เพื่อนๆ หลายๆ คนคงเคยได้ทำความรู้จักกับความรู้สึกที่มันอธิบายไม่ถูก อย่างน้อยๆสักครั้งหนึ่งในชีวิตใช่ไหมค่ะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ดี หรือเรื่องที่ไม่ดี ทุกๆอย่างที่ผ่านเข้ามันทำให้ได้รู้ว่ารสชาติของชีวิตมันไม่ได้มีแค่หวาน หรือขม แต่บางครั้งมันอาจจะขมๆ หวานๆ ปนๆ กันไป ซึ่งเราก็อาจจะอธิบายไม่ได้ว่าความรู้สึกแบบไหนมันมีมากกว่ากัน
          วันนี้ฉันอยากมาแบ่งปันเรื่องราวที่ฉันรู้สึกว่ามันอธิบายไม่ถูก เรื่องมันมีอยู่ว่าฉันได้รับการแนะนำให้สมัครเข้าค่ายเกี่ยวกับการทำเว็บไซต์ค่ายหนึ่ง ความรู้สึกครั้งแรกที่เข้ามาที่เว็บไซต์นี้คือ”ประทับใจ”  ด้วยรูปแบบการจัดวางข้อความ การออกแบบ และองค์ประกอบต่างๆ มันถูกจัดวางอย่างลงตัว ทำให้มันดูแล้วมันเก๋ดี ฉันจึงได้สมัครเข้ามาด่านแรกเลยที่ฉันได้เจอคือ คำถามต่างๆจากทางค่าย  มันอาจจะดูเป็นคำถามที่ไม่ยาก แต่มันคือการแสดงความคิดของเราลงไป เรียบเรียงคำพูดที่เมื่อผู้อ่านได้อ่านแล้วจะเห็นภาพตรงตามที่ตั้งใจไว้ ซึ่งฉันก็สามารถผ่านจุดๆนั้นไปได้ด้วยดี จนกระทั่งวันประกาศผลฉันตื่นเต้นมากว่าเมื่อไหร่ผลจะออก จนกระทั่งช่วงเย็นวันนั้นเพื่อนได้โทรศัพท์มาบอกฉันว่า “ดีใจด้วยน่ะ เธอผ่านเข้ารอบสัมภาษณ์” ตอนนั้นฉันดีใจมาก ใจฉันเต้นแรงมาก  ฉันรีบเปิดเว็บไซต์เพื่อเข้าไปดูรายชื่อด้วยตาของตัวเอง ความรู้สึกตอนที่ได้เห็นชื่อของตัวเองนั้น มันแบบว่าตื่นเต้นมาก ดีใจมาก ยิ้มไม่หุบเลย มันเป็นความรู้สึกที่ฉันไม่สามารถอธิบายมันให้ใครฟังได้  มันเป็นเหมือนบันไดขั้นแรกที่ฉันก้าวผ่านมันมาได้ แต่มันไม่ได้มีแค่นั้น บันไดมันไม่ได้มีขั้นเดียว เราต้องก้าวต่อไป ขั้นต่อไปคือการเตรียมตัวไปสัมภาษณ์ เมื่อฉันได้อ่านรายละเอียดต่างๆที่ทางค่ายกำหนด ฉันก็เกิดความรู้สึกกลัว เป็นกังวลมาก เนื่องจากเกณฑ์ของคณะกรรมการค่อนข้างสูง และฉันก็ไม่ได้มีความสามารถขนาดนั้น มันทำให้ฉันรู้สึกเครียดมาก ในตอนค่ำวันนั้นมีพี่ๆ ที่เคยผ่ายค่ายปีก่อนเขามาพูดคุยให้คำปรึกษาน้องๆ เกี่ยวกับการเตรียมตัว คำแนะนำในการสัมภาษณ์ และสิ่งต่างๆ พี่ๆเขาช่วยลดแรงกดดันตอนแรกของฉันได้มาก ฉันชอบคำพูดของพี่คนหนึ่งว่า “ทำให้เต็มที่แล้วเสียใจ ดีกว่าเสียใจที่ไม่ได้ทำ” ซึ่งฉันคิดว่ามันจริงถ้าฉันได้พยายามทำมันให้เต็มที่ และถ้าผลสุดท้ายแล้วมันจะผิดหวัง แต่อย่างน้องฉันก็ได้ทำ
          หลังจากนี้ฉันก็ไม่รู้ว่าจะสามารถผ่านบันไดขั้นนี้ไปได้ไหม แต่ฉันจะพยายามก้าวเข้าไปให้ใกล้มันที่สุด แล้วเพื่อนๆล่ะ เคยมีความรู้สึกที่มันอธิบายไม่ถูกแบบนี้ไหม ?