สวัสดีค่ะ! นี่เป็นครั้งแรกที่ตั้งกระทู้ในนี้ ปกติจะชอบนั่งอ่าน และเม้นบ้างบางที หากใช้ศัพท์ไม่ถูกต้อง ต้องขออภัยด้วยนะคะ
เรื่องนี้เป็นเรื่องของเราเอง เกิดขึ้นกับครอบครัวเรา เราเชื่อว่า ไม่มีใครอยากให้มันเป็นแบบนี้ แต่มันคงเป็นกรรม (เราเชื่อเรื่องเวรกรรม ว่าทำอะไรไว้ต้องใช้กรรม) ครอบครัวเรา ก็มี พ่อ แม่ เรา น้องชาย แม่เราทำงานเป็นปลัดอำเภอ (ณ ปัจจุบัน) และมีอาชีพเสริมด้วย คือทำธุรกิจพลาสติก จะเป็นคนด่าเก่ง ด่าพ่อบ่อยๆ แต่พ่อไม่เคยด่ากลับ จะเงียบทุกครั้ง พ่อเรา... ไม่มีงานค่ะ พ่อจะเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูด ค่อนข้างเก็บกด เวลาโดนแม่ด่ามากๆก็ระเบิด แม่เป็นคนอีสาน ถามว่าสวยไหม สวยค่ะ (จากมุมมองของเราและคนที่มาจีบแม่) ส่วนพ่อเป็นคนใต้หน้าตาดีเหมือนกัน แต่..
ขอเล่าย้อนจากวัยเด็กมาถึงปัจจุบันนะคะ (เป็นคนเล่าเรื่องไม่เก่ง ต้องขออภัยจริงๆค่ะ)
ตอนเด็กๆ เราจำได้ว่าตอนนั้นเราเด็กมาก (เราเป็นคนที่จำเหตุการณ์ที่ฝังใจได้แม่น) ตอนนั้นบ้านเราเป็นทาวเฮ้าส์ เปิดเป็นร้านขายของชำ เรากำลังนั่งเล่นจักรยานอยู่ (จักรยานหงายขึ้นแล้วทำเป็นปั่นน้ำแข็งใสอะค่ะ 555555 ใครเคยเล่นบ้างไหม) ยายเรานั่งดูเราเล่นอยู่ แต่เราไม่เห็นพ่อกับแม่ เราเลยถามยายว่า (เท่าที่จำได้นะคะ)
เรา : ยาย พ่อแม่ไปไหน?
ยาย : พ่อกับแม่ไปแต่งงานกันน่ะลูก
เรา : ไม่ใช่ว่าแต่งกันแล้วหรอ
ยาย : แต่งรอบสองไง
(เราก็ปั่นน้ำแข็งใสจักรยานไปเรื่อยๆ เผลอเอานิ้วแหย่เข้าโซ่ นิ้วติด ร้องไห้จ้า ยายต้องไปตามข้างบ้านที่เป็นสัตวแพทย์มาช่วย เราเลยจำแม่นไง 5555 ก็ตอนนั้นมันเจ็บอะ )
ตอนนั้นเราเชื่อจริงๆว่าแม่กับพ่อไปแต่งงานกัน แต่พอโตขึ้นโดยที่ไม่ต้องมีคนบอก เรารู้เลยว่าวันนั้น สองคนนั้นไปหย่ากันต่างหาก
พ่อเราเป็นคนที่ขี้หึงมาก และจะหึงรุนแรง ตบตีแม่ อย่างที่เราบอกไป แม่เราเป็นคนสวย และเป็นคนนิสัยลุยๆ ทำงานกับผู้ชายบ่อยๆ แต่พ่อไม่เข้าใจในส่วนนั้นนะว่า ทำงาน เขาหึงตลอดที่มีผู้ชายเข้าใกล้
เหตุการณ์นึงที่เราจำไม่ลืม แม้ตอนนั้นเราจะเด็กมาก ประมาณ ป.1 น้องชายเรายังอยู่อนุบาล แม่เราต้องหอบเรากับน้องหนีพ่อ พ่อตีแม่จนเลือดออกหู แม่ล็อคประตูห้องนอน พยายามจะหนี เลยหนีมาแอบตรงระเบียงหน้าบ้าน (ข้างบน) พ่อก็ปีนฝ้าเข้ามา เราบอกเลย เราจำเหตุการณ์นั้นได้ แม่ก็พาเรากับน้องลงมาทางหลังคา แล้ววิ่งไปให้ข้างบ้านช่วย
ตำรวจมาที่บ้านเพื่อดูแลความปลอดภัยและเอาตัวพ่อไป (ตอนนั้นยายกับตาเราอยู่ด้วย แต่ไม่สามารถห้ามได้ พ่อผลักตากระเด็น) ไม่นานพ่อก็กลับมา ก็ขึ้นๆลงๆ ตบตีแม่บ้าง แอบไปพาน้องชายเราไปใต้ โดยไม่บอกใคร ทำให้เรากับแม่ต้องขับรถไปใต้เพื่อนำน้องกลับมา แต่พ่อก็กลับมาด้วยเพราะคิดว่า แม่ตามไปง้อ (พ่อจะเป็นคนที่เข้าข้างตัวเองมาก ถ้าแม่ทำดีด้วย ประมาณว่าแม่ยังรักอยู่ แต่แม่เราไม่ได้รักแล้ว โดนทำร้ายขนาดนั้น ที่มีอยู่เหลือในความรู้สึกคือ ผูกพันเพราะเป็นพ่อของลูก)
เหตุการณ์เรื่องพ่อทำร้ายแม่ ก็ยังมีต่อมาเรื่อยๆ จนเราย้ายบ้าน ไปอยู่บ้านเดี่ยว (บางอย่างจำไม่ได้แล้ว ขอโทษนะคะ)
จะมีช่วงนึงที่แม่สนิทกับคนที่ทำงาน เป็นผู้ชาย (ตอนนั้นเราอยู่ป.4) ผู้ชายคนนี้เป็นเพื่อนแม่ ก็มาทำธุระกับแม่พอดี เลยพาเราไปด้วย (จำไม่ได้ว่ากี่โมงนะคะ) พ่อเราขับรถสวนทางกันมา เห็นแม่เรามากับผู้ชาย พ่อจอดรถ หยิบมีดสปาต้าร์ วิ่งมาที่รถ เพื่อนแม่ก็ขับรถหนี (จะอยู่ทำไมจริงปะ555) ตอนนั้นเราตกใจมาก แม่ก็ขอโทษเพื่อน ตอนกลับมาถึงบ้าน แม่โทรเรียกตำรวจมา เพราะกลัวจะโดนทำร้ายอีก ตำรวจให้พ่อเก็บเสื้อผ้าออกไปจากบ้าน พ่อก็ไปนะ แต่ก็อีหรอบเดิม กลับมาอีกทุกครั้ง โดยมีข้ออ้างเดิมๆคือ “คิดถึงลูก” และไม่ไปไหนอีกเลย
ทีนี้ มีเจ้านายแม่คนนึง สนิทกับครอบครัวเรา (ยกเว้นพ่อนะคะ พ่อไม่รู้จัก ก็อย่างที่บอก ผู้ชาย เป็นสิ่งต้องห้ามค่ะ) ครอบครัวเรากับครอบครัวเจ้านายแม่สนิทกัน (ตอนนั้นรู้สึกท่าที่จำได้ พ่อไม่อยู่กับเราแล้ว ไม่ทราบว่าไปไหน) เจ้านายแม่กับแม่ก็ทำธุรกิจร่วมกัน คือ ร้านเครื่องซักผ้า+โทรศัพท์ (แต่ก่อนที่มีให้โทร นาทีละ 3 บาท) เนื่องจากบ้านเจ้านาย อยู่ไกล เจ้านายเลยต้องหาบ้านอยู่ใกล้ที่ทำงาน เลยเช่าบ้านอยู่ในหมู่บ้านเดียวกับเรา แต่อยู่ถัดกันไป 2 ซอย
เขียนไม่พอ ต่อข้างล่างนะคะ
ความรู้สึกของลูก ที่มีพ่อเป็น..?
เรื่องนี้เป็นเรื่องของเราเอง เกิดขึ้นกับครอบครัวเรา เราเชื่อว่า ไม่มีใครอยากให้มันเป็นแบบนี้ แต่มันคงเป็นกรรม (เราเชื่อเรื่องเวรกรรม ว่าทำอะไรไว้ต้องใช้กรรม) ครอบครัวเรา ก็มี พ่อ แม่ เรา น้องชาย แม่เราทำงานเป็นปลัดอำเภอ (ณ ปัจจุบัน) และมีอาชีพเสริมด้วย คือทำธุรกิจพลาสติก จะเป็นคนด่าเก่ง ด่าพ่อบ่อยๆ แต่พ่อไม่เคยด่ากลับ จะเงียบทุกครั้ง พ่อเรา... ไม่มีงานค่ะ พ่อจะเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูด ค่อนข้างเก็บกด เวลาโดนแม่ด่ามากๆก็ระเบิด แม่เป็นคนอีสาน ถามว่าสวยไหม สวยค่ะ (จากมุมมองของเราและคนที่มาจีบแม่) ส่วนพ่อเป็นคนใต้หน้าตาดีเหมือนกัน แต่..
ขอเล่าย้อนจากวัยเด็กมาถึงปัจจุบันนะคะ (เป็นคนเล่าเรื่องไม่เก่ง ต้องขออภัยจริงๆค่ะ)
ตอนเด็กๆ เราจำได้ว่าตอนนั้นเราเด็กมาก (เราเป็นคนที่จำเหตุการณ์ที่ฝังใจได้แม่น) ตอนนั้นบ้านเราเป็นทาวเฮ้าส์ เปิดเป็นร้านขายของชำ เรากำลังนั่งเล่นจักรยานอยู่ (จักรยานหงายขึ้นแล้วทำเป็นปั่นน้ำแข็งใสอะค่ะ 555555 ใครเคยเล่นบ้างไหม) ยายเรานั่งดูเราเล่นอยู่ แต่เราไม่เห็นพ่อกับแม่ เราเลยถามยายว่า (เท่าที่จำได้นะคะ)
เรา : ยาย พ่อแม่ไปไหน?
ยาย : พ่อกับแม่ไปแต่งงานกันน่ะลูก
เรา : ไม่ใช่ว่าแต่งกันแล้วหรอ
ยาย : แต่งรอบสองไง
(เราก็ปั่นน้ำแข็งใสจักรยานไปเรื่อยๆ เผลอเอานิ้วแหย่เข้าโซ่ นิ้วติด ร้องไห้จ้า ยายต้องไปตามข้างบ้านที่เป็นสัตวแพทย์มาช่วย เราเลยจำแม่นไง 5555 ก็ตอนนั้นมันเจ็บอะ )
ตอนนั้นเราเชื่อจริงๆว่าแม่กับพ่อไปแต่งงานกัน แต่พอโตขึ้นโดยที่ไม่ต้องมีคนบอก เรารู้เลยว่าวันนั้น สองคนนั้นไปหย่ากันต่างหาก
พ่อเราเป็นคนที่ขี้หึงมาก และจะหึงรุนแรง ตบตีแม่ อย่างที่เราบอกไป แม่เราเป็นคนสวย และเป็นคนนิสัยลุยๆ ทำงานกับผู้ชายบ่อยๆ แต่พ่อไม่เข้าใจในส่วนนั้นนะว่า ทำงาน เขาหึงตลอดที่มีผู้ชายเข้าใกล้
เหตุการณ์นึงที่เราจำไม่ลืม แม้ตอนนั้นเราจะเด็กมาก ประมาณ ป.1 น้องชายเรายังอยู่อนุบาล แม่เราต้องหอบเรากับน้องหนีพ่อ พ่อตีแม่จนเลือดออกหู แม่ล็อคประตูห้องนอน พยายามจะหนี เลยหนีมาแอบตรงระเบียงหน้าบ้าน (ข้างบน) พ่อก็ปีนฝ้าเข้ามา เราบอกเลย เราจำเหตุการณ์นั้นได้ แม่ก็พาเรากับน้องลงมาทางหลังคา แล้ววิ่งไปให้ข้างบ้านช่วย
ตำรวจมาที่บ้านเพื่อดูแลความปลอดภัยและเอาตัวพ่อไป (ตอนนั้นยายกับตาเราอยู่ด้วย แต่ไม่สามารถห้ามได้ พ่อผลักตากระเด็น) ไม่นานพ่อก็กลับมา ก็ขึ้นๆลงๆ ตบตีแม่บ้าง แอบไปพาน้องชายเราไปใต้ โดยไม่บอกใคร ทำให้เรากับแม่ต้องขับรถไปใต้เพื่อนำน้องกลับมา แต่พ่อก็กลับมาด้วยเพราะคิดว่า แม่ตามไปง้อ (พ่อจะเป็นคนที่เข้าข้างตัวเองมาก ถ้าแม่ทำดีด้วย ประมาณว่าแม่ยังรักอยู่ แต่แม่เราไม่ได้รักแล้ว โดนทำร้ายขนาดนั้น ที่มีอยู่เหลือในความรู้สึกคือ ผูกพันเพราะเป็นพ่อของลูก)
เหตุการณ์เรื่องพ่อทำร้ายแม่ ก็ยังมีต่อมาเรื่อยๆ จนเราย้ายบ้าน ไปอยู่บ้านเดี่ยว (บางอย่างจำไม่ได้แล้ว ขอโทษนะคะ)
จะมีช่วงนึงที่แม่สนิทกับคนที่ทำงาน เป็นผู้ชาย (ตอนนั้นเราอยู่ป.4) ผู้ชายคนนี้เป็นเพื่อนแม่ ก็มาทำธุระกับแม่พอดี เลยพาเราไปด้วย (จำไม่ได้ว่ากี่โมงนะคะ) พ่อเราขับรถสวนทางกันมา เห็นแม่เรามากับผู้ชาย พ่อจอดรถ หยิบมีดสปาต้าร์ วิ่งมาที่รถ เพื่อนแม่ก็ขับรถหนี (จะอยู่ทำไมจริงปะ555) ตอนนั้นเราตกใจมาก แม่ก็ขอโทษเพื่อน ตอนกลับมาถึงบ้าน แม่โทรเรียกตำรวจมา เพราะกลัวจะโดนทำร้ายอีก ตำรวจให้พ่อเก็บเสื้อผ้าออกไปจากบ้าน พ่อก็ไปนะ แต่ก็อีหรอบเดิม กลับมาอีกทุกครั้ง โดยมีข้ออ้างเดิมๆคือ “คิดถึงลูก” และไม่ไปไหนอีกเลย
ทีนี้ มีเจ้านายแม่คนนึง สนิทกับครอบครัวเรา (ยกเว้นพ่อนะคะ พ่อไม่รู้จัก ก็อย่างที่บอก ผู้ชาย เป็นสิ่งต้องห้ามค่ะ) ครอบครัวเรากับครอบครัวเจ้านายแม่สนิทกัน (ตอนนั้นรู้สึกท่าที่จำได้ พ่อไม่อยู่กับเราแล้ว ไม่ทราบว่าไปไหน) เจ้านายแม่กับแม่ก็ทำธุรกิจร่วมกัน คือ ร้านเครื่องซักผ้า+โทรศัพท์ (แต่ก่อนที่มีให้โทร นาทีละ 3 บาท) เนื่องจากบ้านเจ้านาย อยู่ไกล เจ้านายเลยต้องหาบ้านอยู่ใกล้ที่ทำงาน เลยเช่าบ้านอยู่ในหมู่บ้านเดียวกับเรา แต่อยู่ถัดกันไป 2 ซอย
เขียนไม่พอ ต่อข้างล่างนะคะ