เปิดกรุหนังสือเก่า
ชุด ทหารรับจ้างเดนตาย
ตอน ล่องแจ้งสมรภูมินรก (๖) ๑๔ พ.ย.๕๗
สยุมภู ทศพล
ล่องแจ้ง สมรภูมินรก ตอนที่ 6
รายการเพลง ?ไลท์มิวสิค? จากสถานีวิทยุของเวียดนามใต้ที่ออกอากาศจากค่ายทหารอเมริกันเพิ่งจบไปได้สักสองสามนาที ผมขี้เกียจฟังภาษาเวียดนามก็เลยเอื้อมมือไปปิดวอลลุ่มพร้อมกับเหลือบสายตาชำเลืองมองดูเวลาที่ข้อมือของสไปร๊ท มันร่วมเที่ยงคืนเข้าไปแล้ว
ยิ่งตกดึกอากาศก็ยิ่งทวีความหนาวมากขึ้นเป็นทวีคูณ ผมดึงคอเสื้อแจ็คเก็ตฟิลด์รูดซิบขึ้นไปจนสุด เอนหลังลงพิงกับกระสอบทราย ทอดสายตามองผ่านช่องกระสอบไปยังบริเวณสนามบินที่ปราศจากแสงไฟ
อดที่จะนึกถึงบรรดาเพื่อนฝูงที่พลัดพรากจากกันในคราวปฏิบัติการรบท่วมเลือด เป็นประวัติการณ์ ณ สมรภูมิทุ่งไหหินมิได้
ใบหน้าของ พ.ต.คำหล้า สิงห์คำ ผบ.พันทหารรับจ้างผุดขึ้นมาในห้วงนึก มันเป็นเวลาเกือบสามเดือนที่มิตรสนิทของผมผู้นี้ สูญหายไปอย่างไม่มีร่องรอย ผมยกมือซ้ายขึ้นลูบเข็มขัดสนามที่ พ.ต.คำหล้า มอบใว้ให้ก่อนฐาน ?ภูเทิง? ถึงกาลพินาศ อดใจหายไม่ได้ ถึงแม้จะมีช่วงเวลาอันน้อยนิด ที่ผมมีโอกาสสังสรรค์กับผู้พันชาวแม้วคนนี้ แต่ทว่าเหตุการณ์ที่ผมกับเขาได้ตะลุยเลือดกันมา มันฝังแน่นอยู่ในหัวใจของผม มาจนกระทั่งถึงทุกวันนี้
ขอให้ไปดีเถิดเพื่อนรัก สิ่งเดียวที่ผมกระทำเพื่อเพื่อนก็คือ สละเงินเดือนหนึ่งเดือนมอบให้แก่ภรรยาสุดที่รักของเพื่อนไปเรียบร้อยแล้ว
ภาพซ้อนของ ร.ท. คำวงษ์ ศรีวรรณาปรากฏพร่าขึ้นมาในมโนภาพของผมอีกครั้ง ผมยังจำภาพอันโชกเลือดที่หมวดคำวงษ์หมดสติอยู่บนเปลสนาม ณ บริเวณสนามบินถ้ำตำลึง (ไซร้ทเจ็ดสิบสอง) ได้เป็นอย่างดี คำวงษ์ได้รับการช่วยเหลือจากทหารปืนใหญ่ ที่แตกมาจากทุ่งไหหินอย่างจวนเจียนเต็มที พอจส่งคำวงษ์ขึ้นชอปเปอร์ เครื่องยังไม่ทันพ้นสนามบิน กลุ่มทหารเวียดนามเหนือก็พรั่งพรูออกจากป่าทึบเข้าโจมตี ?ไซร้ทเจ็ดสิบสอง? ทันที
คำวงษ์ต้องกระเซอะกระเซิงหนีจากฐานภูเทิงมาพร้อมๆกับผมด้วยขาที่เน่าเฟะทั้งสองข้าง เขากระ
กระสนหลบหนี ท่ามกลางการตามล่าของทหารเวียดนามเหนือที่กระหายเลือดด้วยน้ำใจผิดมนุษย์ คำวงศ์สามารถหนีมาได้
คำวงษ์ต้องเสียขาทั้งสองข้างเพื่อสกัดพิษร้ายที่กำลังลุกลามไปทั่วร่างกาย อนิจจา ต่อจากนั้นไม่นาน คำวงษ์ฆ่าตัวตายด้วยปืนพกคู่มือ พร้อมกับทิ้งบันทึกเอาไว้ก่อนตายด้วยคำพูดที่กินใจว่า
?เพื่อนที่รักของคำวงษ์ทุกคน คำวงษ์ขอลาไปก่อน การตายครั้งนี้ใช่ว่าผมจะหาทางหลบหนีสงครามเมืองลาวไปแต่ลำพังก็หาไม่ ผมจะอยู่ไปทำไม ในเมื่อผมไม่มีขาทั้งสองข้างที่จะใช้เดินเข้าสังหารข้าศึก ผมจะอยู่ไปทำไมในเมื่อไม่มีประโยชน์สำหรับแผ่นดินลาว ผมจะอยู่ไปทำไมให้เสียชายชาตินักรบ ผมขอลาก่อน ทุกๆคน?
ชีวิตการต่อสู้ของ รท.คำวงษ์ ศรีวรรณา ได้ปิดฉากลงแล้วอย่างน่าสงสารที่สุด เพื่อนเอ๋ย เพื่อนพบกับความสุขในบั้นปลายของชีวิตแล้ว โปรดรอกันด้วย ไม่ช้าไม่นาน เราอาจจะได้พบกัน
ผมมาสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงแว้ดยาวก้องกังวานแหวกอากาศ จากเนินเขาบริเวณหลังที่ประทับของเจ้ามหาชีวิต มุ่งหน้าไปยังบริเวณสนามบิน มองเห็นประกายไฟที่พ่นออกมาเป็นทางยาวคล้ายๆกับผีพุ่งไต้
?บึ้ม? เสียงระเบิดดังกึกก้อง เรือนโรงที่ใช้เก็บเครื่องบินลาดตระเวณ ไฟลุกขึ้นทันที
?เฮ้ย พวกมันถล่มเครื่องบินของอั๊วด้วย RPG แล้วโว้ย?
สไปร๊ทตะโกนขึ้นมา พร้อมกับผุดลุกชะเง้อศรีษะออกไปนอกกระสอบทรายด้วยท่าทางที่เป็นห่วง ?ไอ้ปากหมา? เครื่องบินคู่ทุกข์คู่ยากของเขาด้วยหัวใจจริง
เนื่องจากเรือนโรงถูกไฟไหม้ ส่งแสงสว่างไปทั่วอาณาบริเวณ จึงทำให้ข้าศึกตรวจการณ์เห็นที่หมายอย่างชัดเจน
แว้ดที่สองก็คำรามติดตามมาในระยะใกล้กันอีก
คราวนี้ RPG กระทบผนังด้านนอกที่เป็นแผ่นสังกะสี ทะลุล่วงเข้าไปกระทบกับ ?ไอ้ปากหมา? ที่จอดซ่อนอยู่ข้างใน เสียงระเบิดและไฟที่ลุกโชนอยู่ทั่วบริเวณโรงเก็บ ?ไอ้ปากหมา? นอนตะแคงไฟลุกท่วมตัวอยู่ท่ามกลางโรงเก็บที่สลักหักพังนั่นเอง
?เสร็จกัน เพื่อนกู?
สไปร๊ทอุทานออกมา พร้อมกับหดศรีษะเข้ามานั่งนิ่งไม่ยอมพูดจาอะไรออกมาอีกเลย
ต่อจากนั้น เสียงปืนกล M.60 ปืน M.16 ปืน M.79 ก็รัวเป็นประทัดแตก มุ่งทิศทางการยิงไปยังจุดที่หน่วย ?แซปเปอร์? (กล้าตาย) ของข้าศึกลอบเข้ามาตั้งฐานยิง R.P.G. เข้าใส่สนามบิน
เหมือนกับไปยั่วยุให้พวกมันเกิดอารมณ์บ้าดีเดือดขึ้นไปอีก คราวนี้พวกมันเปลี่ยนทิศทาง ยิงถล่มเข้าไปในบริเวณตลาดล่องแจ้งและบ้านนายพลวังเปาเป็นว่าเล่นทีเดียว
เสียงปืนกลที่ใช้กระสุนส่องวิถีและR.P.G. วิ่งสวนทางกัน มองเห็นประกายไฟตัดกันอย่างสวยงาม ทหารรับจ้างบางคนที่ขวัญเสีย พอเห็นเพื่อนๆยิงปืนก็เอาบ้าง กราดM.16 ไปรอบทิศด้วยท่าทางที่ตื่นตระหนกต่อเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นในปัจจุบัน
แฟลร์จากปืน ค.81 ถูกยิงขึ้นไปสว่างโร่เหนือที่หมาย พอตรวจการ์พบข้าศึกกำลังวิ่งหนีก็เลยซัลโวกันขนานใหญ่ จนกระทั่งข้าศึกเงียบเสียงไปแล้ว ก็ยังไม่ยอมหยุดยิง บก.ล่องแจ้งต้องสั่งหยุดยิงไปทางวิทยุ เสียงปืนที่เซ้งแช่อยู่รอบทิศ จึงสงบเงียบลงเหมือนปลิดทิ้ง
ต่อจากนั้นเหตุการณ์กลับคืนสู่สภาพปกติ จนกระทั่งเช้า พวกเราจึงออกเคลียร์พื้นที่ ก็พบหลักฐานที่บ่งใว้ว่า ณ บริเวณแห่งนั้น คือพื้นที่-ที่ข้าศึกใช้เป็นที่ ?ตรวจการณ์หน้า? คอยปรับทางปืนให้ปืนใหญ่ของมันทำลายสนามบินนั่นเอง ชะรอยมันจะเห็น ?ไอ้ปากหมา? ยังอยู่ในสภาพเรียบร้อยก็เลยช่วยกันจัดการเสียเลยเป็นการตัดการสอดแนมทางอากาศไปโดยปริยาย
ผมโดนเรียกตัวเข้าไปพบกับ ?นอร์แมน? ที่เพิ่งเดินทางมาจากอุดรโดยเครื่องบินเฮลิคอปเตอร์แบบพิเศษที่มีรูปร่างกระทัดรัดกว่าแบบ ?เบลล์? ถึงเท่าตัว
ผมแทบไม่เชื่อประสาทหูตัวเอง ว่าจะฟังภาษาอังกฤษจาก ?นอร์แมน? ผิดความหมายไปหรือเปล่า?
นอร์แมนสั่งให้ผมขึ้นไปประจำกองพัน 616 เพื่อทำงานร่วมกับ ?เม้าแทร็ป? ซึ่งเป็น ?แฟ็ก? ประจำของกองพันทหารรับจ้างดังกล่าว
คำสั่งย่อมเป็นคำสั่ง ผมพร้อมที่จะออกเดินทางภายในชั่วโมงนั้นเอง
ด้วยประสพการณ์ที่ผ่านมา ผมสต็อค ?เรชั่น? ของ อสร. ชนิดเป็นซองเอาไปหลายสิบซองทีเดียว ต่อจากนั้นก็ขอยืมกระติกน้ำเพื่อนๆ เพิ่มขึ้นอีกเป็น 2 ใบ และสิ่งสุดท้ายที่จะขาดเสียมิได้ก็คือ หลวงพ่อทวดของเก่าแก่ที่ผมได้รับจากมือของคุณลุง เมื่อตอนกลับไปพักผ่อนที่ชุมพร อาราธนาเสร็จสรรพยกขึ้นบรรจงสวมใส่ศีรษะ ขนลุกซู่ไปทั่วสรรพางค์กาย เป็นอะไรก็เป็นกันซิวะ ผมคิดอยู่ในใจ
ผมมาถึง ?ชาร์ลี-ชาร์ลี? อันเป็นเนินที่สูงที่สุดของภูหมอกเมื่อเวลา 12.30 น. ผมได้มีโอกาสพบกับ ?กองสิงห์? ซึ่งเป็น ผบ.พันอารมณ์ดีอีกครั้งหนึ่ง หลังจากที่เคยร่วมงานกันมาแล้วที่ บก.ล่องแจ้ง
?คุณบิ๊กแมนครับ ผมคิดว่าขบวนรถถังของมันจะต้องหลบซ่อนอยู่ภายในถ้ำ หรือมิฉะนั้น ป่านนี้ คงจะเคลื่อนที่มาตามเส้นทาง เพื่อเข้ามายังฐานปฏิบัติการของพวกเราแล้ว หรือคุณมีความคิดเห็นอย่างไร?
?กองสิงห์? หันมาถามผมในขณะที่นั่งตรวจตราบริเวณซำทองด้วยกล้องสนามขนาดเล็ก แบบสองตา
?จากข่าวที่ฝ่ายเราสามารถดักฟังได้มา ทหารราบส่วนใหญ่ถูกอำนาจ B.52 ทำลายลงเกือบ 40 % ที่เหลือรอดตายเพราะเคลื่อนย้ายกำลังเข้ามาที่ ?บ้านน้ำชา? และรถถังของฝ่ายมันหลังจากสอบถามเชลยศึกที่หนีรอดมาได้ ปรากฏว่าเหลือเพียง 3 คันเท่านั้น
?ถ้าพวกมันมาอยู่บริเวณ ?บ้านน้ำชา? B.52 ก็ไม่สามารถจะทำงานได้ใช่ไหมครับ??
กองสิงห์ย้อนถามผมมาอีก
?แน่นอนครับ ขนาด B.52 ทิ้งที่ซำทอง บนชาร์ลี-ชาร์ลี? ยังสะเทือนไปหมด ขืนทิ้งที่ ?บ้านน้ำชา? ทหารรของพวกเราเห็นทีแก้วหูจะแตกกันไปหมดแน่ๆเลยครับ?
?คุณบิ๊กแมนมาอยู่กับพวกผมก็ดีแล้วครับ ผมจะได้ให้เม้าแทร็ปไปอยู่กับกองร้อยที่สอง ซึ่งตั้งอยู่โดดเดี่ยวที่ ?แพ็ค? โฮเต็ล-โฮเต็ล
กองสิงห์เสนอแนะขึ้นมาอีก
?นอร์แมนจะส่งแฟ็กตนใหม่ขึ้นไปที่ ?แพ็คโฮเต็ล-โฮเต็ล? ในวันพรุ่งนี้ครับ สั่งมาให้บอกผู้พันว่า เฉพาะพื้นที่ ?ชาร์ลี-ชาร์ลี? ต้องมีแฟ็สองคน?
?นี่แสดงว่า พวกฝรั่งมันต้องรู้แหง๋ๆ เลยว่าพวกไอ้แกวมันจะเข้าโจมตีเราในเร็วๆนี้ อย่างแน่นอนใช่ไหมครับ?
?แต่ผมคิดว่าคงอีกนนานครับ พวกมันจะต้องเสริมกำลังเพิ่มเติมจากส่วนหลังอีก ผมคิดว่าทาง ?สกายไลน์? โน่นแหละครับ เห็นจะโดนจวกก่อนเรา?
ผมคาดคะเน ตอบไปตามความคิดของผมเอง
ผมขึ้นมาอยู่กับกองพัน 616 ได้ครบหนึ่งอาทิตย์พอดี ปรากฏว่า จะเป็นเพราะดวงของผมดีเหลือจะเดา ฐานปฏิบัติการของ 616 ไม่เคยโดน ?ลูกยาว? ของข้าศึกแม้แต่น้อย ทหารรับจ้างส่วนมากเป็นชาวเพชรบุรี และ ผบ.พันเองก็เป็นคนเพชรบุรี ฉะนั้นการปกครองสำหรับทหารรับจ้างกองพันนี้ จึงมีระเบียบวินัยดีกว่ากองพันอื่นๆเท่าที่ผมเคยเห็นมา คงจะเนื่องจากว่า บรรดาทหารรับจ้างเหล่านี้ ถูกเลือกเฟ้นเอาแต่เฉพาะลูกน้องเก่าๆ ในอดีตที่สมัยผู้พันเคยรับราชากรอยู่ ณ เมืองเพชรนั่นเอง
?อยู่ด้วยกันมานาน ย่อมรู้ใจกัน?
อันนี้แหละครับ ที่ทำให้ ?กองสิงห์? สามารถปกครองลูกน้องได้อย่างเด็ดขาดที่สุด
สนามบินล่องแจ้ง เปิดการจราจรทางอากาศได้แล้ว รันเวย์ถูกซ่อมอย่างรวดเร็ว คลังอุปกรณ์และกระสุนถูกย้ายไปเก็บไว้ที่สนามบินนาซู ซึ่งอยู่ห่างออกไปในระยะ 15 นาทีบิน
กองบัญชาการล่องแจ้ง แบ่งออกเป้นสองส่วน ส่วนหลังถอยไปตั้งมั่นอยู่ที่ นาซู เช่นกัน ปล่อยให้คนบวมๆ ที่มีความบ้า คอยเดินหลบ ?ลูกยาว? ที่ไม่รู้ว่าวันไดวันหนึ่ง พวกมันจะส่ง ?ของขวัญ? มาให้เราอีก
สนามบินล่องแจ้งที่เงียบเหงาก็เริ่มคึกคักเหมือนอย่างเดิม แต่เมื่อเวลาผมนั่งรถจิ๊ปผ่านสนามบินคราวไรก็อดเสียวขนหัวไม่ได้ ยิ่งมองเห็นซากสลักหักพังของโรงเรือน และบ้านช่องของประชาชนชาวแม้วแล้วอดที่จะหดหู่ใจไม่ได้ นี่แหละครับ ผลของสงคราม มีแต่คำว่า ทำลาย ทำลาย โดยมิหยุดหย่อน สร้างเสร็จก็ทำลาย กลายเป็นวงจรที่หมุนเวียนกันอยู่ชั่วนาตาปี
เมื่อสถานะการณ์ดีขึ้น ผมก็เลยมีโอกาสลงมากิน ?เฝ๋อ? ที่ตลาดล่องแจ้งอยู่เป็นประจำ
ท่านผู้อ่านอย่าเพิ่งสงสัยคำว่า ?เฝ๋อ? นะครับ มันก็ไอ้ก๋วยเตี๋ยวเราดีๆนี่เอง ที่แปลกออกไปหน่อยก็อีตรงที่ใช้เส้นแกงร้อนแทนเส้นก๋วยเตี๋ยวเท่านั้นเอง
เวลาจะกิน ?เฝ๋อ? ต้องคอยสังเกตุให้ดี ผมเคยเจอเนื้อหมาตั้งหลายครั้ง สะอิดสะเอียนจนบอกไม่ถูก อย่างว่านั่นแหละครับ คนอื่นๆเขายังนั่งกินกันหน้าตาเฉย ผมเลยหลับหูหลับตากระเดือกมันเข้าไปอย่างแกนๆ
ทหารรับจ้างเอาเงินไทยมาทิ้งตลาดล่องแจ้งวันหนึ่งๆไม่ต่ำกว่าหนึ่งหมื่นบาท อาหารการกินก็ถูก ?คุณแม้ว? ขูดเลือดอย่างสะเด็ดยาดไปเลย
เป๊บซี่ขวดเล็กขายตั้งแปดบาทถ้วนๆ แม่โขงจากบางยี่ขัน แบนเล็กที่ตลาดล่องแจ้งแบนละ 25 บาทขาดตัว แต่ขอโทษทีครับ พอขึ้นถึงบนแยวเพิ่มเป็น 30-40 บาทเลยก็มี คนขายไม่เคยง้อเสียด้วย ผู้ซื้อจะต้องอ้อนวอนจนแทบจะเตะกันตายด้วยความโมโห ถึงจะได้มากินกันพอเป็นกระสายยา
เรื่งอเหล้าแม่โขง เคยทำให้ทหารรับจ้างขึ้นศาลทหารไปตั้งหลายคน พอเหล้าเข้าปากก็เห็นช้างตัวเท่าหมูไปเสียแล้ว ยิงปืนเปรี้ยงปร้างขว้างระเบิดมือเล่นอย่างสนุกมือ ผู้บังคับบัญชาขอร้องกลับตะโกนด่าพ่อล่อแม่เสียอีก
พอตกตอนเช้า ถูกควบคุมไปล่องแจ้งขึ้นศาลทหารฐานขัดคำสั่งผู้บังคับบัญชาต่อหน้าอริราชศัตรู โดนเข้าไปเบาะๆ 1 ปี 6 เดือน เจ็บแสบไหมล่ะครับ กฏหมายสงครามเมืองลาว และวันที่ผมอยู่บนกองพัน 616 ก็ปรากฏเหตุการณ์แบบนี้ครั้งหนึ่ง ด้วยความเฉียบขาดของกองสิงห์ ทหารรับจ้างผู้นั้นก็ต้องติดตะรางตามคำสั่งศาบทหาร โดยมิได้รับความปราณีแต่อย่างใด
พวกข้าศึกมันสงบเงียบจนพวกเราตายใจ ข่าวคราวและการเคลื่อนไหวของพวกมันเงียบเหมือนจะยุติการโจมตีอะไรทำนองนั้น แม้แต่ข่าวกรองที่ดักฟังทางวิทยุของพวกมันก็ๆไม่มีข่าวที่พอจะทำให้เราพิจารณาอ่านแผนยุทธวิธีของพวกมันออกว่า พวกมันกำลังจะทำอะไร
?ลูกยาว? ที่เคยรบกวนสนามบินล่องแจ้งก็หายหน้าหายตาไปจนผิดสังเกตุ
ความเงียบเชียบเหล่านี้ ผมอดสังหรณ์ใจไม่ได้ มันช่างเหมือนกับครั้งที่ผมโดนโจมตีจนฐานละลายที่ภูเทิงเหลือเกิน คราวใดที่พวกมันไม่มีการเคลื่อนไหว คราวนั้นมักจะมีเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นทุกที ผมคาดการณืเอาไว้ว่า ไม่ช้าก็เร้ว พวกมันจะต้อง ทำอะไรซะกอย่างที่สร้างความเสียหายให้กับพวกเราอย่างแน่นอน
บทเรียนที่ผมเคยได้รับมา ข้าศึกจะอาศัยภูมิประเทศที่เป็นป่าทึบ หรืออาศัยความมืด เข้ามาเกาะฐานบังคับการของฝ่า
ล่องแจ้งสมรภูมินรก (๖) ๑๕ พ.ย.๕๗
ชุด ทหารรับจ้างเดนตาย
ตอน ล่องแจ้งสมรภูมินรก (๖) ๑๔ พ.ย.๕๗
สยุมภู ทศพล
ล่องแจ้ง สมรภูมินรก ตอนที่ 6
รายการเพลง ?ไลท์มิวสิค? จากสถานีวิทยุของเวียดนามใต้ที่ออกอากาศจากค่ายทหารอเมริกันเพิ่งจบไปได้สักสองสามนาที ผมขี้เกียจฟังภาษาเวียดนามก็เลยเอื้อมมือไปปิดวอลลุ่มพร้อมกับเหลือบสายตาชำเลืองมองดูเวลาที่ข้อมือของสไปร๊ท มันร่วมเที่ยงคืนเข้าไปแล้ว
ยิ่งตกดึกอากาศก็ยิ่งทวีความหนาวมากขึ้นเป็นทวีคูณ ผมดึงคอเสื้อแจ็คเก็ตฟิลด์รูดซิบขึ้นไปจนสุด เอนหลังลงพิงกับกระสอบทราย ทอดสายตามองผ่านช่องกระสอบไปยังบริเวณสนามบินที่ปราศจากแสงไฟ
อดที่จะนึกถึงบรรดาเพื่อนฝูงที่พลัดพรากจากกันในคราวปฏิบัติการรบท่วมเลือด เป็นประวัติการณ์ ณ สมรภูมิทุ่งไหหินมิได้
ใบหน้าของ พ.ต.คำหล้า สิงห์คำ ผบ.พันทหารรับจ้างผุดขึ้นมาในห้วงนึก มันเป็นเวลาเกือบสามเดือนที่มิตรสนิทของผมผู้นี้ สูญหายไปอย่างไม่มีร่องรอย ผมยกมือซ้ายขึ้นลูบเข็มขัดสนามที่ พ.ต.คำหล้า มอบใว้ให้ก่อนฐาน ?ภูเทิง? ถึงกาลพินาศ อดใจหายไม่ได้ ถึงแม้จะมีช่วงเวลาอันน้อยนิด ที่ผมมีโอกาสสังสรรค์กับผู้พันชาวแม้วคนนี้ แต่ทว่าเหตุการณ์ที่ผมกับเขาได้ตะลุยเลือดกันมา มันฝังแน่นอยู่ในหัวใจของผม มาจนกระทั่งถึงทุกวันนี้
ขอให้ไปดีเถิดเพื่อนรัก สิ่งเดียวที่ผมกระทำเพื่อเพื่อนก็คือ สละเงินเดือนหนึ่งเดือนมอบให้แก่ภรรยาสุดที่รักของเพื่อนไปเรียบร้อยแล้ว
ภาพซ้อนของ ร.ท. คำวงษ์ ศรีวรรณาปรากฏพร่าขึ้นมาในมโนภาพของผมอีกครั้ง ผมยังจำภาพอันโชกเลือดที่หมวดคำวงษ์หมดสติอยู่บนเปลสนาม ณ บริเวณสนามบินถ้ำตำลึง (ไซร้ทเจ็ดสิบสอง) ได้เป็นอย่างดี คำวงษ์ได้รับการช่วยเหลือจากทหารปืนใหญ่ ที่แตกมาจากทุ่งไหหินอย่างจวนเจียนเต็มที พอจส่งคำวงษ์ขึ้นชอปเปอร์ เครื่องยังไม่ทันพ้นสนามบิน กลุ่มทหารเวียดนามเหนือก็พรั่งพรูออกจากป่าทึบเข้าโจมตี ?ไซร้ทเจ็ดสิบสอง? ทันที
คำวงษ์ต้องกระเซอะกระเซิงหนีจากฐานภูเทิงมาพร้อมๆกับผมด้วยขาที่เน่าเฟะทั้งสองข้าง เขากระ
คำวงษ์ต้องเสียขาทั้งสองข้างเพื่อสกัดพิษร้ายที่กำลังลุกลามไปทั่วร่างกาย อนิจจา ต่อจากนั้นไม่นาน คำวงษ์ฆ่าตัวตายด้วยปืนพกคู่มือ พร้อมกับทิ้งบันทึกเอาไว้ก่อนตายด้วยคำพูดที่กินใจว่า
?เพื่อนที่รักของคำวงษ์ทุกคน คำวงษ์ขอลาไปก่อน การตายครั้งนี้ใช่ว่าผมจะหาทางหลบหนีสงครามเมืองลาวไปแต่ลำพังก็หาไม่ ผมจะอยู่ไปทำไม ในเมื่อผมไม่มีขาทั้งสองข้างที่จะใช้เดินเข้าสังหารข้าศึก ผมจะอยู่ไปทำไมในเมื่อไม่มีประโยชน์สำหรับแผ่นดินลาว ผมจะอยู่ไปทำไมให้เสียชายชาตินักรบ ผมขอลาก่อน ทุกๆคน?
ชีวิตการต่อสู้ของ รท.คำวงษ์ ศรีวรรณา ได้ปิดฉากลงแล้วอย่างน่าสงสารที่สุด เพื่อนเอ๋ย เพื่อนพบกับความสุขในบั้นปลายของชีวิตแล้ว โปรดรอกันด้วย ไม่ช้าไม่นาน เราอาจจะได้พบกัน
ผมมาสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงแว้ดยาวก้องกังวานแหวกอากาศ จากเนินเขาบริเวณหลังที่ประทับของเจ้ามหาชีวิต มุ่งหน้าไปยังบริเวณสนามบิน มองเห็นประกายไฟที่พ่นออกมาเป็นทางยาวคล้ายๆกับผีพุ่งไต้
?บึ้ม? เสียงระเบิดดังกึกก้อง เรือนโรงที่ใช้เก็บเครื่องบินลาดตระเวณ ไฟลุกขึ้นทันที
?เฮ้ย พวกมันถล่มเครื่องบินของอั๊วด้วย RPG แล้วโว้ย?
สไปร๊ทตะโกนขึ้นมา พร้อมกับผุดลุกชะเง้อศรีษะออกไปนอกกระสอบทรายด้วยท่าทางที่เป็นห่วง ?ไอ้ปากหมา? เครื่องบินคู่ทุกข์คู่ยากของเขาด้วยหัวใจจริง
เนื่องจากเรือนโรงถูกไฟไหม้ ส่งแสงสว่างไปทั่วอาณาบริเวณ จึงทำให้ข้าศึกตรวจการณ์เห็นที่หมายอย่างชัดเจน
แว้ดที่สองก็คำรามติดตามมาในระยะใกล้กันอีก
คราวนี้ RPG กระทบผนังด้านนอกที่เป็นแผ่นสังกะสี ทะลุล่วงเข้าไปกระทบกับ ?ไอ้ปากหมา? ที่จอดซ่อนอยู่ข้างใน เสียงระเบิดและไฟที่ลุกโชนอยู่ทั่วบริเวณโรงเก็บ ?ไอ้ปากหมา? นอนตะแคงไฟลุกท่วมตัวอยู่ท่ามกลางโรงเก็บที่สลักหักพังนั่นเอง
?เสร็จกัน เพื่อนกู?
สไปร๊ทอุทานออกมา พร้อมกับหดศรีษะเข้ามานั่งนิ่งไม่ยอมพูดจาอะไรออกมาอีกเลย
ต่อจากนั้น เสียงปืนกล M.60 ปืน M.16 ปืน M.79 ก็รัวเป็นประทัดแตก มุ่งทิศทางการยิงไปยังจุดที่หน่วย ?แซปเปอร์? (กล้าตาย) ของข้าศึกลอบเข้ามาตั้งฐานยิง R.P.G. เข้าใส่สนามบิน
เหมือนกับไปยั่วยุให้พวกมันเกิดอารมณ์บ้าดีเดือดขึ้นไปอีก คราวนี้พวกมันเปลี่ยนทิศทาง ยิงถล่มเข้าไปในบริเวณตลาดล่องแจ้งและบ้านนายพลวังเปาเป็นว่าเล่นทีเดียว
เสียงปืนกลที่ใช้กระสุนส่องวิถีและR.P.G. วิ่งสวนทางกัน มองเห็นประกายไฟตัดกันอย่างสวยงาม ทหารรับจ้างบางคนที่ขวัญเสีย พอเห็นเพื่อนๆยิงปืนก็เอาบ้าง กราดM.16 ไปรอบทิศด้วยท่าทางที่ตื่นตระหนกต่อเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นในปัจจุบัน
แฟลร์จากปืน ค.81 ถูกยิงขึ้นไปสว่างโร่เหนือที่หมาย พอตรวจการ์พบข้าศึกกำลังวิ่งหนีก็เลยซัลโวกันขนานใหญ่ จนกระทั่งข้าศึกเงียบเสียงไปแล้ว ก็ยังไม่ยอมหยุดยิง บก.ล่องแจ้งต้องสั่งหยุดยิงไปทางวิทยุ เสียงปืนที่เซ้งแช่อยู่รอบทิศ จึงสงบเงียบลงเหมือนปลิดทิ้ง
ต่อจากนั้นเหตุการณ์กลับคืนสู่สภาพปกติ จนกระทั่งเช้า พวกเราจึงออกเคลียร์พื้นที่ ก็พบหลักฐานที่บ่งใว้ว่า ณ บริเวณแห่งนั้น คือพื้นที่-ที่ข้าศึกใช้เป็นที่ ?ตรวจการณ์หน้า? คอยปรับทางปืนให้ปืนใหญ่ของมันทำลายสนามบินนั่นเอง ชะรอยมันจะเห็น ?ไอ้ปากหมา? ยังอยู่ในสภาพเรียบร้อยก็เลยช่วยกันจัดการเสียเลยเป็นการตัดการสอดแนมทางอากาศไปโดยปริยาย
ผมโดนเรียกตัวเข้าไปพบกับ ?นอร์แมน? ที่เพิ่งเดินทางมาจากอุดรโดยเครื่องบินเฮลิคอปเตอร์แบบพิเศษที่มีรูปร่างกระทัดรัดกว่าแบบ ?เบลล์? ถึงเท่าตัว
ผมแทบไม่เชื่อประสาทหูตัวเอง ว่าจะฟังภาษาอังกฤษจาก ?นอร์แมน? ผิดความหมายไปหรือเปล่า?
นอร์แมนสั่งให้ผมขึ้นไปประจำกองพัน 616 เพื่อทำงานร่วมกับ ?เม้าแทร็ป? ซึ่งเป็น ?แฟ็ก? ประจำของกองพันทหารรับจ้างดังกล่าว
คำสั่งย่อมเป็นคำสั่ง ผมพร้อมที่จะออกเดินทางภายในชั่วโมงนั้นเอง
ด้วยประสพการณ์ที่ผ่านมา ผมสต็อค ?เรชั่น? ของ อสร. ชนิดเป็นซองเอาไปหลายสิบซองทีเดียว ต่อจากนั้นก็ขอยืมกระติกน้ำเพื่อนๆ เพิ่มขึ้นอีกเป็น 2 ใบ และสิ่งสุดท้ายที่จะขาดเสียมิได้ก็คือ หลวงพ่อทวดของเก่าแก่ที่ผมได้รับจากมือของคุณลุง เมื่อตอนกลับไปพักผ่อนที่ชุมพร อาราธนาเสร็จสรรพยกขึ้นบรรจงสวมใส่ศีรษะ ขนลุกซู่ไปทั่วสรรพางค์กาย เป็นอะไรก็เป็นกันซิวะ ผมคิดอยู่ในใจ
ผมมาถึง ?ชาร์ลี-ชาร์ลี? อันเป็นเนินที่สูงที่สุดของภูหมอกเมื่อเวลา 12.30 น. ผมได้มีโอกาสพบกับ ?กองสิงห์? ซึ่งเป็น ผบ.พันอารมณ์ดีอีกครั้งหนึ่ง หลังจากที่เคยร่วมงานกันมาแล้วที่ บก.ล่องแจ้ง
?คุณบิ๊กแมนครับ ผมคิดว่าขบวนรถถังของมันจะต้องหลบซ่อนอยู่ภายในถ้ำ หรือมิฉะนั้น ป่านนี้ คงจะเคลื่อนที่มาตามเส้นทาง เพื่อเข้ามายังฐานปฏิบัติการของพวกเราแล้ว หรือคุณมีความคิดเห็นอย่างไร?
?กองสิงห์? หันมาถามผมในขณะที่นั่งตรวจตราบริเวณซำทองด้วยกล้องสนามขนาดเล็ก แบบสองตา
?จากข่าวที่ฝ่ายเราสามารถดักฟังได้มา ทหารราบส่วนใหญ่ถูกอำนาจ B.52 ทำลายลงเกือบ 40 % ที่เหลือรอดตายเพราะเคลื่อนย้ายกำลังเข้ามาที่ ?บ้านน้ำชา? และรถถังของฝ่ายมันหลังจากสอบถามเชลยศึกที่หนีรอดมาได้ ปรากฏว่าเหลือเพียง 3 คันเท่านั้น
?ถ้าพวกมันมาอยู่บริเวณ ?บ้านน้ำชา? B.52 ก็ไม่สามารถจะทำงานได้ใช่ไหมครับ??
กองสิงห์ย้อนถามผมมาอีก
?แน่นอนครับ ขนาด B.52 ทิ้งที่ซำทอง บนชาร์ลี-ชาร์ลี? ยังสะเทือนไปหมด ขืนทิ้งที่ ?บ้านน้ำชา? ทหารรของพวกเราเห็นทีแก้วหูจะแตกกันไปหมดแน่ๆเลยครับ?
?คุณบิ๊กแมนมาอยู่กับพวกผมก็ดีแล้วครับ ผมจะได้ให้เม้าแทร็ปไปอยู่กับกองร้อยที่สอง ซึ่งตั้งอยู่โดดเดี่ยวที่ ?แพ็ค? โฮเต็ล-โฮเต็ล
กองสิงห์เสนอแนะขึ้นมาอีก
?นอร์แมนจะส่งแฟ็กตนใหม่ขึ้นไปที่ ?แพ็คโฮเต็ล-โฮเต็ล? ในวันพรุ่งนี้ครับ สั่งมาให้บอกผู้พันว่า เฉพาะพื้นที่ ?ชาร์ลี-ชาร์ลี? ต้องมีแฟ็สองคน?
?นี่แสดงว่า พวกฝรั่งมันต้องรู้แหง๋ๆ เลยว่าพวกไอ้แกวมันจะเข้าโจมตีเราในเร็วๆนี้ อย่างแน่นอนใช่ไหมครับ?
?แต่ผมคิดว่าคงอีกนนานครับ พวกมันจะต้องเสริมกำลังเพิ่มเติมจากส่วนหลังอีก ผมคิดว่าทาง ?สกายไลน์? โน่นแหละครับ เห็นจะโดนจวกก่อนเรา?
ผมคาดคะเน ตอบไปตามความคิดของผมเอง
ผมขึ้นมาอยู่กับกองพัน 616 ได้ครบหนึ่งอาทิตย์พอดี ปรากฏว่า จะเป็นเพราะดวงของผมดีเหลือจะเดา ฐานปฏิบัติการของ 616 ไม่เคยโดน ?ลูกยาว? ของข้าศึกแม้แต่น้อย ทหารรับจ้างส่วนมากเป็นชาวเพชรบุรี และ ผบ.พันเองก็เป็นคนเพชรบุรี ฉะนั้นการปกครองสำหรับทหารรับจ้างกองพันนี้ จึงมีระเบียบวินัยดีกว่ากองพันอื่นๆเท่าที่ผมเคยเห็นมา คงจะเนื่องจากว่า บรรดาทหารรับจ้างเหล่านี้ ถูกเลือกเฟ้นเอาแต่เฉพาะลูกน้องเก่าๆ ในอดีตที่สมัยผู้พันเคยรับราชากรอยู่ ณ เมืองเพชรนั่นเอง
?อยู่ด้วยกันมานาน ย่อมรู้ใจกัน?
อันนี้แหละครับ ที่ทำให้ ?กองสิงห์? สามารถปกครองลูกน้องได้อย่างเด็ดขาดที่สุด
สนามบินล่องแจ้ง เปิดการจราจรทางอากาศได้แล้ว รันเวย์ถูกซ่อมอย่างรวดเร็ว คลังอุปกรณ์และกระสุนถูกย้ายไปเก็บไว้ที่สนามบินนาซู ซึ่งอยู่ห่างออกไปในระยะ 15 นาทีบิน
กองบัญชาการล่องแจ้ง แบ่งออกเป้นสองส่วน ส่วนหลังถอยไปตั้งมั่นอยู่ที่ นาซู เช่นกัน ปล่อยให้คนบวมๆ ที่มีความบ้า คอยเดินหลบ ?ลูกยาว? ที่ไม่รู้ว่าวันไดวันหนึ่ง พวกมันจะส่ง ?ของขวัญ? มาให้เราอีก
สนามบินล่องแจ้งที่เงียบเหงาก็เริ่มคึกคักเหมือนอย่างเดิม แต่เมื่อเวลาผมนั่งรถจิ๊ปผ่านสนามบินคราวไรก็อดเสียวขนหัวไม่ได้ ยิ่งมองเห็นซากสลักหักพังของโรงเรือน และบ้านช่องของประชาชนชาวแม้วแล้วอดที่จะหดหู่ใจไม่ได้ นี่แหละครับ ผลของสงคราม มีแต่คำว่า ทำลาย ทำลาย โดยมิหยุดหย่อน สร้างเสร็จก็ทำลาย กลายเป็นวงจรที่หมุนเวียนกันอยู่ชั่วนาตาปี
เมื่อสถานะการณ์ดีขึ้น ผมก็เลยมีโอกาสลงมากิน ?เฝ๋อ? ที่ตลาดล่องแจ้งอยู่เป็นประจำ
ท่านผู้อ่านอย่าเพิ่งสงสัยคำว่า ?เฝ๋อ? นะครับ มันก็ไอ้ก๋วยเตี๋ยวเราดีๆนี่เอง ที่แปลกออกไปหน่อยก็อีตรงที่ใช้เส้นแกงร้อนแทนเส้นก๋วยเตี๋ยวเท่านั้นเอง
เวลาจะกิน ?เฝ๋อ? ต้องคอยสังเกตุให้ดี ผมเคยเจอเนื้อหมาตั้งหลายครั้ง สะอิดสะเอียนจนบอกไม่ถูก อย่างว่านั่นแหละครับ คนอื่นๆเขายังนั่งกินกันหน้าตาเฉย ผมเลยหลับหูหลับตากระเดือกมันเข้าไปอย่างแกนๆ
ทหารรับจ้างเอาเงินไทยมาทิ้งตลาดล่องแจ้งวันหนึ่งๆไม่ต่ำกว่าหนึ่งหมื่นบาท อาหารการกินก็ถูก ?คุณแม้ว? ขูดเลือดอย่างสะเด็ดยาดไปเลย
เป๊บซี่ขวดเล็กขายตั้งแปดบาทถ้วนๆ แม่โขงจากบางยี่ขัน แบนเล็กที่ตลาดล่องแจ้งแบนละ 25 บาทขาดตัว แต่ขอโทษทีครับ พอขึ้นถึงบนแยวเพิ่มเป็น 30-40 บาทเลยก็มี คนขายไม่เคยง้อเสียด้วย ผู้ซื้อจะต้องอ้อนวอนจนแทบจะเตะกันตายด้วยความโมโห ถึงจะได้มากินกันพอเป็นกระสายยา
เรื่งอเหล้าแม่โขง เคยทำให้ทหารรับจ้างขึ้นศาลทหารไปตั้งหลายคน พอเหล้าเข้าปากก็เห็นช้างตัวเท่าหมูไปเสียแล้ว ยิงปืนเปรี้ยงปร้างขว้างระเบิดมือเล่นอย่างสนุกมือ ผู้บังคับบัญชาขอร้องกลับตะโกนด่าพ่อล่อแม่เสียอีก
พอตกตอนเช้า ถูกควบคุมไปล่องแจ้งขึ้นศาลทหารฐานขัดคำสั่งผู้บังคับบัญชาต่อหน้าอริราชศัตรู โดนเข้าไปเบาะๆ 1 ปี 6 เดือน เจ็บแสบไหมล่ะครับ กฏหมายสงครามเมืองลาว และวันที่ผมอยู่บนกองพัน 616 ก็ปรากฏเหตุการณ์แบบนี้ครั้งหนึ่ง ด้วยความเฉียบขาดของกองสิงห์ ทหารรับจ้างผู้นั้นก็ต้องติดตะรางตามคำสั่งศาบทหาร โดยมิได้รับความปราณีแต่อย่างใด
พวกข้าศึกมันสงบเงียบจนพวกเราตายใจ ข่าวคราวและการเคลื่อนไหวของพวกมันเงียบเหมือนจะยุติการโจมตีอะไรทำนองนั้น แม้แต่ข่าวกรองที่ดักฟังทางวิทยุของพวกมันก็ๆไม่มีข่าวที่พอจะทำให้เราพิจารณาอ่านแผนยุทธวิธีของพวกมันออกว่า พวกมันกำลังจะทำอะไร
?ลูกยาว? ที่เคยรบกวนสนามบินล่องแจ้งก็หายหน้าหายตาไปจนผิดสังเกตุ
ความเงียบเชียบเหล่านี้ ผมอดสังหรณ์ใจไม่ได้ มันช่างเหมือนกับครั้งที่ผมโดนโจมตีจนฐานละลายที่ภูเทิงเหลือเกิน คราวใดที่พวกมันไม่มีการเคลื่อนไหว คราวนั้นมักจะมีเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นทุกที ผมคาดการณืเอาไว้ว่า ไม่ช้าก็เร้ว พวกมันจะต้อง ทำอะไรซะกอย่างที่สร้างความเสียหายให้กับพวกเราอย่างแน่นอน
บทเรียนที่ผมเคยได้รับมา ข้าศึกจะอาศัยภูมิประเทศที่เป็นป่าทึบ หรืออาศัยความมืด เข้ามาเกาะฐานบังคับการของฝ่า