ผมได้รู้จักและคุยกับแฟนคนนี้มาตั้งแต่เดือน ตุลาคม 56 ปีที่แล้ว  แต่พึ่งจะได้ตกลงเป็นแฟนกันเดือนกันยายน ปี 57  ที่ผ่านมา เพราะผมรอเลิกกับแฟนเก่าที่คบกันมา 3 ปี   แล้วก็ตกลกเป็นแฟนกับเค้าต่อ ก่อนคบกันผมกับเค้าได้ไปตรวจเลือดที่คลินิคนิรนามมาเรียบร้อยแล้ว ผลออกมาเป็นลบทั้งคู่ครับ แต่เนื่องด้วยเค้าเป็นคนไม่เปิดเผยตัวตน ทั้งทางบ้าน เพื่อนๆ และหน้าที่การงาน  เค้าเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัย ส่วนผมก็ทำงานในมหาวิทยาลัย อยู่คณะเดียวกัน แต่ทำคนละส่วน ครับ  

       ตอนนี้กำลังรู้สึกอึดอัด ตอนเจอหน้ากันในที่ทำงาน ต้องทำตัวเป็นไม่รู้จักกัน ไม่สนิทกัน ทำเป็นมองไม่เห็น แต่ผมก็รับได้นะครับ ใจลึกๆรู้สึกน้อยใจอยู่พอสมควร ทำไงได้ทั้งผมและเขาต่างก็ไม่แสดงออก และไม่มีใครรู้ ตอนไปดูหนัง ต้องชวนเพื่อนที่ทำงานไปด้วย เค้าบอกว่าไปด้วยกันหลายๆคนปลอดภัยดี ไม่เคยได้ไปกันสองคนหรอกครับ  ตอนไปกินข้าว ต้องไปที่ไกลๆ ในที่ที่เด็กในมอไม่ค่อยนิยมไป ถ้าอยู่แถวมอ ไปค่อยได้ไปกินด้วยกันหรอก

      เคยถามเค้าเรื่องอนาคต ถามเค้าว่าเค้าจะแต่งงานกับผู้หญิงไหม คำตอบที่ได้ ก็คือ "ไม่รู้" อนาคตไม่มีใครรู้ พรุ่งนี้อาจจะตายก็ได้ ผมควรจทำใจเนิ่นๆใช่ไหมครับ เค้าเป็นคนขึ้เล่น ชอบพูดเล่น บางครั้งจู่ๆ ก็บอกเลิก พอผมทำท่าจะเลิกจริงๆบอกว่า พูดเล่น แล้วก็เข้ามากอด บอกว่ารักจะตาย
ทุกครั้งที่เค้ากลับบ้าน พ่อ แม่ ได้แต่ถามว่าเมื่อไหร่จะพาแฟนมาซักที พ่อเค้าอยากอุ้มหลาน เค้าเคยร้องไห้บอกว่ากลัวพ่อรู้ กลัวพ่อเสียใจ ผมก็ได้บอกไปว่า ถึงจะแต่งงาน แต่ถ้าอยู่กับอะไรที่มันไม่ใช่ตัวเรา  อยู่ได้ไม่นานหรอก เค้าพูดต่อมาว่า มีลูกแล้วเลิกกับเมียดีไหม อยากได้ลูก ผมไปต่อไม่เป็นเลยครับ

ดูเหมือนว่าเค้ากำลังสับสนบางอย่าง ใจนึงเค้าก็รักผมนะ แต่ผิดที่ผมเป็นผู้ชาย แต่อีกใจดูเหมือนเค้าอยากจะเลิกกับผม ผมปรับอารมณ์ ปรับตัวไม่ทันเลยครับ ไม่รู้ว่าจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน