ทุกวันนี้ผมก็ยังฟังเพลงเก่าที่เคยชอบในอดีต เพลงใหม่ๆ ไม่รู้จะฟังเพลงอะไร  กลับไปฟังเพลงเก่าๆ แต่ฟังไปฟังมา แม้จะเคยชอบมากก็เบื่อ เพราะฟังบ่อยมากแล้ว แต่ทิ้งช่วงไปก็คงกลับไปฟังอีกเหมือนเดิม

ก่อนหน้าที่ฟังบ่อยก็ suede ,nirvana ,queen ,gun n roses ,robbie Williams และ david bowie ประมาณนี้  แต่อย่างที่บอกฟังไปฟังมาก็เบื่อ

เผอิญช่วงนี้กลับไปฟังเพลงของ พราย ก็ยังชอบเหมือนเดิม  ชอบหลายเพลงนะครับ แต่ช่วงนี้ชอบสุดก็ เพลง จริงเพียงจริง

และอีกวงที่เมื่อก่อนชอบมากคือ วงมาลีฮวนน่า ผมมีแผ่นทุกถึงชุดที่ 4 นะครับ  (พราย มีแค่ ชุด พราย เจ้าหญิงแห่งดอกไม้ เจ้าชายแห่งทะเล) โดยส่วนตัวผมชอบคุณ สมพงค์ ศิวิโรจน์มากสุดนะ สำหรับวงมาลีฮวนน่า เพราะแกเป็นคนเขียนเนื้อเพลงเป็นส่วนใหญ่ และผมว่าเขียนได้ดีด้วย คือภาษาสวย ความหมายดี ลึกซึ้งดี และเพลงก็ยังเพราะด้วย

ทีนี้มารู้ว่าแกออกเพลงใหม่สองชุด ได้ฟังแล้ว ก็รู้สึกว่าน้ำเสียง เนื้อหา มันเหมือนคนท้อแท้ยังไงก็ไม่รู้  แต่เพลงก็เพราะดีนะครับ เนื้อหาก็ยังโอเคอยู่  แต่รู้สึกว่าเมื่อก่อนเนื้อหาจะมองสังคม รอบข้าง แต่สองชุดหลังเหมือนจะพูดเรื่องของตัวเองมากขึ้นหรือเปล่าไมรู้ (ผมเดาเอานะ)   รู้สึกว่าภาษาจะเปลี่ยนไปนิดหน่อยคือ ค่อนข้างตรงไปตรงมา ไม่ค่อยมีอะไรให้ต้องตีความเท่าไร    จริงๆ ผมชอบการเขียนเพลงแบบตอนแต่งให้มาลีฮวนน่ามากกว่านะครับ


ทีนี้ไม่ทราบว่ามีท่านไหนยังฟังเพลงของศิลปินสองท่านนี้บ้างไหมครับ  และพอจะรู้ประวัติ หรือความเป็นไปในช่วงนี้ของคุณ สมพงค์ ศิวิโรจน์ บ้างไหม  เพราะเป็นศิลปินอีกท่านที่ผมชื่นชอบมาก  และอย่างที่บอกเนื้อหา ทำนอง น้ำเสียง ที่สื่อออกมามันเหมือนคนท้อแท้ สิ้นหวัง ยังไงก็ไม่รู้  

หรือผมเข้าใจผิดก็ไม่รู้ บางทีเนื้อหาเพลงที่แต่งแกอาจจะสะท้อนมุมมอง หรือเป็นตัวแทนของคนอายุในรุ่นเดียวกับแกหรือเปล่าก็ไม่รู้  อีกอย่างภาษา เนื้อหาที่เปลี่ยนไป เพราะอายุที่มากขึ้น ผ่านอะไรมามากขึ้น การมองโลกแบบอุดมคติน้อยลง แต่มองที่ความเป็นจริงมากขึ้น  เข้าใจโลกมากขึ้นหรือเปล่าก็ไม่รู้

ไม่ทราบว่าท่านใดพอจะมีข้อมูลบ้าง  

เกือบลืมเพลง อดีต ผมฟังแล้วน้ำตาจะไหลทุกครั้งเลย ไม่รู้เป็นเรื่องของชีวิตจริงของแกหรือเปล่า  และเพลงสองชุดหลังโดยรวมเนื้อหาก็ออกไปในทำนองนี้ด้วย


ขอบคุณมากนะครับ