมื่น ก็เลยอยากมีสัพสินทร์เป็นของตัวเองบ้างเลยปรึกษากะแฟนว่าจะออกรถ ก็ไปดู ละมันก็บอกว่าเอาคันนี้เลย...เอิ่มมม คือตั้งใจมาดูก่อนป่ะ แต่ก็เอาเถอะก็ตั้งใจจะออกอยู่แล้วเลยจองไว้ 3000 ก็ทำเรื่องทำสัญญากันไป ตอนแรกทำเรื่องดาวน์40000กะว่าจะมีเงินเก็บบ้าง แต่ไฟแนนซ์ไม่ผ่านให้เพิ่มเงินดาวน์69,000 รวมๆออกรถก็เกือบ8หมื่น เดือนนั้นแฟนเราเลยช่วยเงินเดือนๆนั้นหมื่นนึง แล้วเงินเดือนเราด้วยก็ออกรถมากัน คือตอนนี้ทางบ้านเราก็แฟนรู้แล้วว่ามาอยู่ด้วยกัน ก็ทำงานส่งรถกันมาเรื่อยๆ หลังจากออกรถเราก็ได้งานใหม่ เป็นผู้จัดการร้านขายสินค้าไอทีในห้าง ก็เงินเดือนขึ้นเป็นเหมื่นสามหมื่นสี่ ต่างจังหวัดก็ถือว่าโอเคอยู่เนอะเงินเดือนเท่านี้ สิ้นเดือนปกติแฟนเราจะให้เราเก็บเงิน ตั้งแต่ออกรถมา แต่บอกก่อนเลย เงินเดือนมันหมื่นนึง ณ ตอนนั้น แต่เหลือให้เราไม่ถึงสี่พัน!!ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่ามันไปไหนหมดมันก็บอกค่านุ้นค่านี่ อ่ะ!!ไม่เปงไร แล้วนิสัยแฟนเราเนี่ย คือทำงานเสร็จต้องกินเบียร์วันละ2ขวด ก็ตกร้อยกว่า สูบบุหรี่อีกตกอาทิตย์ละ3ซอง จำได้ใช่มั้ยเงินเดือนที่เหลือให้เราไม่ถึงสี่พัน ก็หมดไปแล้วค่าบุหรี่ค่าเบียร์ ค่าใช้จ่ายเลยต้องตกหนักมาอยู่ที่เรา ไหนจะค่ารถ ค่าข้าว ของใช้ ..ลืมบอกค่ะ แฟนเรามีลูกติดคนนึง(ซึ่งเรารับได้)แต่อยู่กับแม่ของเมียเก่าเค้า ส่วนมากก็เป็นเรานี่แหละที่คอยส่งนมขนมไปให้ เงินเรา เราซื้อ เราส่ง แต่ไม่ใช่ลูกเรา555+(นางฟ้ามาก) คือลองคิดดูนะเดือนๆนึงก็แทบไม่เหลือแล้ว ก็ทนกัดก้อนเกลือกันมาประมาณสองปีครึ่งที่คบกัน แฟนเราก็ติดเกม ติดประเภทที่ว่า เลิกงาน5ทุ่ม ขึ้นมาเล่นเกมถึงเช้า เช้าเราไปทำงานเค้านอน เที่ยงเค้าเข้างาน ก็คือเหมือนไม่ได้เจอกันเลย เราก็นอยส์ๆ ก็เริ่มรู้สึกว่าไม่ไหวละ ก็คุยๆกันว่าจะย้ายกลับมาอยู่บ้านเรา พ่อแม่เราก็โอเค เราก็ออกจากงานพอดี เราก็ย้ายกลับมา มันบอกว่ามีงานที่รอมันกลับไปทำอยู่แล้วที่เก่ามัน แต่พอเรากลับมามันไม่กลับจ้า แล้วก็บอกเลิกเรา ตอนเราตกงาน เราร้องไห้เหมือนคนบ้า เป็นเดือน พอได้งานทำงานก็เริ่มโอเคขึ้น อยู่ๆวันนึงมันก็โทรมาหาเราบอกว่า เค้าลาออกละนะ วันอาทิตย์นี้มาช่วยขนของหน่อยนะ ห่ะ!!คือ...เราเลิกกันแล้วไม่ใช่หรา??? แต่ก็นั่นแหละค่ะ เราก็สงสารก็ส่งเงินให้ไปห้าพัน เรื่องรถแล้วใช้หนี้(ที่มันบอกว่ายืมเพื่อนมา) ก็มาอยู่ที่จังหวัดบ้านเรา แต่ไม่ได้อยู่บ้านเรานะ เพราะพ่อเราไม่เอาตั้งแต่บอกเลิกเรารอบนั้นแล้ว มันกลับมาเราก็เหมือนกลับไปคบกันอีก ตอนย้ายมาใหม่ๆมันไม่มีเงินเลย เราก็ให้ พาไปกินข้าวไปส่ง (เราเป็นเซลล์งานเลยค่อนข้างอิสระ) พอทำงานไปสักพักยอดเราไม่ได้เราก็ต้องออกงาน เราก็จับได้ว่ามันคุยกับคนอื่น เราเลยบอกเลิกมันเอง มันก็พูดกับเราว่า ทิ้งมันได้จริงๆหรา มันขอโทษ อ้อนวอนสารพัด แน่นอน!!เราก็ใจอ่อน == ก็กลับมาคุยกันสักพักมันก็เริ่มหายโทรไปไม่รับ ช่วงนั้นเราก็มีคนเข้ามาคุย เราเลยตัดสินใจว่าเราไม่ไหวแล้วเราเหนื่อย เราเลยพิมไลน์ไปบอกมันว่า เราพอก่อนนะเราเหนื่อย แต่คราวนี้มันไม่รั้งค่าาาาา มันบอกว่ามันก็เหนื่อย!!(ตรงไหนว่ะ) เราก็เลยเลิกกันถาวร แล้วเราก็ได้งานในกรุงเทพ วันที่เรามาสัมภาษณ์งานมันโทรหาเราบอกให้เราอ่ะเปลี่ยนชื่อคนค้ำประกันรถให้เอาชื่อมันออก (ลืมบอกค่ะ รถเป็นชื่อเราแต่มันเป็นคนค้ำประกัน) เราเลยบอกว่า อืมเด่วเคลียร์เรื่องงานเสร็จจะจัดการให้ มันบอกไม่ได้ต้องมาวันจันทร์นี้เลย
เรา:ทำไมเห็นแก่ตัวแบบนี้ว่ะ(เริ่มโมโห)
อาร์ม:ใครกันแน่ส้มที่เห็นแก่ตัว เงินเดือนพี่ไม่เหลือเลยพี่ก็ให้เราหมดตอนอยู่ด้วยกัน คิดดิใครเห็นแก่ตัว
เรา:อ่ะโหกล้าพูดเนอะ(กล้าจริงๆ ตอนนั้นจุกพูดต่อไม่ออก) แมร่งทำไมเ_ยขนาดนี้ว่ะ เราก็วางสายไป

เราก็โทรไปถามไฟแนนซ์ว่าจะเปลี่ยนชื่อผู้ค้ำเค้าบอกทำไม่ได้จนกว่าจะผ่อนหมดเราก็โทรไปบอกมัน มันพูดกับเราว่า ไม่เป็นไร อโหสิกรรมให้!!ห่ะ!!ใครกันแน่จ้าที่ควรอโหสิกรรมให้...อ่ะโหผู้ชายแบบนี้ก็มีในโลก คบกันมา3ปีชีวิตเราตกต่ำมาก ไม่เคยได้ของขวัญจากเค้าเลยไม่ว่าจะวันเกิดวาเลนไทล์ หรือวันพิเศษ ไม่เคยได้ แต่เราจะมีให้ตลอดนะ เราจบวิศวะ ยอมทิ้งอนาคตเพื่อมาอยู่กับผู้ชายแบบนี้หราว่ะเนี่ย รู้สึกเสียดายเวลามาก แต่ตอนนี้เราโอเคแล้ว มาเล่าเพื่อนเป็นประสบการ์ณให้กับคนอื่น เผื่อจะมีคนเจอแบบเรา เราบอกได้เลย ถ้าคุณหลุดพ้นตรงจุดนั้นมาได้ ชีวิตคุณจะดีขึ้นเยอะ!!!

ปล1.ณ ตอนนี้มันมีแฟนใหม่แล้วซึ่งก็เป็นคนที่มันบอกว่าเป็นพี่รู้จักกันที่เคยบอกเราตอนคบกันว่าไม่มีอะไร แต่เราเห็นมันคุยกันบ่อยมากกกกกกก แต่เอาเถอะค่ะ ผู้หญิงที่ได้ผู้ชายคนนี้เป็นแฟนขอให้โชคดี หวังว่าผู้ชายคนนี้จะปรับปรุงตัวบ้าง
ปล.2 ขอพิมพ์ทีเดียวเลยนะค่ะ เล่าย่อๆ จะได้ไม่ต้องมาตามตอนต่อไป อิอิ
ปล.3 ขออภัยที่เล่าเรื่องไม่ค่อยเก่ง อิอิ