สวัสดี กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกที่เราตั้งใจจะเขียนขึ้นมาเพื่อเล่าประสบการณ์ความรักฝังใจ
ก่อนอื่นเลยเราขอแทนแฟนเก่าเราว่าA  นะค่ะ
เราและA เราเจอกันครั้งแรกที่ข้างรั้วโรงเรียนของAค่ะ
Aเรียน รร.ชายล้วนค่ะ ส่วนเราเรียน รร.สห ค่ะ เราเจอกันด้วยความบังเอิญค่ะ ในวันนั้นเราและเพื่อนสนิทเราเลิกเรียนไว เลยพากันไปเดินเที่ยวแถวนั้น ด้วยความที่เราเป็นคนที่เวลาเดินจะไม่สนใจสิ่งรอบข้าง แต่เพื่อนเราดันไปสนใจสิ่งรอบข้างแทน และสิ่งนั้นคือสายตาของ Aค่ะ
เพื่อนเราสะกิดเราแล้วบอกว่า
"เห้ยแก ไอแว่นมองแกว่ะ "
(ปล.Aใส่แว่นนะค่ะ^^)
เราก็หันมองทันทีเลยค่ะ จำได้ว่า Aก้มหน้าหลบตาเราค่ะ แต่ด้วยความใจกล้าบ้าบิ่นของเรา
เราเลยตะโกนไปว่า "มองทำไม!!"
แค่นั้นแหละ เพื่อนๆของ A แซวเราทันที
เราก็เฉยค่ะตีเนียนบอกกับเพื่อนว่า
กลับบ้านเถอะ เมื่อยแล้ว
แต่!!ยังไม่จบแค่นั้น A ส่งเพื่อนให้ปีนรั้วมาขอเบอร์เราค่ะ
ในใจตอนนั้นคิดว่า ไอแว่นนี้กวน..มาก แกล้งเราแน่นอน เราไมให้เบอร์ค่ะแต่ให้
อีเมล์ใน MSN แทน เพื่อนของ Aบอกเราว่าเธอข้ามฝั่งไปหามันหน่อยดิ
มันอยากคุยด้วย
และด้วยควาใจกล้า(อีกแล้ว)เราข้ามไปค่ะ
ตกใจมาก ที่เรากล้าข้ามไปหา
เราจำได้ขึ้นใจว่าประโยคแรกที่เราคุยกันคือ
A : เรากำลังจะไปสอบอ้ะ เธอให้กำลังใจเราหน่อยนะ เราชอบเธอยิ้มนะ
เรา : อืม สู้ๆ!
พอจบประโยค A ยืนมองหน้าเราและยิ้มอยู่แบนั้น ในตอนนั้น
เรารู้สึกว่า เห้ย! นายเป็นใครทำไมรอยยิ้มนายมันทำให้เราเขินได้ขนาดนี้เนี้ย!!
เดียวมาต่อนะค่ะ ^^