ผมเป็นลูกชายคนที่สองของครอบครัว ลูกชาวนา ฐานะคล่อนข้างยากจน ชีวิตผมต้องดินร่น สู้ชีวิตด้วยตนเองเเละครอบครัวประครองกันมา เหตุเริ่มต้นเกิดจาก ญาติคนหนึ่งผมขอเรียกเค้าว่า อ่า เค้าได้ชวนมาช่วยงานที่จังหวัดอุบลราชธานี ในฐานะผมเป็นหลาน ก็คิดที่อยากจะเเปรผันฐานะครอบครัวตัวให้ดีขึ้น ถึงตัดสินใจ มาทำงานกับอ้า ช่วยงานพอมีข้าว มีตังค์เก็บพอเล็กน้อย หาอาชีพเสริม ขายคอมผ่านเว็บไซต์ต่างๆ เเละเมือทำงานไม่ถึงปี ผมได้มีโอกาสได้ไปควบคุมงาน ในสาขาที่คุณอ่าเปิด เเละได้ช่วยสักพัก อ่าก็ได้ให้ผมกับมาช่วยงาน เพราะมีเรื่องราวกับพนักงานเพราะเรื่องเงิน หลังจากนั้นชีวิตได้ถูกเรียกใช้เสมอ เเละไม่นานเหตุกาที่ไม่คาดฝันก็เกิดกับชีวิตผม พ่อได้เสียไป โดยอาการโรคของพ่อ เเละเป็นสาเหตุต่อจากนี้ที่ผมต้องเผชิญ กับปัญหาใหญ่ เเละผมในฐานหลาน ทั้งเรียนทั้งทำงานช่วยคุณอ่า เหตุเกิดขึ้น ว่าผมไม่ช่วยงานทางร้าน ครั้งเเรกผมก็ไม่เค้าใจที่เค้าพูด ผมไม่ช่วยตรงไหน ผมบอกสาเหตุว่าผม ไปเรียน เเละสอนเด็ก (ผมเรียนครู) เค้าก็ไม่ฟังเหตุ เลยบอกผมว่า ไปอยู่กับเพือนดีกว่านะ ห้องจะมีคนมาอยู่ เเละน้ำตาผมก็ตกใน คิดไปมืดเเปดด้าน จะเอาไงกับชีวิตต่อจากนี้ไป คิดไปคิดมานี้ละ พ่อผมเสียก็ไม่จะช่วยอะไรกัน เเต่เหตุการพลิกผัน ผมได้เกิดไอเดีย ว่าจะทำอะไรสักอย่างเพือให้เราอยู่รอด
เลยได้คิด จะช่วนเพือนร่วมเรียนด้วยมารวมหุ้น เปิดกิจการ (คำนักธุรกิจ กำลังจะเริ่มต้นขึ้น)
จากนั้นได้ก่อตั้ง พีพีเเอนท์พี ขึ้น ปลายปี 55 เป็น ร้านที่ผลิตสือโฆษณา สั่นว่า ร้านไวนิลนั้น เองมีหุ่นส่วนถือหุ้นเท่ากัน มีชื่อว่า นาย P1 P2 P3 ลงทุนครั้งเเรกร่วมเงินกัน คนละ 35000 ร่วมเป็น 105000 บาท เงิน 1เเสนนี้ไม่สามารถซื้อเครื่องใหม่ในราคา 4 เเสนได้ ผมเลยตัดสินใจ หาข้อมูลเพื่อจะหาเครื่องสองที่ดี มาใช้ก่อน เเบบเงินผ่อนได้ เเต่ไม่นานได้รู้กับพี่ชายคนหนึ่ง ที่ชื่อ พี่ดิว ได้เเน่นำไปดูเครื่องที่ อีกร้านชื่อ พี่กบ เเละได้ไปดูเทส สี ก็ออกมาโอเค อย่างที่ตั้งใจ ในตอนนั้นก็ยังไมรู้อะไรกับระบบของเครื่องมากเลยตัดสินใจตกลงราคากัน พี่กบ เค้าเรียกมา 2.3เเสน ผมเลยต่อลองขอโอกาส ได้ทำธุรกิจ เเกเลยให้ เเละบอกเเก่ว่าผมไม่มีประสิทธิภาพซื้อเงินสดนะ เลยซื้อเงินผ่อน ดาว 1 เเสน ผ่อนอีก 1 เเสน เดือนละ 5000 บาท
เเละธุรกิจได้ดำเนินมาเรื่อยๆ จนเครื่องเริ้มมีปัญญา มากๆรู้สึกท่อใจ เพราะว่าหัวพิมพ์หนึ่งหัว ตกอยู่ 3.9หมืน เลยดูเเลด้วยตัวเองมาเรื่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่งได้ประชุมกัน มีหุ่นส่วน P3 ลาออกเพราะเหตุผลส่วนตัว เหตุการเริ่มขัดเเย้งขึ้นในทีมงาน ในฐานะผมเป็นหัวทีม เลยคุยกันอีกว่าเราจำเป็นต้องหาทางออกที่ดีที่สุด เพราะเงินเรายังติดค้างค่าเครื่องอยู่เกือบครึ่ง จึงจำเป็นต้องได้เลิกกิจการ เเลยประกาศ ขายเครื่องในราคา 1 เเสน ยอมขาดทุนเพื่ออยู่รอด เเละ
ผมเเละนาย P2 ยังยืดยัดที่จะร่วมงานกันต่อ เลยคิดไอดีออกมา 1 อย่างผมเคยทำธุรกิจเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ มือสอง เเละได้ซื้อมาขายก็เป็นผลตอบรับที่ดีมาเรื่อยๆๆ เเละได้ขยายเป็นธรุกิจเเฟรนไซน ในนาน พีพีเเอนท์พี คอมพิวเตอร์ เป็ดได้สองสาขาเริ่มเเรกการตอบรับที่ดี ยอดขายเริ่มขึ้น เเละเหตุการณ์ไม่กี่เดือนยอดขายตกลง ไม่รู้เพราะสาเหตุอะไร เเละได้ปประชุมกันอีก หุ้นส่วน P2 เลยขอลาออก ผมก็เลยมีความคิดว่า จะยังไงก็เเล้วเเต่ธุระกิจยอมคือความเสียง เเละได้เรียนรู้การลงทุน เเละผมก็ได้ย้ายมาอยู่คนเดียว (ฝึกสอน) เเต่สถานะการเริ่มดีขึ้น พี่คนที่ชื่อ ว่า พี่ดิว ได้ย้ายกลับบ้านเชียงราย ผมมีประสบการณ์ในการซ่อมมาเบื้องต้น พี่เเกก็เลยบอกลูกค้าให้ว่าต่อจากนี้ผมจะให้น้องดูเเลให้ เเละเรื่องชีวิตก็ดำเนินมาเรื่อยๆ เเละเริ่มดีขึ้น ได้มีเงินเก็บ ส่งให้เเม่พอได้ค่ากับข้าว เลี้ยงตัวเองมาเรื่อย ชีวิตมาถึงประเด่นที่สำคัญเเล้ว
*** พี่ชายที่ชื่อว่าดิว ได้ให้ทำผมใบเสนอราคาเกียวกับคอมพิวเตอร์ รับงานของน้าของพี่ดิว เเละผลออกมา ว่าผมได้ทำ ความดีใจเเผงด้วยความทุกข์ใจมากถึง ชีวิตน้อยกับเงิน เกือบล้านได้เริ่มขึ้นเเล้ว ผมเป็นคนที่ว่าคิดการใหญ่ต้องไปให้ได้ ผมเลยยอมรับงาน เป็นเกียวกับวางระบบ lan เเละจัดซื้อคอมพิวเตอร์ให้หน่อยงาน งานได้เริ่มสาขาเเรก ที่จังหวัดขอนเเก่น ต่อที กาฬสิน สารคาม เเละกำลังจะไป จ.เลย (ทั้งหมด 16 สาขา ) เเต่งานยอมมีการใช้เงินทุนจำนวนมาก ผมพอจะมีเงิน 1 ก้อน พอเป็นได้เข้างาน เริ่มเเรกคือว่าระบบ ใช้เงินตัวเองที่เก็บมาจากการดูเเลลูกค้าใช้ลงทุนเกือบ เเสน เเละลงทุนไปเเล้วเเต่ไม่พอ เเละมีเงินไม่ถึงที่จะซื้ออุปกรณ์คอมพิวเตอร์ให้กับบริษัท นอนคิดมากๆ เกือบ 4 วัน จนถึงยังไม่ทางออก เงินบริษัที่ทจ้าง ต่อส่งมอบงานก่อนถึงจะออกให้ ผมปรึกษาญาติพี่น้องก็ไม่มีใครกล้าที่จะช่วย เเละปัจจุบันยังติดต่อบริษัท ที่เค้าเป็นซัพพลายเออร์ให้ไม่ได้เลย เเละกำลังจะคิดเข้าไปขอกู้ธนาคาร ไม่รู้ว่าเค้าจะให้ผมกู้หรือไม่
ใครพอที่จะรู้เรื่องนี้ บริษัทที่เป็นซัพพลายเออร์ให้ได้ ขอความช่วยเหลือหน่อยนะครับ
ปัญหาเงินลงทุน กับอายุน้อย แต่อยากได้ ล้านบาท
เลยได้คิด จะช่วนเพือนร่วมเรียนด้วยมารวมหุ้น เปิดกิจการ (คำนักธุรกิจ กำลังจะเริ่มต้นขึ้น)
จากนั้นได้ก่อตั้ง พีพีเเอนท์พี ขึ้น ปลายปี 55 เป็น ร้านที่ผลิตสือโฆษณา สั่นว่า ร้านไวนิลนั้น เองมีหุ่นส่วนถือหุ้นเท่ากัน มีชื่อว่า นาย P1 P2 P3 ลงทุนครั้งเเรกร่วมเงินกัน คนละ 35000 ร่วมเป็น 105000 บาท เงิน 1เเสนนี้ไม่สามารถซื้อเครื่องใหม่ในราคา 4 เเสนได้ ผมเลยตัดสินใจ หาข้อมูลเพื่อจะหาเครื่องสองที่ดี มาใช้ก่อน เเบบเงินผ่อนได้ เเต่ไม่นานได้รู้กับพี่ชายคนหนึ่ง ที่ชื่อ พี่ดิว ได้เเน่นำไปดูเครื่องที่ อีกร้านชื่อ พี่กบ เเละได้ไปดูเทส สี ก็ออกมาโอเค อย่างที่ตั้งใจ ในตอนนั้นก็ยังไมรู้อะไรกับระบบของเครื่องมากเลยตัดสินใจตกลงราคากัน พี่กบ เค้าเรียกมา 2.3เเสน ผมเลยต่อลองขอโอกาส ได้ทำธุรกิจ เเกเลยให้ เเละบอกเเก่ว่าผมไม่มีประสิทธิภาพซื้อเงินสดนะ เลยซื้อเงินผ่อน ดาว 1 เเสน ผ่อนอีก 1 เเสน เดือนละ 5000 บาท
เเละธุรกิจได้ดำเนินมาเรื่อยๆ จนเครื่องเริ้มมีปัญญา มากๆรู้สึกท่อใจ เพราะว่าหัวพิมพ์หนึ่งหัว ตกอยู่ 3.9หมืน เลยดูเเลด้วยตัวเองมาเรื่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่งได้ประชุมกัน มีหุ่นส่วน P3 ลาออกเพราะเหตุผลส่วนตัว เหตุการเริ่มขัดเเย้งขึ้นในทีมงาน ในฐานะผมเป็นหัวทีม เลยคุยกันอีกว่าเราจำเป็นต้องหาทางออกที่ดีที่สุด เพราะเงินเรายังติดค้างค่าเครื่องอยู่เกือบครึ่ง จึงจำเป็นต้องได้เลิกกิจการ เเลยประกาศ ขายเครื่องในราคา 1 เเสน ยอมขาดทุนเพื่ออยู่รอด เเละ
ผมเเละนาย P2 ยังยืดยัดที่จะร่วมงานกันต่อ เลยคิดไอดีออกมา 1 อย่างผมเคยทำธุรกิจเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ มือสอง เเละได้ซื้อมาขายก็เป็นผลตอบรับที่ดีมาเรื่อยๆๆ เเละได้ขยายเป็นธรุกิจเเฟรนไซน ในนาน พีพีเเอนท์พี คอมพิวเตอร์ เป็ดได้สองสาขาเริ่มเเรกการตอบรับที่ดี ยอดขายเริ่มขึ้น เเละเหตุการณ์ไม่กี่เดือนยอดขายตกลง ไม่รู้เพราะสาเหตุอะไร เเละได้ปประชุมกันอีก หุ้นส่วน P2 เลยขอลาออก ผมก็เลยมีความคิดว่า จะยังไงก็เเล้วเเต่ธุระกิจยอมคือความเสียง เเละได้เรียนรู้การลงทุน เเละผมก็ได้ย้ายมาอยู่คนเดียว (ฝึกสอน) เเต่สถานะการเริ่มดีขึ้น พี่คนที่ชื่อ ว่า พี่ดิว ได้ย้ายกลับบ้านเชียงราย ผมมีประสบการณ์ในการซ่อมมาเบื้องต้น พี่เเกก็เลยบอกลูกค้าให้ว่าต่อจากนี้ผมจะให้น้องดูเเลให้ เเละเรื่องชีวิตก็ดำเนินมาเรื่อยๆ เเละเริ่มดีขึ้น ได้มีเงินเก็บ ส่งให้เเม่พอได้ค่ากับข้าว เลี้ยงตัวเองมาเรื่อย ชีวิตมาถึงประเด่นที่สำคัญเเล้ว
*** พี่ชายที่ชื่อว่าดิว ได้ให้ทำผมใบเสนอราคาเกียวกับคอมพิวเตอร์ รับงานของน้าของพี่ดิว เเละผลออกมา ว่าผมได้ทำ ความดีใจเเผงด้วยความทุกข์ใจมากถึง ชีวิตน้อยกับเงิน เกือบล้านได้เริ่มขึ้นเเล้ว ผมเป็นคนที่ว่าคิดการใหญ่ต้องไปให้ได้ ผมเลยยอมรับงาน เป็นเกียวกับวางระบบ lan เเละจัดซื้อคอมพิวเตอร์ให้หน่อยงาน งานได้เริ่มสาขาเเรก ที่จังหวัดขอนเเก่น ต่อที กาฬสิน สารคาม เเละกำลังจะไป จ.เลย (ทั้งหมด 16 สาขา ) เเต่งานยอมมีการใช้เงินทุนจำนวนมาก ผมพอจะมีเงิน 1 ก้อน พอเป็นได้เข้างาน เริ่มเเรกคือว่าระบบ ใช้เงินตัวเองที่เก็บมาจากการดูเเลลูกค้าใช้ลงทุนเกือบ เเสน เเละลงทุนไปเเล้วเเต่ไม่พอ เเละมีเงินไม่ถึงที่จะซื้ออุปกรณ์คอมพิวเตอร์ให้กับบริษัท นอนคิดมากๆ เกือบ 4 วัน จนถึงยังไม่ทางออก เงินบริษัที่ทจ้าง ต่อส่งมอบงานก่อนถึงจะออกให้ ผมปรึกษาญาติพี่น้องก็ไม่มีใครกล้าที่จะช่วย เเละปัจจุบันยังติดต่อบริษัท ที่เค้าเป็นซัพพลายเออร์ให้ไม่ได้เลย เเละกำลังจะคิดเข้าไปขอกู้ธนาคาร ไม่รู้ว่าเค้าจะให้ผมกู้หรือไม่
ใครพอที่จะรู้เรื่องนี้ บริษัทที่เป็นซัพพลายเออร์ให้ได้ ขอความช่วยเหลือหน่อยนะครับ