สวัสดีคะ จขกท.อายุ15ปีนะคะ
คือที่บ้านคะมีอยู่ ตา ยาย น้า อา น้องๆ  ซึ่งเรามีแม่2คนคะแม่แท้กับแม่เลี้ยง แม่เลี้ยงจะเข้าใจเรามากเลี้ยงเราตั้งแต่เด็กๆ เราจะไม่ค่อยผูกพันกับแม่แท้คะ แม่แท้ก็จะมาทานข้าวที่บ้านทุกๆวันคะแต่ไม่ได้มานอนคะ ส่วนใหญ่เราก็จะอยู่กับตายาย ตาเราส่งเสียเราเรียนคะแม่เลี้ยงก็จะให้เงินทุกๆอาทิตย์คะให้เราบริหารจัดการเอง แม่เลี้ยงเข้าใจเรามากๆคะแบบจะไปไหนมาไหนขอแค่บอกเขาก็จะไม่ว่าไร แต่ตายายเราคือท่านไม่เข้าใจเราเลยเวลาไปไหนกลับหกโมงทุ่มหนึ่งก็จะบ่นว่าแล้วคะ คือเราจะบอกว่าเราแอบไปไหนมาไหนตั้งแต่ม.1แล้วคะ แต่เราไม่เคยนอกลู่นอกทางนะ เราตั้งใจเรียนเกรดเรา3.5ขึ้นตลอดมีม.1เทอม1ครั้งแรกไดั 3.47 คะ เวลาเราไปไหนเราต้องโกหกว่าไปเรียนพิเศษคือเรามีเรียนพิเศษอยูาแล้วคะแต่เป็นเรียนในคอมไงคือเรียนเมื่อไรก็ได้ เวลาเพื่อนมาบ้านเขาก็จะแสดงสีหน้าไม่พอใจคะ เพื่อนเราก็จะกลัวๆทุกๆคนเลย คือน้าเราก็ไม่ว่าอะไรหรอกเพราะเขารู้ว่าเราเป็นคนไง แต่เรากับน้าจะแบบเหมือนเพื่อนกันคะ คือเข้าใจกันไม่ค่อยยุ่งเรื่องของกันและกัน น้าเราก็พูดไม่ได้เพราะยายเราขี้บ่นมาก ยายเราดีทุกอย่างเลยนะทำกับข้าวเก่งแต่ชอบรื้อฟื้นเรื่องเก่าๆในบ้านเรื่องเมียน้อยของตาคะ เราก็จะไม่ค่อยกล้าพูด ตาเราก็จะดุมากถ้ารู้ว่าไปไหนมาไหน

คือเราต้องทำไงดีคะให้เขาเข้าใจเราพูดแบบไหนดี เราอยากดูแลตัวเองบ้างไปไหนมาไหนไม่ว่าเรา คือเรื่องเงินเราได้มาจากแม่เลี้ยงเราไม่เคยของเพิ่ม ของใช้ครีมทุกๆอย่างเราซื้อเองตลอดไม่เคยขอเงินตายายเลย เราอยากให้เขารู้ว่าเราโตพอไปไหนมาไหนได้แล้ว เราควรพูดอย่างไงให้เขาเข้าใจคะ tt

ขอโทษด้วยนะคะ ถ้าเขียนไม่เข้าใจนี้เป็นกระทู้แรกเลยเขียนในไอโฟนด้วยไม่ค่อยถนัด5555 คือคอมที่บ้านตายแล้วคะ รอเกรดเทอมหน้าออกเดี๋ยวคุณแม่จะซื้อให้อะค่ะ^^