จะพยายามเล่าให้กระชับที่สุดนะครับเพราะเรื่องยาวมาก เริ่มเรื่องคือผมคบกับผู้หญิงคนนึงเป็นเวลา 2 ปีได้ครับช่วงปีแรกก็ราบรื่นดีแต่พอเข้าปีที่สองก็เหมือนทุกอย่างถาโถมเข้าใส่ชีวิตเลย โดยปกติแฟนของผมเธอเป็นผู้หญิงที่เฟรนลี่และมีเส่ห์มากครับเลยมีผู้ชายโปรไฟล์ดีหลายๆคนเข้ามาจีบผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนอยู่แบบนี้เรื่อยๆ จนกระทั่งมีผู้ชายคนนึงที่ดูเหมือนเธอจะถูกใจครับแล้วผู้ชายคนนี้ก็ยอมทุ่มซะด้วยเพื่อให้ได้เธอมา ผู้ชายคนนี้อายุมากกว่าผมประมาณ 10 ปีครับเป็นหนุ่มใหญ่หน้าที่การงานดี เขามักจะซื้อของให้แฟนผมบ่อยๆเริ่มจากเล็กๆน้อยๆไปจนถึงของแบรนเนมราคาแพง อยากไปเที่ยวไหนป๋าออกเงินให้หมดไม่ว่าจะเป็นโรงแรมหรู รีสอร์ทแพง ขอแค่อยากไป (กับกลุ่มเพื่อน) ป๋ายินดีจ่าย แรกๆผมก็พยายามปิดหูปิดตาตัวเองครับไม่ซักไซ้อะไรมากเพราะฝ่ายหญิงยืนยันว่าเป็นแค่พี่ชายที่เข้ากับเพ่ือนในกลุ่มได้ดี แต่หลังๆหนักข้อเข้าผมต้องทนฟังแฟนของผมทะเลาะกับผู้ชายคนนี้บ่อยๆทางโทรศัพท์ จนทนไม่ไหวต้องถามไปตรงๆว่ามันเกิดอะไรขึ้น
คำตอบที่ฝ่ายหญิงตอบผมคือ
1.ของทั้งหมดที่ได้มาเธอไม่ได้เรียกร้องแต่ฝ่ายชายยินดีให้เองถ้าไม่รับจะเสียมารยาท
2.การไปเที่ยวต่างจังหวัดแล้วได้นอนโรงแรมหรูๆมันมีโอกาสไม่บ่อยเลยไม่อยากปฏิเสธโอกาสดีดีในชีวิตแบบนี้
3.เธอรำคาญผู้ชายคนนั้นมากแต่ถ้าไม่ยอมรับสายหรือตอบไลน์ผู้ชายคนนั้นก็จะติดต่อเข้ามาไม่หยุด
ทางอีกฝั่งนึงผมไม่เคยเจอตัวครับพอเวลาอารมณ์เดือดๆก็จะคุยผ่านแฟนผมเอา ผมเคยฝากถามไปประมาณว่าสิ่งที่ผู้ชายคนนั้นทำอยู่ไม่รู้สึกละอายใจเหรอ ฝ่ายหญิงก็จะแคปหน้าจอไลน์มาให้อ่านครับ สิ่งที่ชายคนนั้นตอบมาเป็นแบบนี้ครับ
1.คนระดับเค้าไม่จำเป็นต้องเสียเวลามาคุยกับผม
2.ผมจนเกินไปที่จะเลี้ยงดูผู้หญิงคนนึงให้สุขสบายได้ มีแต่เค้าคนเดียวเท่านั้นที่สามารถมอบความสุข
3.สิ่งที่เค้าทำแค่ดูแลผู้หญิงที่เค้ารักไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนจะมาโวยวายทำไม
ความรู้สึกของผมคือคนสองคนสร้างเงื่อนไขใช้ข้ออ้างต่างๆนานาเพื่อให้ตัวเองรู้สึกผิดน้อยลงก็เท่านั้นมันไม่ใช่เหตุผลที่ฟังขึ้นอะไรเลย ส่วนตัวผมก็มีข้ออ้างมากมายที่จะรักผู้หญิงคนนี้ต่อไป มันเจ็บทุกครั้งที่ต้องรับรู้อะไรแบบนี้ยิ่งเจ็บเวลาเห็นว่าฝ่ายหญิงไม่เคยแคร์ความรู้สึกของเราเลย แต่ก็นั่นล่ะครับผมยังหาเหตุผลที่จะเดินออกมาไม่ได้ ผมทนมาครึ่งปีแล้วหวังว่าผมจะถึงจุดที่ทนไม่ไหวได้ไวๆ
*ขอบคุณที่รับฟังครับขออภัยถ้าใช้ภาษาอ่านยากนะครับ
เหตุผล หรือ ข้ออ้าง
คำตอบที่ฝ่ายหญิงตอบผมคือ
1.ของทั้งหมดที่ได้มาเธอไม่ได้เรียกร้องแต่ฝ่ายชายยินดีให้เองถ้าไม่รับจะเสียมารยาท
2.การไปเที่ยวต่างจังหวัดแล้วได้นอนโรงแรมหรูๆมันมีโอกาสไม่บ่อยเลยไม่อยากปฏิเสธโอกาสดีดีในชีวิตแบบนี้
3.เธอรำคาญผู้ชายคนนั้นมากแต่ถ้าไม่ยอมรับสายหรือตอบไลน์ผู้ชายคนนั้นก็จะติดต่อเข้ามาไม่หยุด
ทางอีกฝั่งนึงผมไม่เคยเจอตัวครับพอเวลาอารมณ์เดือดๆก็จะคุยผ่านแฟนผมเอา ผมเคยฝากถามไปประมาณว่าสิ่งที่ผู้ชายคนนั้นทำอยู่ไม่รู้สึกละอายใจเหรอ ฝ่ายหญิงก็จะแคปหน้าจอไลน์มาให้อ่านครับ สิ่งที่ชายคนนั้นตอบมาเป็นแบบนี้ครับ
1.คนระดับเค้าไม่จำเป็นต้องเสียเวลามาคุยกับผม
2.ผมจนเกินไปที่จะเลี้ยงดูผู้หญิงคนนึงให้สุขสบายได้ มีแต่เค้าคนเดียวเท่านั้นที่สามารถมอบความสุข
3.สิ่งที่เค้าทำแค่ดูแลผู้หญิงที่เค้ารักไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนจะมาโวยวายทำไม
ความรู้สึกของผมคือคนสองคนสร้างเงื่อนไขใช้ข้ออ้างต่างๆนานาเพื่อให้ตัวเองรู้สึกผิดน้อยลงก็เท่านั้นมันไม่ใช่เหตุผลที่ฟังขึ้นอะไรเลย ส่วนตัวผมก็มีข้ออ้างมากมายที่จะรักผู้หญิงคนนี้ต่อไป มันเจ็บทุกครั้งที่ต้องรับรู้อะไรแบบนี้ยิ่งเจ็บเวลาเห็นว่าฝ่ายหญิงไม่เคยแคร์ความรู้สึกของเราเลย แต่ก็นั่นล่ะครับผมยังหาเหตุผลที่จะเดินออกมาไม่ได้ ผมทนมาครึ่งปีแล้วหวังว่าผมจะถึงจุดที่ทนไม่ไหวได้ไวๆ
*ขอบคุณที่รับฟังครับขออภัยถ้าใช้ภาษาอ่านยากนะครับ