กระทู้แรกนะค่ะถ้า จขกท เขียนผิดก้อขอโทดด้วยน้ะะ ^^
  เรื่องมันเริ่มจากเราย้ายเข้ามาเรียนโรงเรียนหนึ่ง ตั้งแต่ ป.4 ดูเป็นความเจ็บที่เด็กมากแต่มันคือความจำที่เราไม่เคยลืม55555
ก้อเข้ามาเรียนปกติใช่ปะละเด็กๆ เลือกห้องปกติ แล้วก้อดันได้มาอยู่ห้องเดียวกับคนๆนึงเราเจอครั้งแรกยิ้มก้อแบบน่ารักหวะคนนี้<เว่อยังกะนิยาย>
พอเข้ามาเรียนก้อเรียนได้ถึง ป6 เรากับ S ก้อเป็นเพื่อนกันปกติ ตลอดเวลาที่ผ่านมาช่วงเด็กๆก้อชอบเค้ามาตลอด คุยกันตลกเฮฮาก้อชอบขึ้นเรื่อยๆจนเกือบปิดเทอมก้อคิดอยู่ว่าเราจะได้เจอกับเค้าไหม สุดท้ายยังเรียนโรงเรียนเดียวกันแต่คนละภาค เราก้อเห็นเค้ามีแฟนมาตลอดเลยเห็นเค้าเสียใจคอยทักไปบ้างว่าอย่าคิดมากอย่าเสียใจ เหมือนรู้ว่าเราทำไรไม่ได้มากกว่านั้น แค่ขอว่าได้อยู่ข้างๆกันในวันที่เค้าเสียใจก้อยังดี ช่วงมอ 2 เราแสดงงานโรงเรียนก้อคุยกันสมัยบีบีปกติ ก้อแบบเออมาหาปะะ><ความรู้สึกนั้นคือเค้าเดินมาไม่ว่าจะด้วยความเป็นเพื่อนหรืออะไรก้อตามเรานี่ตื่นเต้นสุดขีดแสดงงานหน้าบานเลย ความรักวัยเด็กๆได้ไกล้ชิดนิดหน่อย ใครจะว่าแรดก้อเอาเหอะคือคนที่ จขกท ชอบ55555555
>>>>> มอ 4 แล้วดิ ติดตามเค้าผ่านเฟสบุ๊คเราก้อเห็นเค้าจะไปเรียนโรงเรียนชื่อดัง ก้อโอเคนะตอนนั้นเก็บเค้าไว้ในความทรงจำ
เราเล่ายาวไปไหมม? มันพึ่งถึงจุดเริ่มต้นเอง พอขึ้นมอ 4 เราตัดสินใจจะไปเรียนภาค ep ก้อไม่คิดว่าจะเจอไปกะเพื่อนสนิทคนนึง
เรียนซัมเมอร์ เดินเข้าไปในห้องปกติ ตอนนั้นเพื่อนหายหัวไปไหนไม่รู้ เอาเปนว่าเข้าไปในห้องเรียนคนเดียวก้อหวังเจอเพื่อนไหม่ปกติ แต่เชดเข้เอาจิงเหมือนโดนแกล้ง เจอคนที่เราชอบ ทำไรไม่ถูกนี่หมุนตัวกลับเลยอะแบบ เดินจงกลม5555 วิ่งออกไปด้วยความเราแสงยิ้มก้อคงสับสน
เปนไร? วิ่งออกไปทำไมไรงี้ปะวะ55555