ทำไมความต่างชั้นมันมีเยอะมากเหลือเกิน. ขอเอ่ยนามสมมุตินะครับ
มีคุณป้าคนนึงมีหนี้สินมากมาย ทำงานรับเลี้ยงเด็กเพื่อหาเลี้ยงตัวเอง ให้ครอบครัวมีกินได้ช่วยเหลือลูกได้บ้างเพราะตัวลูกเขาเองก็มีหนี้สินอยู่มากมายไม่ได้แบ่งเงินให้แม่ไว้ใช้บ้าง
คำถามคือ. คุณป้ามีความคิดที่อยากจะขายทรัพย์สินของตัวเองที่มีอยู่นั่นือบ้านหลังที่แกอาศัยอยู่ทรัพย์สินชิ้นสุดท้าย. ทั้งที่แกก็รู้ว่าถ้าขายมาก็ไม่ได้อะไรหักหนี้สินที่ติดกับธนาคาร
หนี้สินของลูกก็เหลืออีกไม่กี่บาท แต่แกก็ยอมที่ตัดใจขายเพื่อครอบครัว
แต่โชคชะตามักไม่เข้าข้างคนที่ตกทุกได้อยาก. ตั้งราคาขายถูกก็แล้ว ลดราคากี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ก็ยังไม่มีใครสนใจ ทั้งที่มีคนมาดูตั้งหลายลายแต่คำพูดของนายหน้าและคนซื้อเหล่านั้นกลับขอต่อขอลดจนราคาแทบเหลือไม่กี่บาท. แถมยังได้ยินคนที่มาซื้อบางคนบอกว่าป้าแกเดือดร้อนเดี๋ยวก็ต้องลดลงอีกฉันจะรอซื้อตอนที่ถูกที่สุดทั้งๆที่ราคาที่แกตั้งก็ถูกมากอยู่แล้วถ้าเทียบกับหลังอื่นๆในหมู่บ้านเดี๋ยวกันถึงหลายแสนบาท
ที่ผมมาลงถามคิดเห็นในขีอความนี้ไม่ได้หวังอะไรเพียงแค่สงสารแกที่ความเหลืมล้ำ มันมากสะจนเห็นแล้วท้อใจ. ผมเพิ่งสมัครวันนี้วันแรกครับเลยจะช่วยแกลงขายบ้านแต่ทำไม่ได้ก็ได้แต่รอเวลาเพื่อจะช่วยลงขายบ้านให้แกได้บ้างสงสารแกครับ แกบอกกับผมว่าอยากไปอยู่ต่างจังหวัด บั้นปลายชีวิตแล้วสงสารลูกฉันเป็นแม่ก็ทำได้เท่านี้จริงๆ



ขอบคุณที่สละเวลาอ่านข้อความนี้นะครับ ผมก็แค่หวังว่าจะมีเศรษฐีใจบุญที่จะช่วยเหลือคนตกทุกได้ยากที่ไม่ได้แบกหน้าไปขอเงินใคร คุณป้าเขาแค่ต้องการขายทรัพย์สมบัติชิ้นสุดท้ายในชีวิตเพื่อครอบครัวก็เท่านั้นเอง.