เหมือน หรือ ต่าง ถึงจะอยู่กันได้ดี
คาดว่าเพื่อนๆ พออ่านหัวข้อเรื่อง ก็คงจะมีคำตอบในใจอยู่แล้ว ลองเปิดใจ อ่านตรงนี้ สักหน่อย เผื่อจะช่วยยืนยันคำตอบของทุกท่าน...
กรณีตัวอย่างที่ 1) เรามักได้ยิน คนอื่นบอกเสมอว่า คนต่างกัน ถึงจะอยู่ด้วยกันแล้วดี เติมเต็มส่วนที่ขาดให้แก่กัน จริงเสมอไปหรือ??
ตัวอย่างเช่น ประสบการณ์ตรง (ของใครระบุไม่ได้) ผู้หญิงเป็นคนจริงจัง รักหน้าที่การงาน ความก้าวหน้า เรียนจบสูง เมื่อเริ่มทำงานก็ได้พบกับชายคนหนึ่ง เป็นคนสนุกสนานร่าเริง ขี้เล่น ทำให้เธอซึ่งเป็นคนจริงจังกับชีวิต มีความสุข ได้ผ่อนคลายจากการทำงานในแวดวงวิชาการที่เคร่งเครียด แรกๆ อะไรๆ ก็ดีไปหมด ผู้ชายพยายามปรับเปลี่ยนตัวเองเพื่อเธอทุกอย่าง ทำตัวเองให้ดีเทียบเท่าฝ่ายหญิง แต่ไม่นานอัตตาก็โผล่ ฝ่ายหญิงอยากมั่นคง ชัดเจน จึงพยายามกดดันให้ฝ่ายชายสร้างเนื้อสร้างตัว แรกๆ ก็พอได้อยู่หรอก แต่ด้วยความที่ฝ่ายชายยังสนุกกับชีวิตเรื่อยเปื่อย ยังไม่พร้อมจะใช้ชีวิตที่หนักหน่วงที่ต้องรับภาระอะไรมากนัก.....สุดท้าย ก็ทะเลาะกัน ถี่ขึ้นๆ จนสุดท้าย ก็ไปไม่รอด ถ้าถามว่าใครเป็นฝ่ายทิ้ง ต้องตอบว่า ฝ่ายหญิงทิ้งฝ่ายชาย (ทำใจทิ้งในใจ) ไปนานแล้ว แต่ด้วยความที่คิดว่ายังพอเยียวยาได้ จึงให้โอกาสไปก่อน แต่พอถึงระยะนึง ฝ่ายชายก็ทนไม่ไหว เดินออกไปจากฝ่ายหญิงเอง กรณีนี้ เรียกว่า เจ็บทั้ง 2 ฝ่าย จากกัน ด้วยน้ำตา ทุกวันนี้ ก็ยังรักกัน แต่ด้วยความต่างกันเหลือเกิน.. ทำให้ไปไม่รอด
............ มีต่อนะคะ................
ว่าด้วยเรื่อง "เหมือน หรือ ต่าง ถึงจะอยู่กันได้ดี"
คาดว่าเพื่อนๆ พออ่านหัวข้อเรื่อง ก็คงจะมีคำตอบในใจอยู่แล้ว ลองเปิดใจ อ่านตรงนี้ สักหน่อย เผื่อจะช่วยยืนยันคำตอบของทุกท่าน...
กรณีตัวอย่างที่ 1) เรามักได้ยิน คนอื่นบอกเสมอว่า คนต่างกัน ถึงจะอยู่ด้วยกันแล้วดี เติมเต็มส่วนที่ขาดให้แก่กัน จริงเสมอไปหรือ??
ตัวอย่างเช่น ประสบการณ์ตรง (ของใครระบุไม่ได้) ผู้หญิงเป็นคนจริงจัง รักหน้าที่การงาน ความก้าวหน้า เรียนจบสูง เมื่อเริ่มทำงานก็ได้พบกับชายคนหนึ่ง เป็นคนสนุกสนานร่าเริง ขี้เล่น ทำให้เธอซึ่งเป็นคนจริงจังกับชีวิต มีความสุข ได้ผ่อนคลายจากการทำงานในแวดวงวิชาการที่เคร่งเครียด แรกๆ อะไรๆ ก็ดีไปหมด ผู้ชายพยายามปรับเปลี่ยนตัวเองเพื่อเธอทุกอย่าง ทำตัวเองให้ดีเทียบเท่าฝ่ายหญิง แต่ไม่นานอัตตาก็โผล่ ฝ่ายหญิงอยากมั่นคง ชัดเจน จึงพยายามกดดันให้ฝ่ายชายสร้างเนื้อสร้างตัว แรกๆ ก็พอได้อยู่หรอก แต่ด้วยความที่ฝ่ายชายยังสนุกกับชีวิตเรื่อยเปื่อย ยังไม่พร้อมจะใช้ชีวิตที่หนักหน่วงที่ต้องรับภาระอะไรมากนัก.....สุดท้าย ก็ทะเลาะกัน ถี่ขึ้นๆ จนสุดท้าย ก็ไปไม่รอด ถ้าถามว่าใครเป็นฝ่ายทิ้ง ต้องตอบว่า ฝ่ายหญิงทิ้งฝ่ายชาย (ทำใจทิ้งในใจ) ไปนานแล้ว แต่ด้วยความที่คิดว่ายังพอเยียวยาได้ จึงให้โอกาสไปก่อน แต่พอถึงระยะนึง ฝ่ายชายก็ทนไม่ไหว เดินออกไปจากฝ่ายหญิงเอง กรณีนี้ เรียกว่า เจ็บทั้ง 2 ฝ่าย จากกัน ด้วยน้ำตา ทุกวันนี้ ก็ยังรักกัน แต่ด้วยความต่างกันเหลือเกิน.. ทำให้ไปไม่รอด
............ มีต่อนะคะ................