น่าจะราว ๆ 10 ปีเศษ ๆ ก่อน มีน้องนักศึกษาวิศวะรังสิต อยู่ชั้นปี 4 มาให้ผมช่วยสอนวิชาฟิสิกส์ ซึ่งเขาไม่ผ่านหรือยังไงนี่ล่ะมาตั้งแต่เรียนปี 1 ซึ่งในวิชานี้การคำนวณต้องอาศัยเรื่องแคลคูลัส พวกดิฟ อินทิเกรต ซึ่งต้องเรียนตั้งแต่ปี 1 และโดยปกติแล้วการดิฟ อินทิเกรตถือว่าเป็นเรื่องปกติมากสำหรับวิศวะ แต่สอนแล้วกลุ้มใจมาก คือฟิสิกส์ในมหาวิทยาลัยส่วนใหญ่ ก็แค่ตั้งสมการให้เป็นแล้วอินทิเกรต ถ้าอินทิเกรตไม่เป็นก็จบเห่ ผมถามกับน้องตามตรงว่านี่แน่ใจว่าเรียนอยู่วิศวะปี 4

น้องเขาบอกกับผมว่าเขานี่ล่ะเป็นกลุ่มที่เก่งและขยันที่สุดในรุ่นแล้ว หนังสือเรียนที่น้องเขาถ่ายเอกสารมาให้ผมเล่มหนามาก ๆ สามเล่มเล่มละไม่ต่ำกว่า 500 หน้า ทำไมถึงหนา เพราะว่าในหนังสือเขียนแบบอธิบายทีละขั้นละเอียดสุด ๆ เหมือนสอนเด็กหัดเดินเลย คือเข้าใจว่า อ.ที่สอนก็คงจะรู้ว่าถ้าเขียนไม่ละเอียดขนาดนี้ ก็คงอ่านไม่รู้เรื่องกัน (แต่หนังสือแบบนี้ผมชอบ)

ปัจจุบันผมไม่ทราบว่าคุณภาพนิสิต นักศึกษาที่เข้าไปศึกษาต่อที่นี่จะเปลี่ยนแปลงเป็นอย่างไร ถ้าน้อง จขกท. พื้นฐานแย่ ถามว่าเรียนได้ไหม วิศวะ ตอบว่าก็เรียนได้อยู่ แต่ต้องขยันตั้งใจจริง ถามว่าเพื่อนจะพึ่งได้ไหม ถ้าด้านวิชาการล่ะก็น่าจะยากอยู่นะครับ เพราะอาจจะไม่ค่อยดีเหมือนกัน แต่มนุษย์เราเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ครับ ถ้ามุมานะ ทำอะไรก็สำเร็จ ประเด็นอยู่ที่ว่าจะตั้งใจจริงแค่ไหน ต้องขยันมากกว่าเดิมอย่างน้อย 10 เท่าครับ.