เหตุเกิดด้วยความบังเอิญ เมื่อซื้อตั๋วและได้นั่งข้างชายคนหนึ่ง จาก กทม. มายังอุดรธานี  ด้วยรถนครชัยแอร์  เราซื้อตั๋วที่ บ. นครชัย รอบ 22.50น.  ที่นั่ง E2  วันที่ 3 พย.  57                            และขึ้นรถที่ บริษัท พอถึงเวลารถเคลื่อนตัวออก  ที่นั่ง E1 ก็ยังไม่ขึ้นมา คิดในใจ อ่าว คนนี้ตกรถ ซะแล้ว ด้วยความเพลียเลยหลับไป  ตื่นอีกทีรถจอดที่หมอชิด เพื่อรับผู้โดยสารเพิ่มและเจ้าของที่นั่ง E1 ก็ขึ้นมา เราหลีกทางให้เพราะเรานั่งติดทางเดิน แล้วก็นอนหลับต่อ เดินทางคนเดียวแต่รู้สึกอุ่นใจ เพราะคนนั่งข้างๆ ใส่ชุดทหาร  ดูแล้วคิดว่าน่าจะปลอดภัย เลยหลับตลอดทาง และไม่ได้สนใจอะไร พอรถจอดระหว่างทางลืมตาขึ้นมา  มองที่หน้าต่าง แทบซ็อคตาย เฮ้ย....เงาแดงๆ นั่งข้างๆ ตั้งสติได้ ขยี้ตาดูใหม่ โอ้ววววววว ทหารคนนั้น นั่งเอาผ้าห่มคลุมหัวหลับ ให้ตายเหอะ หัวใจแทบวาย... ( ผ้าห่มนครชัยแอร์สีแดง) ... แอบคิดในใจ ทหารบ้าไรวะ  กวน teen ชิบ... แล้วก็หลับต่อ จนกระทั่งรถมาจอดที่ บขส. เราสองคนต่างหันมาปลดล็อกเข็มขัดนิรภัยพร้อมกัน เลยได้มองหน้ากันแต่เราก็ไม่กล้าสบตานะ เวลานั้น หัวใจมันบอกว่า เฮ้ย !!!!! คนนี้ใช่อะ แอบเขินๆ แล้วรีบลงรถไป แต่มันคือรักแรกพบป่าว งงตัวเองเหมือนกัน  ตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้ยังไม่ลืม ทหาร กวน กวน  คนนั้นเลย  ตั้งกระทู้ไว้ เผื่อเล่นเหมือนกัน .... เผื่อพระเจ้าช่วยกล้วทอด ดลบันดาลให้พบกันใน  pantip