สวัสดีเพื่อนๆทุกคนค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเรา ผิดพลาดยังไงต้องขออภัยด้วยนะคะ
เรื่องมันมีอยู่ว่าเรากับแฟนคบกันมา4ปีแล้วค่ะ ตั้งแต่สมัยเรียน จนตอนนี้แต่งงานและอยู่ด้วยกันแล้ว
เรายอมรับค่ะว่าเราเป็นคนที่งี่เง่ามากกกกก ตั้งแต่ไหนแต่ไร งี่เง่าแบบไม่น่าให้อภัยเลยค่ะ
ยกตัวอย่างเช่น ตั้งแต่สมัยเรียน อาจารย์ฝ่ายปกครองเค้าออกกฏมาว่าห้ามนักเรียนชาย-หญิงคบกันในเชิงชู้สาว ถ้าเค้ารู้จะจับเลิกให้หมด ซึ่งคู่เราก็โดนค่ะ แฟนเราก็บอกว่าให้เราแกล้งเลิกกันไปก่อน แต่ก็ให้คุยในโทรศัพท์เหมือนเดิม แต่ถ้าเจอหน้าที่โรงเรียนก็ให้เฉยๆไว้ เราก็ไม่เอาค่ะ ร้องห่มร้องไห้ใหญ่ เค้าเลยบอกว่างั้นเค้าเสียสละย้ายโรงเรียนเอง ให้เราได้เรียนอยู่ที่เดิมกับเพื่อนๆ เราก็ไม่เอาทุกอย่าง เราบอกเค้าว่าจะออกทั้งคู่ แล้วไปเรียน กศน.แทน เพื่อที่จะได้อยู่ด้วยกัน (เราไม่อยากจะห่างกันเพราะเรากลัวแฟนไปเจอคนใหม่แล้วเลิกกับเรา) เค้าก็ยอมออกมาเรียน กศน.ด้วยกัน จนเรียนจบ ม.6 เราสองคนก็ไปสมัครงานด้วยกัน เค้ารู้ว่าเรานิสัยเป็นยังไง เค้าก็ช่วยพูดกับคนที่ให้สัมภาษณ์ให้เราได้ทำงานแผนกเดียวกัน กะเดียวกัน ไปไหนก็ไปด้วยกันตลอด(เค้ารู้ว่าเราติดเค้ามาก) . แต่ทำไปได้ไม่กี่เดือนเราสองคนก็ออก เพราะไปทำธุระต่างจังหวัด3วัน (กฎของโรงงานคือถ้ายังไม่ผ่านช่วงทดลองงาน ห้ามหยุดงานเกิน3วัน เราเลยต้องหางานใหม่) พอสมัครงานรอบสอง แฟนเราเค้าไปสมัครงานที่โรงงานใกล้ๆบ้านคนเดียว เค้าบอกว่าให้เราอยู่บ้านทำงานบ้าน เพราะถ้าทำงานทั้งคู่ไม่มีคนดูแลบ้าน และสัตว์เลี้ยงที่บ้านอีก . เราก็เป็นแม่บ้านอยู่ที่บ้านปกติ เค้าทำตัวดีกับเรามากๆ ตอนพักเที่ยงเค้าจะขับรถกลับมากินข้าวที่บ้านทุกวัน (เพราะที่ทำงานอยู่ใกล้บ้าน) ทำได้ประมาณเกือบๆ2ปี เค้าก็ออกเพราะไปมีปากเสียงกับคนที่โรงงาน . รอบนี้เค้าได้งานใหม่ไกลจากบ้านนิดหน่อย กลับมากินข้าวกลางวันที่บ้านไม่ได้แล้วเพราะระยะทางค่อนข้างไกล ทีนี้เราก็งี่เง่าอีก เค้าจะออกไปทำงานตอนเช้า และกลับบ้านคือตอนเลิกOT ตอน2ทุ่ม . เราก็ระแวงไปตามประสาว่าเค้าแอบมีคนอื่นรึเปล่า เราเคยเช็คโทรศัพท์เค้า เห็นเค้าคุยกับผู้หญิงคนอื่นในเฟสบุ๊ค (แต่ไม่ได้คุยแบบเป็นแฟนกันนะคะ แค่ทักทายตามธรรมดา แต่ชอบทักมาแม้กระทั่งดึกๆดื่นๆ) เราก็วีนใส่เค้าว่าทำไมต้องคุยกับคนอื่นดึกๆดื่นๆป่านนี้ เค้าก็ขอโทษเราและลบแอพเฟสบุ๊คออกไปจากเครื่องเลยค่ะ . แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เราหายงี่เง่าได้เลย กลับกลายเป็นเราระแวงเค้าต่อไปใหญ่ว่ามันต้องมีเรื่องอะไรตามมามากกว่านี้ . เราก็จะงี่เง่าใส่เค้าตลอดว่าแอบคุยกับคนอื่นใช่มั้ย ทั้งที่เราก็ไม่รู้ว่าเค้ามีรึเปล่า . เค้าก็บอกเราตลอดว่าเค้าไม่มี ซึ่งเราก็ไม่เคยเชื่อ เราเชื่อแต่ความคิดบ้าๆของตัวเอง . เค้าเลยถามเราว่าจะให้เค้าทำยังไงให้เราสบายใจ จะให้ลบไลน์ด้วย ให้เปลี่ยนเบอร์ด้วยมั้ย เราจะได้เลิกคิดมาก เราก็ยังไม่หายระแวงเค้า . แถมบางครั้งเราไลน์ไปตอนเค้ากำลังทำงาน เค้าไม่ว่างตอบ เราก็คิดไปว่าเค้าไม่สนใจ ขู่จะฆ่าตัวตายใส่เค้าอีก . เราจะทะเลาะกันในไลน์บ่อยมาก จนล่าสุด เราก็งี่เง่าใส่เค้าเหมือนเดิม แต่ครั้งนี้ทะเลาะกันแรงมาก เค้าต่อว่าเราต่างๆนาๆเหมือบกับอดทนมานาน แล้วเย็นวันนั้นเค้าเลิกงานมาเค้าก็มาบอกเราว่าเค้าจะเก็บเสื้อผ้าไปอยู่ที่อื่น เราตกใจมาก เพราะตั้งแต่คบกันมาเค้าจะง้อเราตลอด แต่ครั้งนี้เค้ามาบอกว่าจะไปแล้ว . เราก็รั้งเค้าไว้ทุกทาง เค้าบอกเราว่าเค้าไม่อยากจะทนกับนิสัยของเราอีกแล้ว เราก็ร้องไห้ฉุดรั้งเค้าไว้ทุกอย่าง จนในที่สุดเค้าก็ยอมนอนที่บ้านเราด้วยอีก แต่เค้าไม่ให้เราแตะต้องตัวเค้าเลยค่ะ นอนกันคนละมุมของเตียงเลย . เราตกใจที่เห็นเค้าเป็นแบบนี้ พอบทจะเปลี่ยน เค้าก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย . พอตื่นเช้าวันนี้เค้าก็แต่งตัวไปทำงานตามปกติ แต่เค้าไม่พูดกับเราเลยค่ะ . วันนี้ทั้งวันเราส่งไลน์ไปขอโทษเค้าก็ตอบแต่ว่าไม่รู้ๆ เราทำตัวของเราเองตลอด . โทรไปก็ตัดสายทิ้ง เราสับสนไปหมด เราไม่รู้ว่าเย็นนี้เค้าจะหนีเราไปหรือจะกลับบ้าน . คิดแล้วก็สมน้ำหน้าตัวเองจริงๆ เค้าเป็นคนที่ดีกับเราตลอด เพื่อนยังแซวเราประจำว่ามีแฟนดี อยู่เฉยๆก็มีตังค์ใช้ มีแฟนทำเลี้ยง ไม่ว่าเราอยากได้อะไรเค้าซื๊อให้หมด อยากกินอะไรเค้าก็พาเราไป ไม่เคยปริปากบ่นอะไรซักครั้ง ไหนจะต้องทนกับนิสัยงี่เง่าของเรามาตลอดหลายปี . แต่เรากำลังจะเสียแฟนที่รักมากที่สุดไปเพราะความงี่เง่า ความคิดบ้าๆบอๆของเราเอง . ถ้าย้อนเวลาไปได้เราอยากจะเอาใจเค้าให้มากที่สุด แต่มันคงย้อนไปไม่ได้อีกแล้ว . เพื่อนๆคิดว่าแฟนเราตอนนี้เค้าคิดอะไรอยู่คะ แล้วเค้าจะกลับมารึเปล่า ตอนนี้เราเศร้ามากจริงๆ ไม่ได้กินข้าวมาจะ2วันแล้วค่ะ . กินอะไรไม่ลงจริงๆ .
สมน้ำหน้าตัวเอง โดนแฟนบอกเลิกเพราะความงี่เง่าของตัวเอง
เรื่องมันมีอยู่ว่าเรากับแฟนคบกันมา4ปีแล้วค่ะ ตั้งแต่สมัยเรียน จนตอนนี้แต่งงานและอยู่ด้วยกันแล้ว
เรายอมรับค่ะว่าเราเป็นคนที่งี่เง่ามากกกกก ตั้งแต่ไหนแต่ไร งี่เง่าแบบไม่น่าให้อภัยเลยค่ะ
ยกตัวอย่างเช่น ตั้งแต่สมัยเรียน อาจารย์ฝ่ายปกครองเค้าออกกฏมาว่าห้ามนักเรียนชาย-หญิงคบกันในเชิงชู้สาว ถ้าเค้ารู้จะจับเลิกให้หมด ซึ่งคู่เราก็โดนค่ะ แฟนเราก็บอกว่าให้เราแกล้งเลิกกันไปก่อน แต่ก็ให้คุยในโทรศัพท์เหมือนเดิม แต่ถ้าเจอหน้าที่โรงเรียนก็ให้เฉยๆไว้ เราก็ไม่เอาค่ะ ร้องห่มร้องไห้ใหญ่ เค้าเลยบอกว่างั้นเค้าเสียสละย้ายโรงเรียนเอง ให้เราได้เรียนอยู่ที่เดิมกับเพื่อนๆ เราก็ไม่เอาทุกอย่าง เราบอกเค้าว่าจะออกทั้งคู่ แล้วไปเรียน กศน.แทน เพื่อที่จะได้อยู่ด้วยกัน (เราไม่อยากจะห่างกันเพราะเรากลัวแฟนไปเจอคนใหม่แล้วเลิกกับเรา) เค้าก็ยอมออกมาเรียน กศน.ด้วยกัน จนเรียนจบ ม.6 เราสองคนก็ไปสมัครงานด้วยกัน เค้ารู้ว่าเรานิสัยเป็นยังไง เค้าก็ช่วยพูดกับคนที่ให้สัมภาษณ์ให้เราได้ทำงานแผนกเดียวกัน กะเดียวกัน ไปไหนก็ไปด้วยกันตลอด(เค้ารู้ว่าเราติดเค้ามาก) . แต่ทำไปได้ไม่กี่เดือนเราสองคนก็ออก เพราะไปทำธุระต่างจังหวัด3วัน (กฎของโรงงานคือถ้ายังไม่ผ่านช่วงทดลองงาน ห้ามหยุดงานเกิน3วัน เราเลยต้องหางานใหม่) พอสมัครงานรอบสอง แฟนเราเค้าไปสมัครงานที่โรงงานใกล้ๆบ้านคนเดียว เค้าบอกว่าให้เราอยู่บ้านทำงานบ้าน เพราะถ้าทำงานทั้งคู่ไม่มีคนดูแลบ้าน และสัตว์เลี้ยงที่บ้านอีก . เราก็เป็นแม่บ้านอยู่ที่บ้านปกติ เค้าทำตัวดีกับเรามากๆ ตอนพักเที่ยงเค้าจะขับรถกลับมากินข้าวที่บ้านทุกวัน (เพราะที่ทำงานอยู่ใกล้บ้าน) ทำได้ประมาณเกือบๆ2ปี เค้าก็ออกเพราะไปมีปากเสียงกับคนที่โรงงาน . รอบนี้เค้าได้งานใหม่ไกลจากบ้านนิดหน่อย กลับมากินข้าวกลางวันที่บ้านไม่ได้แล้วเพราะระยะทางค่อนข้างไกล ทีนี้เราก็งี่เง่าอีก เค้าจะออกไปทำงานตอนเช้า และกลับบ้านคือตอนเลิกOT ตอน2ทุ่ม . เราก็ระแวงไปตามประสาว่าเค้าแอบมีคนอื่นรึเปล่า เราเคยเช็คโทรศัพท์เค้า เห็นเค้าคุยกับผู้หญิงคนอื่นในเฟสบุ๊ค (แต่ไม่ได้คุยแบบเป็นแฟนกันนะคะ แค่ทักทายตามธรรมดา แต่ชอบทักมาแม้กระทั่งดึกๆดื่นๆ) เราก็วีนใส่เค้าว่าทำไมต้องคุยกับคนอื่นดึกๆดื่นๆป่านนี้ เค้าก็ขอโทษเราและลบแอพเฟสบุ๊คออกไปจากเครื่องเลยค่ะ . แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เราหายงี่เง่าได้เลย กลับกลายเป็นเราระแวงเค้าต่อไปใหญ่ว่ามันต้องมีเรื่องอะไรตามมามากกว่านี้ . เราก็จะงี่เง่าใส่เค้าตลอดว่าแอบคุยกับคนอื่นใช่มั้ย ทั้งที่เราก็ไม่รู้ว่าเค้ามีรึเปล่า . เค้าก็บอกเราตลอดว่าเค้าไม่มี ซึ่งเราก็ไม่เคยเชื่อ เราเชื่อแต่ความคิดบ้าๆของตัวเอง . เค้าเลยถามเราว่าจะให้เค้าทำยังไงให้เราสบายใจ จะให้ลบไลน์ด้วย ให้เปลี่ยนเบอร์ด้วยมั้ย เราจะได้เลิกคิดมาก เราก็ยังไม่หายระแวงเค้า . แถมบางครั้งเราไลน์ไปตอนเค้ากำลังทำงาน เค้าไม่ว่างตอบ เราก็คิดไปว่าเค้าไม่สนใจ ขู่จะฆ่าตัวตายใส่เค้าอีก . เราจะทะเลาะกันในไลน์บ่อยมาก จนล่าสุด เราก็งี่เง่าใส่เค้าเหมือนเดิม แต่ครั้งนี้ทะเลาะกันแรงมาก เค้าต่อว่าเราต่างๆนาๆเหมือบกับอดทนมานาน แล้วเย็นวันนั้นเค้าเลิกงานมาเค้าก็มาบอกเราว่าเค้าจะเก็บเสื้อผ้าไปอยู่ที่อื่น เราตกใจมาก เพราะตั้งแต่คบกันมาเค้าจะง้อเราตลอด แต่ครั้งนี้เค้ามาบอกว่าจะไปแล้ว . เราก็รั้งเค้าไว้ทุกทาง เค้าบอกเราว่าเค้าไม่อยากจะทนกับนิสัยของเราอีกแล้ว เราก็ร้องไห้ฉุดรั้งเค้าไว้ทุกอย่าง จนในที่สุดเค้าก็ยอมนอนที่บ้านเราด้วยอีก แต่เค้าไม่ให้เราแตะต้องตัวเค้าเลยค่ะ นอนกันคนละมุมของเตียงเลย . เราตกใจที่เห็นเค้าเป็นแบบนี้ พอบทจะเปลี่ยน เค้าก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย . พอตื่นเช้าวันนี้เค้าก็แต่งตัวไปทำงานตามปกติ แต่เค้าไม่พูดกับเราเลยค่ะ . วันนี้ทั้งวันเราส่งไลน์ไปขอโทษเค้าก็ตอบแต่ว่าไม่รู้ๆ เราทำตัวของเราเองตลอด . โทรไปก็ตัดสายทิ้ง เราสับสนไปหมด เราไม่รู้ว่าเย็นนี้เค้าจะหนีเราไปหรือจะกลับบ้าน . คิดแล้วก็สมน้ำหน้าตัวเองจริงๆ เค้าเป็นคนที่ดีกับเราตลอด เพื่อนยังแซวเราประจำว่ามีแฟนดี อยู่เฉยๆก็มีตังค์ใช้ มีแฟนทำเลี้ยง ไม่ว่าเราอยากได้อะไรเค้าซื๊อให้หมด อยากกินอะไรเค้าก็พาเราไป ไม่เคยปริปากบ่นอะไรซักครั้ง ไหนจะต้องทนกับนิสัยงี่เง่าของเรามาตลอดหลายปี . แต่เรากำลังจะเสียแฟนที่รักมากที่สุดไปเพราะความงี่เง่า ความคิดบ้าๆบอๆของเราเอง . ถ้าย้อนเวลาไปได้เราอยากจะเอาใจเค้าให้มากที่สุด แต่มันคงย้อนไปไม่ได้อีกแล้ว . เพื่อนๆคิดว่าแฟนเราตอนนี้เค้าคิดอะไรอยู่คะ แล้วเค้าจะกลับมารึเปล่า ตอนนี้เราเศร้ามากจริงๆ ไม่ได้กินข้าวมาจะ2วันแล้วค่ะ . กินอะไรไม่ลงจริงๆ .