เรื่องจากประสบการณ์จริงนะคะ
เรามีเพื่อนคนหนึ่งสมัยเรียนมัธยม เขาเป็นเพื่อนผู้ชายในกลุ่มของเรา เขาเป็นคนดี สุภาพบุรุษ เรียนเก่ง ประมาณแบบพระเอกไรงี้ เพอร์เฟคทุกอย่าง ตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดอะไร ก็แค่เพื่อนคนหนึ่ง แต่เวลานานเข้า มันทำให้เรารู้สึกชอบเพื่อนคนนี้ จากการกระทำของเขาหลายๆอย่าง เช่น รองเท้าเราหาย เราจะร้องไห้ เขาก็ไปหารองเท้าเราจนเจอ อาจเรียกว่าเป็นความประทับใจครั้งแรกที่รู้สึกชอบ  เขาชอบทำงานอยู่กลุ่มเราตลอด บางทีก็โทรมาหาถามการบ้านนู้นนี่นั่น แต่เราก็ไม่ได้คุยกันเชิงแบบจีบ ตอนนั้นเขาก็ยังไม่มีแฟน เราก็ยังไม่มีแฟนเหมือนกัน แต่ก็มีสาวรุ่นน้องที่ตามกรี๊ดเขาบ้าง แต่เขาก็ไม่ชอบสักคนที่เข้ามา เราเคยถามเขาว่า ทำไมยังไม่มีแฟน เขาบอกว่า คนที่จะเป็นแฟนเรา ต้องเป็นคนที่ไม่เคยมีแฟนมาก่อน เป็นผู้หญิงเรียบร้อย เราแอบคิดในใจ เราก็ยังมีความหวังอยู่บ้าง เรามีหึงเขานิดๆเวลาเขามีคนมาจีบ แต่ก็ได้แต่เก็บไว้ในใจ เพราะเราก็ยังไม่รู้ว่าเขาชอบเราหรือเปล่าา แต่การกระทำเขามันทำให้เราคิด หรือเรามโน เช่น เป็นห่วงเป็นใย เวลาเราป่วย คอยมาคุยกะเราตอนเรานั่งคนเดียว เราเป็นคนไม่ค่อยพูด การกระทำแบบนี้แหละ ทำให้เราอดคิดไม่ได้ พอขึ้นมอปลายเราก็เริ่มห่างกัน เพราะความที่เขาเป็นผู้ชาย ก็อาจไปอยู่กับกลุ่มผู้ชายในห้องหลายๆคน จากความสนิทกันก็เริ่มห่างหายไป และตอนนั้นเป็นช่วงเรียนหนัก เลยแทบจะไม่มีเวลาคุยกันเลย และเขาก็ไปชอบรุ่นน้อง ไปจีบ จนเป็นแฟนกัน ความรู้สึกของเราแทบใจสลาย เรื่องยังไม่จบนะคะ ต้องไปเรียนก่อน เดี๋ยวมาต่อนะคะ