สวัสดีครับ ผมเพิ่งเขียนกระทู้เเรกผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยนะครับ
ผมอยากปรึกษาว่าผมควรทำยังไงดี
ผมมีเพื่อนสนิทคนนึง เขาเป็นทอมครับ เป็นทอมที่ตัดผมลองทรงเหมือนผู้ชาย เเต่เทอก็ยังสวยเหมือนผู้หญิงอยู่ เทอน่ารัก นิสัยดี พูดจาภาษาทอม (ฮ้าวๆ)
เราเป็นเพื่อนกันมา 7 ปีครับ เเละเราก็สนิทกันมาก ไปนอนบ้านเทอได้
เทอชื่อว่า พิม วันๆเทอเอาเเต่เล่าว่าเทอ คบกับผญ คนนั้นคนนี้ให้ผมฟังบ่อยๆ เทอรู้ว่าผมไม่มีเเฟน เทอมักจะเชียร์ให้ผมจีบผญ เเละก็เเนะนำ ผญ ให้ผมบ่อยๆซึ่งผมก็ไม่เคยจีบใครเลยซักคน
ครับ...เรื่องมันมีอยู่ว่า วันนั้น พิมขับมอไซด์มาชวนผมถึงบ้าน เพื่อจะพาไปเที่ยวกับพวกเพื่อน ผญ ของเทอ ไปนั่งกินกันที่ร้านเหล้า พิมเอาผมไปเป็นเพื่อน เพราะว่าอยากให้ผมเปิดหูเปิดตาบ้าง อยากให้เจอพวกเพื่อนน่ารักๆของเทอ
พิมเป็นคนชอบโชว์พาว ในการกินเหล้าเพียวเพราะรู้ว่าผมคออ่อน เรากินจนเวลาผ่านไปหลายชั่วโมงทุกคนเริ่มเมา เเละเเยกย้ายกันกลับบ้าน
ตอนนั้นพิมเมามาก จะขับรถไปส่งผมที่บ้าน ซึ่งผมเห็นสภาพเเล้วว่าผมคงไม่ถึงบ้านเเน่ๆ ผมเลยบอกว่า งั้นวันนี้กูนอนบ้านละกันเด่วขับรถเอง
...ตอนขับรถ พิมเมามากตัวจะล้มไปข้างหลัง บอกตรงๆว่าไม่รู้จะพากลับยังไง จะให้มานั่งข้างหน้าเเล้วผมค่อมมันก็ดูไม่ดี ผมเลยใช้เข็มขัดรัดตัวผมกับเทอไว้
พอถึงบ้านพิม ผมประคองเทอเข้าบ้านจนถึงเตียงเทอก็อ้วก เเถมอ้วกใส่ผมอีก เลอะทั้งคู่เลย ผมไม่รู้จะทำยังไงจะให้นอนเเบบนี้ก็คงไม่ดี
ผมเลยปลุกเทอ
ผม : เห้ยพิม อ้วกเลอะเทอะหมดเเล้วเนี้ยะ ลุกมาเปลี่ยนเสื้อก่อน
พิม : ( งึมงำ ) ไปหยิบมาให้หน่อยดิอยู่ในตู้
ผม : เเล้วเสื้อกูล่ะ อ้วกใส่กูด้วย
พิม : กูไม่มีก็นอนเเก้ผ้าไปดิ
คืนนั้นผมเลยต้องใส่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวนอน
พอผมเดินไปหยิบเสื้อมาให้ เทอก็เงียบ ผมเขย่าตัวก็นิ่ง เสียงดังก็เงียบ ไม่รู้ว่าเเกล้งรึป่าว ผมเลยพูดเล่น
ผม : เห้ยถ้าไม่ลุกมาเปลี่ยนกูจับเเก้ผ้านะเว้ย
พิม : ....
ผม : เห้ยอย่าซกมกดิ๊ ตื่นๆๆ
พิม : ...
ผมปลุกจนผมเหนื่อย ผมเลยคิดว่าไม่ดีเเล้วถ้าจะปล่อยให้นอนอย่างงี้ เด่วเลอะทั้งเตียง จังหวะนั้นไม่รู้ผมคิดอะไร ผมมองหน้าเทอนอนเเล้วรู้สึกว่าทำไมเทอน่ารักจัง ผญ ที่เข้ามาในชีวิตผมมองเเล้วไม่เคยรู้สึกอย่างงี้มาก่อน
ผมเลยตัดสินใจที่จะเปลี่ยนเสื้อให้เทอ หัวใจผมเต้นตลอดเวลา เเล้วผมก็ถอดจนหมด
ผมพยายามควบคุมตัวเอง เเต่ใจมันก็ห้ามไม่อยู่ ผมเลยนอนกอดเทอ เเละจูบเทอ ซึ่งเทอ ก็พยายามขัดขืนเเล้วด่าผม เเต่เทอก็ไม่มีเเรงเพราะเทอเมา คืนนั้นผมเลยมีอะไรกับเทอโดยที่เทอไม่เต็มใจ
พอตื่นเช้ามา เราทั้งสองอยู่บนเตียง เเล้วพิมก็นั่งร้องไห้ เเล้วพูดกับผมว่า "ทำไมทำเเบบนี้กับกู"
ผมไม่รู้จะพูดอะไรจะหาว่าผมเห็นเเก่ตัวก็ได้ ผมบอกเทอว่า "ผมขอโทษ"
พูดจบเท่านั้นเเหละ เทอร้องไห้ เเละเดินไปเอาเสื้อคลุมให้ผมเเล้วเทอตะโกนไล่ผม "ออกไปจากบ้านกูเด่วนี้เลย ออกไป ออกไปเดียวนี้"
หลังจากที่กลับบ้าน ผมก็รีบติดต่อเทอ เทอก็ไม่รับสาย ไปบ้านก็ไม่ยอมออกมาคุย
ถามเพื่อนเทอ เพื่อนเทอก็บอกว่าไม่รู้
เวลาผ่านไปสองเดือนกว่า ผมก็ไม่เคยติดต่อเทอได้ เทอหลบหน้าเเละเทอก็ไม่ได้ไปหาเพื่อนๆเทอด้วย
ผมเครียดมาก ผมเอาเเต่โทษตัวเองว่า ทำไมกูมัน
อย่างนี้
ตั้งเเต่วันนั้น ผมไม่ได้เห็นหน้าเทอเลย ผมเรื่มรู้สึกว่าผมขาดเทอไม่ได้จิงๆ พอเวลาไม่มีเทอผมกลับโหยหาเเล้วคิดถึง มันเหมือนว่าเราจะไม่ได้เจอ เเละได้คุยกันอีกเเล้ว พอคิดเเบบนี้ มันทำให้ผมรู้สึกกลัวเสียเทอไปเเละรักเทอมากเกินเพื่อนไปเเล้ว
เเละวันนี้ผมเดินไปซื้อของที่ห้าง เลยเเวะ KFC กะว่าจะซื้อไปง้อเทอเพราะเทอชอบ ถ้าเทอจะไม่ออกมาคุยเลยก็กะว่าจะนั่งหน้าบ้านจนกว่าจะออกมาเลย
เเล้วดันไปเจอเพื่อนเทอพอดี เราเลยทักทายกันปกติ เเล้วเพื่อนเทอถามกับเราว่า
(..เอ่อ นังพิมมันท้องกับใครวะ ชั้นได้ข่าวมางี้อ่ะ )
ผมได้เเต่ถามว่าจิงหรอๆ
เพื่อนเทอก็บอกว่า ไม่รู้ดิอีส้มมันว่างั้นอ่ะ ถึงถามเเกเนี้ยะไง (อีส้มคือเพื่อนในกลุ่ม)
...
..
.
ผมได้ยินปุ๊ป น้ำตาผมเเทบร่วง
ผมรีบไปที่บ้านเทอทันที ได้เเต่ตะโกนเรียก ให้ออกมาคุยกันหน่อย ร้องไห้เรียกยังงัยเทอก็ไม่ออกมาคุย เทอได้เเต่ไล่ผมอย่างเดียว ผมเรียกเทอจนเทอลำคาญ เทอบอกผมว่าถ้าไม่ไปจะโทรเรียกตำรวจมา
ผมเลยต้องยอมกลับ เเต่ก่อนกลับผมถามเทอว่า นั้นใช่ลูกของเราไหม เทอบอกว่า "ลูกของกู ไม่ใช่ของ"
ผมร้องไห้ เเล้วบอกเทอว่า "กูรักนะ คุยกับกูหน่อยนะ อย่าทิ้งกูนะเป็นเพื่อนก็ได้ อย่าทำเหมือนไม่รู้จักกูดิ กูเจ็บว่ะ "
เทอก็ร้องไห้เเล้วก็เอาเเต่ไล่ผมอย่างเดียว
ผมควรจะทำยังไงดีครับ ตอนนี้ ผมไม่ได้ต้องการรับผิดชอบชีวิตเด็ก เเต่ตอนนี้ผมอยากรับผิดชอบชีวิตเทอด้วย ผมไม่อยากให้เราเกียจกันเลย ใครเคยเป็นเหมือนผมบ้างไหมครับช่วยให้คำเเนะนำผมหน่อย ผมเครียดจนผมคิดอะไรไม่ออกจิงๆ ไม่อยากไปหาให้เขาเครียด กลัวมีผลกับลูก เเต่ผมก็อยากดูเเลเขาผมควรทำไงดีครับ T-T
เผลอมีอะไรกับเพื่อนสนิทกันมาก ที่เป็นทอม ควรทำไงดีครับ
ผมอยากปรึกษาว่าผมควรทำยังไงดี
ผมมีเพื่อนสนิทคนนึง เขาเป็นทอมครับ เป็นทอมที่ตัดผมลองทรงเหมือนผู้ชาย เเต่เทอก็ยังสวยเหมือนผู้หญิงอยู่ เทอน่ารัก นิสัยดี พูดจาภาษาทอม (ฮ้าวๆ)
เราเป็นเพื่อนกันมา 7 ปีครับ เเละเราก็สนิทกันมาก ไปนอนบ้านเทอได้
เทอชื่อว่า พิม วันๆเทอเอาเเต่เล่าว่าเทอ คบกับผญ คนนั้นคนนี้ให้ผมฟังบ่อยๆ เทอรู้ว่าผมไม่มีเเฟน เทอมักจะเชียร์ให้ผมจีบผญ เเละก็เเนะนำ ผญ ให้ผมบ่อยๆซึ่งผมก็ไม่เคยจีบใครเลยซักคน
ครับ...เรื่องมันมีอยู่ว่า วันนั้น พิมขับมอไซด์มาชวนผมถึงบ้าน เพื่อจะพาไปเที่ยวกับพวกเพื่อน ผญ ของเทอ ไปนั่งกินกันที่ร้านเหล้า พิมเอาผมไปเป็นเพื่อน เพราะว่าอยากให้ผมเปิดหูเปิดตาบ้าง อยากให้เจอพวกเพื่อนน่ารักๆของเทอ
พิมเป็นคนชอบโชว์พาว ในการกินเหล้าเพียวเพราะรู้ว่าผมคออ่อน เรากินจนเวลาผ่านไปหลายชั่วโมงทุกคนเริ่มเมา เเละเเยกย้ายกันกลับบ้าน
ตอนนั้นพิมเมามาก จะขับรถไปส่งผมที่บ้าน ซึ่งผมเห็นสภาพเเล้วว่าผมคงไม่ถึงบ้านเเน่ๆ ผมเลยบอกว่า งั้นวันนี้กูนอนบ้านละกันเด่วขับรถเอง
...ตอนขับรถ พิมเมามากตัวจะล้มไปข้างหลัง บอกตรงๆว่าไม่รู้จะพากลับยังไง จะให้มานั่งข้างหน้าเเล้วผมค่อมมันก็ดูไม่ดี ผมเลยใช้เข็มขัดรัดตัวผมกับเทอไว้
พอถึงบ้านพิม ผมประคองเทอเข้าบ้านจนถึงเตียงเทอก็อ้วก เเถมอ้วกใส่ผมอีก เลอะทั้งคู่เลย ผมไม่รู้จะทำยังไงจะให้นอนเเบบนี้ก็คงไม่ดี
ผมเลยปลุกเทอ
ผม : เห้ยพิม อ้วกเลอะเทอะหมดเเล้วเนี้ยะ ลุกมาเปลี่ยนเสื้อก่อน
พิม : ( งึมงำ ) ไปหยิบมาให้หน่อยดิอยู่ในตู้
ผม : เเล้วเสื้อกูล่ะ อ้วกใส่กูด้วย
พิม : กูไม่มีก็นอนเเก้ผ้าไปดิ
คืนนั้นผมเลยต้องใส่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวนอน
พอผมเดินไปหยิบเสื้อมาให้ เทอก็เงียบ ผมเขย่าตัวก็นิ่ง เสียงดังก็เงียบ ไม่รู้ว่าเเกล้งรึป่าว ผมเลยพูดเล่น
ผม : เห้ยถ้าไม่ลุกมาเปลี่ยนกูจับเเก้ผ้านะเว้ย
พิม : ....
ผม : เห้ยอย่าซกมกดิ๊ ตื่นๆๆ
พิม : ...
ผมปลุกจนผมเหนื่อย ผมเลยคิดว่าไม่ดีเเล้วถ้าจะปล่อยให้นอนอย่างงี้ เด่วเลอะทั้งเตียง จังหวะนั้นไม่รู้ผมคิดอะไร ผมมองหน้าเทอนอนเเล้วรู้สึกว่าทำไมเทอน่ารักจัง ผญ ที่เข้ามาในชีวิตผมมองเเล้วไม่เคยรู้สึกอย่างงี้มาก่อน
ผมเลยตัดสินใจที่จะเปลี่ยนเสื้อให้เทอ หัวใจผมเต้นตลอดเวลา เเล้วผมก็ถอดจนหมด
ผมพยายามควบคุมตัวเอง เเต่ใจมันก็ห้ามไม่อยู่ ผมเลยนอนกอดเทอ เเละจูบเทอ ซึ่งเทอ ก็พยายามขัดขืนเเล้วด่าผม เเต่เทอก็ไม่มีเเรงเพราะเทอเมา คืนนั้นผมเลยมีอะไรกับเทอโดยที่เทอไม่เต็มใจ
พอตื่นเช้ามา เราทั้งสองอยู่บนเตียง เเล้วพิมก็นั่งร้องไห้ เเล้วพูดกับผมว่า "ทำไมทำเเบบนี้กับกู"
ผมไม่รู้จะพูดอะไรจะหาว่าผมเห็นเเก่ตัวก็ได้ ผมบอกเทอว่า "ผมขอโทษ"
พูดจบเท่านั้นเเหละ เทอร้องไห้ เเละเดินไปเอาเสื้อคลุมให้ผมเเล้วเทอตะโกนไล่ผม "ออกไปจากบ้านกูเด่วนี้เลย ออกไป ออกไปเดียวนี้"
หลังจากที่กลับบ้าน ผมก็รีบติดต่อเทอ เทอก็ไม่รับสาย ไปบ้านก็ไม่ยอมออกมาคุย
ถามเพื่อนเทอ เพื่อนเทอก็บอกว่าไม่รู้
เวลาผ่านไปสองเดือนกว่า ผมก็ไม่เคยติดต่อเทอได้ เทอหลบหน้าเเละเทอก็ไม่ได้ไปหาเพื่อนๆเทอด้วย
ผมเครียดมาก ผมเอาเเต่โทษตัวเองว่า ทำไมกูมัน
ตั้งเเต่วันนั้น ผมไม่ได้เห็นหน้าเทอเลย ผมเรื่มรู้สึกว่าผมขาดเทอไม่ได้จิงๆ พอเวลาไม่มีเทอผมกลับโหยหาเเล้วคิดถึง มันเหมือนว่าเราจะไม่ได้เจอ เเละได้คุยกันอีกเเล้ว พอคิดเเบบนี้ มันทำให้ผมรู้สึกกลัวเสียเทอไปเเละรักเทอมากเกินเพื่อนไปเเล้ว
เเละวันนี้ผมเดินไปซื้อของที่ห้าง เลยเเวะ KFC กะว่าจะซื้อไปง้อเทอเพราะเทอชอบ ถ้าเทอจะไม่ออกมาคุยเลยก็กะว่าจะนั่งหน้าบ้านจนกว่าจะออกมาเลย
เเล้วดันไปเจอเพื่อนเทอพอดี เราเลยทักทายกันปกติ เเล้วเพื่อนเทอถามกับเราว่า
(..เอ่อ นังพิมมันท้องกับใครวะ ชั้นได้ข่าวมางี้อ่ะ )
ผมได้เเต่ถามว่าจิงหรอๆ
เพื่อนเทอก็บอกว่า ไม่รู้ดิอีส้มมันว่างั้นอ่ะ ถึงถามเเกเนี้ยะไง (อีส้มคือเพื่อนในกลุ่ม)
...
..
.
ผมได้ยินปุ๊ป น้ำตาผมเเทบร่วง
ผมรีบไปที่บ้านเทอทันที ได้เเต่ตะโกนเรียก ให้ออกมาคุยกันหน่อย ร้องไห้เรียกยังงัยเทอก็ไม่ออกมาคุย เทอได้เเต่ไล่ผมอย่างเดียว ผมเรียกเทอจนเทอลำคาญ เทอบอกผมว่าถ้าไม่ไปจะโทรเรียกตำรวจมา
ผมเลยต้องยอมกลับ เเต่ก่อนกลับผมถามเทอว่า นั้นใช่ลูกของเราไหม เทอบอกว่า "ลูกของกู ไม่ใช่ของ"
ผมร้องไห้ เเล้วบอกเทอว่า "กูรักนะ คุยกับกูหน่อยนะ อย่าทิ้งกูนะเป็นเพื่อนก็ได้ อย่าทำเหมือนไม่รู้จักกูดิ กูเจ็บว่ะ "
เทอก็ร้องไห้เเล้วก็เอาเเต่ไล่ผมอย่างเดียว
ผมควรจะทำยังไงดีครับ ตอนนี้ ผมไม่ได้ต้องการรับผิดชอบชีวิตเด็ก เเต่ตอนนี้ผมอยากรับผิดชอบชีวิตเทอด้วย ผมไม่อยากให้เราเกียจกันเลย ใครเคยเป็นเหมือนผมบ้างไหมครับช่วยให้คำเเนะนำผมหน่อย ผมเครียดจนผมคิดอะไรไม่ออกจิงๆ ไม่อยากไปหาให้เขาเครียด กลัวมีผลกับลูก เเต่ผมก็อยากดูเเลเขาผมควรทำไงดีครับ T-T