อย่างแรก ตอนหัวค่ำวันนี้ขณะขั้นบันไดเลื่อนที่บีทีเอสอโศก ซึ่งคนล้นหลามมากๆ สงสัยเพราะเป็นวันศุกร์สิ้นเดือน และตรงกับวันฮาโลวีน (เยอะที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมา) ขณะที่ขึ้นบันไดเลื่อนอยู่นั้นก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะเห็นแต่คนข้างหน้าครับ แต่พอใกล้ถึงชานชลาเท่านั้นแหละ ผู้คนที่เบียดกันจนล้นออกมาที่บันไดเลื่อน ทำให้คนที่ขึ้นบันไดเลื่อนขึ้นมาใหม่ไม่สามารถก้าวออกจากบันไดเลื่อนได้ และก็ยังขึ้นมาเรื่อย ๆ เอาละไงครับ แล้วตูจะออกทางไหน ? กลับลงไปก็ลงไม่ได้ เพราะอีบันไดก็เลื่อนขึ้นตลอด จะหยุดตัวเองไม่ให้เคลื่อนก็ไม่ได้ จะเคลื่อนไปข้างหน้าก็ไม่ได้ ผมก็พยายามเบียดออกไปสุดความสามารถนะ ไอ่คนข้างหน้าก็เยอะข้างหลังก็เบียดมาเรื่อย ๆ จนล้นอะครับ โดยที่เจ้าหน้าที่ไม่ได้บอกหรือประกาศให้ผู้โดยสารทราบ  สุดท้ายก็เบียดกันอยู่อย่างนั้นจนรถไฟฟ้ามา ถึงเริ่มสะดวกขึ้น ไม่อยากจะคิดว่าถ้ามีเด็กๆขึ้นมาด้วยจะทำยังไง อันตรายมากนะครับ ผมฝากถึง BTS ด้วย

อย่างที่สอง ตอนไปซื้อผลไม้ลุงหน้าหอ ลุงจะมาขายผลไม้ตอนดึกๆหน่อย 2 ทุ่มเป็นต้นไป ผมไม่เคยซื้อผลไม้ลุงเลยตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่นี้ แต่เผอิญวันนี้นึกยังไงไม่รู้อยากกินผลไม้ตอนสามทุ่มเลยเดินออกไปซื้อ ตอนแรกก็กะว่าจะสั่งแค่มะละกออย่างเดียว แต่คุณลุงบอกว่าถ้าสั่งอย่างเดียว 10 บาท แต่ ถ้าสั่ง 5 อย่างลุงจะคิด 20 บาท ผมนี่สตั๊นไปสองวิ ถามคุณลุงใหม่ กี่ถุง 20 บาทนะครับ นึกว่าได้ยินผิด คุณลุงก็บอกย้ำว่า 5 อย่าง 20 โอ้ ผมนี่ดีใจสุดๆ อะ 5 อย่างแค่ 20 บาท ก็เลือกเลยครับ เอามะม่วง1 มะละกอ2 แตงโม1 สับปะรด1 พอเลือกเสร็จลุงก็หันใส่ถุงอย่างดี ผมก็ไม่ได้ถามอะไรลุงมาก 5 อย่างก็ 5 อย่าง เสร็จแล้วก็จ่ายเงิน 20 บาท แล้วก็เดินออกมาพร้อมผลไม้ 5 ถุง ขณะที่เดินขึ้นบันได ทำไมถุงมันหนักจังวะ ตั้งหลายถุง แล้วลุงจะได้กำไรหรอว่ะ
เท่านั้นแหละ จิตสำนึกก็เริ่มทำงาน เริ่มคิดว่าทำไมตูไปเอาของลุงตั้ง 5 อย่างว่ะ แล้ว 20 บาท ตูยื่นแบงค์ 20 ให้เขาไปได้ยังไง ทำไมผมถึงเห็นแต่ตัวได้ขนาดนี้ พอเดินเข้ามาในห้องก็นั่งดูผลไม้ที่ซื้อมา '' แล้วตูจะกินหมดมั้ย อยู่คนเดียว ซื้อมาตั้ง 5 อย่าง " ถ้าไม่หมดพรุ้งนี้ก็ต้องเสียแน่ ๆ เพราะไม่มีตู้เย็น
ตอนนี้ก็นึกขึ้นได้ละครับ ว่าสิ่งที่น่ากลัวที่สุดในวันฮาโลวีนนี้ไม่ใช่อะไร แต่เป็นความเห็นแก่ตัว ความโลภ ในตัวเรานั้นเอง สิ่งเหล่านี้มันไม่ได้เกิดขึ้นกับเราอย่างทันทีหรอกครับ แต่มันจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ วันละนิดวันละหน่อย โดยที่เราไม่รู้ตัว ต้องขอขอบคุณคุณลุงนะครับที่ทำให้ผมได้เห็นอะไรหลาย ๆ อย่างที่สะท้อนออกมาในตัวผม เอาไว้วันหลังผมจะอุดหนุนคุณลุงอีก ในราคาที่ยุติธรรมต่อตัวผมเองครับ