"ขอเกริ่นไว้ก่อนครับ ที่เขียนไม่ได้ต้องการโจมตีร้าน แต่แค่แชร์ประสบการณ์เฉยๆนะครับ เพราะรสชาติที่เราชอบอาจจะถูกปากใครบางคนหรือไม่ถูกปากกับใครบางคน ขอบคุณครับผม"

ช่วงเวลาที่ผมอยู่ที่ซับโปโร กิจกรรมที่ผมชอบทำกับเพื่อนๆชาวญี่ปุ่นและเพื่อนๆชาวหอ คือการหาของกินที่อร่อยครับ นิตยสารที่ผมอ่านประจำเพื่อหาของกินคือนิตยสาร "Hokkaido Walker" ครับ



(ในรูปแค่เป็นตัวอย่างหนัวสือนะครับผม)
เนื้อหาของหนังสือนี้จะอัพเดทร้านอาหารที่น่าไปและอัพเดทสถานที่ต่างๆ แน่นอนครับเพื่อฝึกภาษาญี่ปุ่นของผมด้วย
วันหนึ่งผมไปสะดุดคอลัมน์ที่แนะนำชุดข้าวหน้าทะเล ราคาเพียงแค่ 1000 เยนเท่านั้น++ (พระเจ้า ถูกมาก แถมรูปน่ากินอย่างแรง) ร้านนี้ชื่อว่า みゆきちゃん อ่านว่า มิยูกิจัง ร้านนี้เสร็จผมแน่ 5555+ (คิดในใจ) ไม่รอช้า รีบชวนเพื่อนไปกันด่วนๆ เพื่อนญี่ปุ่นผมรีบเบรค "ของถูกมักจะไม่อร่อยนะ อย่าไปเลยยยยย" สุดท้ายเราก็ไปกันเพราะความดื้อของผม




ร้านนี้ตั้งอยู่ใกล้มหาวิทยาลัยฮอกไกโด ลูกค้าเป้าหมายหลักคือนักศึกษา และแน่นอนราคาต้องถูก!!! ด้านนอกร้านเป็นเพิงเล็กๆ (อ้างอิงจากรูปที่ 4) เข้าไปลูกค้ามีแต่นักศึกษา และเราก็สั่งชุด 海鮮丼 อ่านว่า ไค-เซน-ดง (ความหมายคือข้าวหน้าทะเล) แต่อยากจะบอกว่า รสชาติไม่เหมือนกับในรูป แถมปลายังคาวสุดๆ ตอนนั้นคิดในใจ ซับโปโรก็มีร้านที่ไม่อร่อยด้วยแฮะ 5555+
หลังจากทานกันเสร็จ เพื่อนผมคนญี่ปุ่นก็พูดเลยว่า "１０００円もらっても食べねぇぇぇぇぇぇ" แปลว่า ถ้าให้เงิน 1000 เยนก็ไม่ทานแล้วววววววววววววววววววววววววว





สุกท้ายก็เป็นประสบการณ์เล่าสู่กันฟังจากซับโปโรว่า "ของถูกและอร่อยไม่มีในโลกครับ" (อาจจะมีบางร้านครับ แต่แค่เปรียบเปรยในความเป็นจริงครับผม)


ติดตามชีวิตผมที่เคยอยู่ที่ซับโปโรได้เพิ่มเติมที่ www.facebook.com/ohohokkaido  

ขอบคุณครับ