http://www.tripitaka91.com/91book/book34/101_150.htm
พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย ติกนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้าที่ 127

                                         อธิบายยทาสันนกรรม
         ส่วนในบรรดากุศลกรรมและอกุศลกรรมทั้งหลาย    กรรมใดสามารถ
เพื่อจะให้ระลึกถึงในเวลาใกล้ตาย  กรรมนั้น  ชื่อว่า  ยทาสันนกรรม.๒
ยทาสันนกรรมนั่นแหละ      เมื่อกุศลกรรมและอกุศลกรรมเหล่าอื่น    ถึงจะ
มีอยู่ก็ให้ผล  (ก่อน)  เพราะอยู่ใกล้มรณกาล   เหมือนเมื่อเปิดประตูคอก  ที่มี
ฝูงโคเต็มคอก  บรรดาโคฝึกและโคมีกำลัง  ถึงจะอยู่ในส่วนอื่น  (ไกลปากคอก)
โคตัวใดอยู่ใกล้ประตูคอก   โดยที่สุดจะเป็นโคแก่ถอยกำลังก็ตาม    โคตัวนั้น
ก็ย่อมออกได้ก่อนอยู่นั่นเอง ฉะนั้น.  ในข้อนั้น   มีเรื่องดังต่อไปนี้เป็นตัวอย่าง

                                        เรื่องคนเฝ้าประตูชาวทมิฬ

         เล่ากันมาว่า  ในบ้านมธุอังคณะ.   มีนายประตูชาวทมิฬคนหนึ่งถือเอา
เบ็ดไปแต่เช้า    ตกปลาได้แล้วแบ่งออกเป็น ๓ ส่วน  ส่วนหนึ่งเอาแลกข้าวสาร->

(๑.   ปาฐะว่า  ตเทว  ฉบับพม่าเป็น  เต  เทว  แปลตามฉบับพม่า)
(๒.   คำว่า   ยทาสันนกรรม  ก็คือ  อาสันนกรรม)

พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย ติกนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้าที่ 128

->ส่วนหนึ่งแลกนม  ส่วนหนึ่งต้มแกงกิน.  โดยทำนองนี้  เขาทำปาณาติบาตอยู่ถึง
๕๐ ปี  ต่อมาแก่ตัวลง  ล้มหมอนนอนเสื่อ   ในขณะนั้น    พระจุลลปิณฑปา-
ติกติสสเถระ  ชาวคิรีวิหาร    รำพึงว่า    คนผู้นี้     เมื่อเรายังเห็นอยู่อย่าพินาศ
เสียเลย    แล้วไปยืนอยู่ที่ประตูเรือนของเขา.  ขณะนั้นภริยาของเขาจึงบอกว่า
นี่ !  พระเถระมาโปรดแล้ว      เขาตอบว่า     ตลอดเวลา ๕๐ ปี   เราไม่เคยไป
สำนักของพระเถระเลย   ด้วยคุณความดีอะไรของเรา  ท่านจึงต้องมา   เธอจง
ไปนิมนต์ให้ท่านไปเสียเถิด.    นางบอกพระเถระว่า    นิมนต์ไปโปรดสัตว์
ข้างหน้าเถิดเจ้าข้า    พระเถระถามว่า  อุบาสกมีพฤติการทางร่างกายอย่างไร.
นางตอบว่า อ่อนแรงแล้ว เจ้าข้า. พระเถระเข้าไปยังเรือนให้สติ  แล้วกล่าวว่า
โยมรับศีล   (ไหม).   เขาตอบว่า   รับ   ขอรับพระคุณเจ้า    นิมนต์ให้ศีลเถิด.
พระเถระให้สรณะ ๓ แล้ว  เริ่มจะให้ศีล ๕.  ในขณะที่อุบาสกนั้น ว่า   ปญฺจ
สีลานิ   นั่นแหละ   ลิ้นแข็งเสียแล้ว.   พระเถระคิดว่า   เท่านี้ก็พอควร     แล้ว
ออกไป.    ส่วนเขาตายแล้วไปเกิดในภพจาตุมหาราชิกะ.    ก็ในขณะที่เขาเกิด
นั่นแหละ  รำลึกว่า  เราทำกรรมอะไรหนอ   จึงได้สมบัตินี้  รู้ว่าได้เพราะอาศัย
พระเถระ จึงมาจากเทวโลก ไหว้พระเถระแล้ว ยืนอยู่ ณ ที่สมควรส่วนข้างหนึ่ง
เมื่อพระเถระถามว่า นั่นใคร ตอบว่า กระผม (คือ) คนเฝ้าประตูชาวทมิฬครับ
พระคุณเจ้า.   พระเถระถามว่า  ท่านไปเกิดที่ไหน   ตอบว่า    ผมเกิดที่ชั้น
จาตุมหาราชิกภพ  ครับพระคุณเจ้า   ถ้าหากพระคุณเจ้าได้ให้ศีล  ๕  แล้วไซร้
ผมคงได้เกิดในชั้นสูงขึ้นไป ผมจักทำอย่างไร พระเถระตอบว่า ดูก่อน  (เทพ)
บุตร  ท่านไม่สามารถจะรับเอาได้เอง   เทพบุตรไหว้พระเถระแล้ว  กลับไปยัง
เทวโลก.  นี้เป็นเรื่อง   (ตัวอย่าง)  ในกุศลกรรมก่อน.
-----------------------------------------------
ขนาดนายประตูนี้ยังไม่ได้รับศีลเต็มๆเลย  
เป็นแต่เพียงตั้งใจและเปล่งวาจาว่าจะรับศีลเท่านั้นก็ยังมีอานุภาพมากขนาดนี้
ถ้าหากนายประตูนี้ได้รับศีลเต็มๆครบทั้ง  5   ข้ออานุภาพจะมากขนาดไหน

มารักษาศีลกันครับ