สวัสดีค่ะทุกคน หลังจากสองกระทู้ที่แล้ว เมย์ได้เขียนเรื่องราวประสบการณ์ทำงานใน Walt Disney World Resort ที่สหรัฐอเมริกาไป  มากระทู้นี้ขอมาแชร์ประสบการณ์ ณ ประเทศเพื่อนบ้านที่น่ารักของเราอย่างเวียดนามกันบ้าง การไปครั้งนี้ผู้มีสนับสนุนหลัก คือ มหาวิทยาลัยของเมย์เอง มหาลัยวิทยาลัยอันแสนร่มรื่น รั้วสีม่วงในตัวเมืองเชียงใหม่



มหาลัยวิทยาลัยใจดีที่นอกจากจะให้ทุนไปสัมนาที่เวียดนามครั้งนี้แล้ว ยังให้ภารกิจการแข่ง speech  ด้านรัฐศาสตร์มาอีก การไปเที่ยวในครั้งนี้จึงเป็นไปในแนว เที่ยวไปท่อง(บทพูด)ไป สนุกสนานกันเลยทีเดียว แต่ใครจะไปคิดคะว่า การเที่ยวไปท่องบทพูดไปในครั้งนี้มีอะไรให้ได้แปลกใจอยู่ตลอดเวลา และ ความรู้สึกที่ต้องบอกกับตัวเองว่า I’ll survive (เฮ เฮ …)  





ค่ะ ต้องรอดดดด  




ปล. กระทู้นี้ไม่ได้ต้องการสื่อว่าเวียดนามเป็นประเทศที่อันตราย และ ไม่น่าเที่ยวแต่อย่างใด ว่ากันตามตรงแล้วเวียดนามเป็นประเทศที่น่ารัก สวยงาม มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวหลายอย่างจนเมย์เองก็อยากมีโอกาสไปเที่ยวให้ทั่วๆมากกว่านี้ แต่ว่าแต่ละประเทศก็จะมีสิ่งที่คนต่างชาติ หรือ นักท่องเที่ยวอย่างเราๆ ควรจะรู้ไว้ก่อนไป เพื่อที่จะได้เที่ยวกันอย่างสนุกและ ปลอดภัยกลับมาใช่มั้ยล่ะคะ ?  


พร้อมแล้วไปลุยกันเลออ


                                                  





มาว่ากันที่กฏข้อแรก


กฏข้อที่ 1  :  ข้ามถนนอย่าหลบรถ


อ่านไม่ผิดหรอกค่ะ กฏข้อแรกของเราคือ เวลาข้ามถนนอย่าหลบรถเด็ดขาด เป็นหน้าที่ของรถที่ต้องหลบคน พี่ไกด์ในทริปนี้อธิบายให้เราฟังว่า รถยนต์รวมถึงรถมอเตอร์ไซด์บนท้องถนนมีมากกว่าคนที่ต้องการเดินข้ามถนนมาก ถ้ามัวแต่หลบรถแล้วเมื่อไหร่จะได้ข้ามกันล่ะ ฟังๆดูก็ เออ…


เออ จริงแฮะ    




แต่ !!!!    คนอื่นอาจไม่ทุกข์ร้อนเท่าเมย์ เพราะด้วยปมส่วนตัว  ทำให้เมย์มีปัญหาเกี่ยวกับการข้ามถนนมาตลอดตั้งแต่อยู่ไทย ข้ามทีไรมีเรื่องให้ได้ลุ้นทุกครั้ง โดนเฉี่ยวบ้าง  เกือบชนบ้าง  ตลอดดด  แต่อันนั้นเรายังพอดูพอเดาใจรถได้ ขอเพียงใช้สกิล มองซ้ายมองขวา ชะลอ ค่อยเดินแป๊บๆก็จะถึงอีกฝั่งฟุตบาทที่รอคอย  แต่ที่เวียดนามนี้พอได้จังหวะปุ๊ป ! เราก็ต้องนำตัวเองลงสู่สังเวียนถนนทันทีเดินไปอย่าได้หยุด ถึงแม้จะมีเสียงแตรบีบมาทักทายกระหน่ำมากมายแค่ไหนก็ตาม  


จง เดิน ต่อ ไป  ห้ามถอยหลังกลับ เพราะโอกาสถูกชน 100 %



โดยสรุป พี่ไกด์บอกว่าเดินต่อไปเรื่อยๆ ทำได้มากสุดแค่หยุดเดิน แต่ห้ามถอยกลับเด็ดขาดค่ะ   พี่ไกด์บอกเพิ่มเติมว่าครั้งแรกที่ทุกคนมาเวียดนามก็แบบนี้แหละ กลัวเสียงแตรกัน เค้าจะบีบแตรกันตลอด  ซึ่งหมายความได้อยู่ 3 แบบ ทักทาย ขอทาง และ ด่า   บางทีเราข้ามถนนถ้าเค้าบีบแตรให้ก็แค่ทักทายตามอัธยาศัย สุดท้ายพี่ไกด์แซวผู้ร่วมทริปทุกคนว่าอยู่ที่นี่นานๆไป “กลับไทยวันไหนไม่มีเสียงแตรให้ฟังกล่อมนอน อาจจะนอนไม่หลับแล้วนะครับ”


                                          


แต่ก็มีสิ่งที่น่าประทับใจคือ ถึงแม้ว่าการปฏิบัติตามกฏจราจรของที่นี่จะยืดหยุ่นมากแค่ไหนแต่คนที่นี่ใส่หมวกกันน๊อคกันตลอด หมวกกันน๊อคเป็นสิ่งที่หาซื้อได้จากแผงขายข้างทางทั่วไป