คนส่วนน้อยทีเกิดมา มีพร้อมทั้งฐานะ และ การศึกษา จะได้เรียนอะไรก็ได้เรียน จบมา ถ้าหาเองไม่ได้ก็มีคนฝากให้เข้าทำงาน ไม่ก็ทำกับญาติๆด้วยกันเอง หรือ ไม่ก็สานต่อกิจการที่บ้าน จะกินจะใช้ก็ไม่เดือนร้อนอะไรมาก เพราะมีฐานะ มีเงินพอ

ขณะที่คนส่วนใหญ๋ เกิดมาก็ต้องเรียนตามมีตามเกิด จะกินจะใช้อะไรก็ต้องคิด พอจบมาได้อะไรก็ต้องทนๆทำไปก่อน เพื่อให้มีกินมีใช้  ส่วนพวกมนุษย์เงินเดือน ที่มีเงินดีหน่อย ก็ใช้จ่ายอะไรไม่คิด อยากได้อะไรก็ผ่อน แล้วก็หลงว่า มีมากๆแล้วชีวิตจะมีความสุข สุดท้ายพอล้มป่วย ชีวิตทีวาดฝันไว้ก็พังทลายลง แถมไอที่ผ่อนๆไว้ก็ไม่พ้นโดนเขายึด ส่วนเรื่องการทำอะไรส่วนตัว ก็ไม่มีใครมาบอกกันหรอก ส่วนมากก็สานต่อกิจการที่บ้านทั้งนั้น หรือ ไม่ก็รุ้สึกว่า ทำมนุษย์เงินเดือนไปเรือ่ยๆแระ

แล้วหลังๆมานี่ก็จะไม่อยากจะฟังอะไร สังคมมากแล้ว เพราะเบื่อหน่าย พวกที่เที่ยวไปว่าเขา ตัวเองก็ไม่เคยหา ไม่เคยสมัคร สอบ อะไรกับเขาเลย

ส่วนไอหนังสือ ก็ออกมาเน้นภาพ ที่วาง ข้อความน้อยเกินไป แถมราคาก็แพงมากขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายก็ไม่พ้น ชวนไปอบรม เสียวันละหมื่นสองหมื่น สุดท้ายพวกที่จนลงใครกันหล่ะ แถมพอฟังเสร็จก็ไปเพ้อฝันต่อ จากคำพูดสวยหรู ยังไงก็ระวังเรื่องพวกนี้กันไว้ด้วย เพราะเห็นมีมากขึ้นทุกวัน คลอสพวกนี้ แพงเกินเหตุด้วย ขนาดคนไปฟัง ก็ไม่ได้รับบริการอะไรที่ดีเลย จ่ายเงินก็จบกันว่างั้น

ส่วนพวกที่บอกว่า ลงทุน ให้เงินทำงานสิ แล้วจะสบาย เอาเข้าจริง พวกที่ทำได้ก็มีแต่พวก มีฐานะแต่เกิดอยุ่แล้วนั่นแหล่ะ คนธรรมดาสามัญ กว่าจะเก็บออมแต่ละที ก็ใช้เวลากันหลายสิบปี เพราะต้นทุนในชีวิตนั้นมีน้อยมาก นี่ไมใช่อ้าง ไอพวกที่เอาแต่ว่าเขาอะ มันก็อาศัยจากที่บ้านช่วยนั่นแหล่ะ ลองตัวเองคนเดียวสิ จะมาคุยฟุ้งแบบนี้หรอ บางคนนี่แนะนำก็พูดไม่ดี อยากรวยลงทุนคอนโดสิ เขาจะไปมีเงินลงทุนแบบนั้นได้ไง หรือ จะบอกอีกหล่ะว่า ไปกู้ เขาก็ไม่มีอะไรไปเค้านะ หรือ จะบอกอีกหล่ะว่า ต้องปรับทัศนคติ ปรับความคิด

แล้วอย่างนี้ถ้าเจอเหตุการณ์ทำนองนี้ จะทำอย่างไรกับชีวิตดี

ยังไงถ้าจะยกตัวอย่าง เสริม โปรดให้รายละเอียดด้วย เพื่อที่จะให้หลายๆคนที่อ่านเอาไปเป็นแนวทางต่อไป