...ไม่สุดโต่งที่ปลายทั้งสองข้าง...


...ความดีใจ-ความเสียใจ
คือปลายทั้งสองข้าง
ล้วนแต่เป็นทุกข์

ให้เราพิจารณารู้เท่าทัน
อย่าไปติดปลายทั้งสองข้าง
ความทุกข์ก็จะลดลงได้

จิตใจของเราก็เหมือนกัน ถ้าปล่อยให้อารมณ์
ชอบใจหรือไม่ชอบใจเข้าสิงสู่มันก็เกิดทุกข์

เมื่อเราดีใจ ก็ให้เหลือเผื่อแผ่
แขกที่จะมาใหม่คือความเสียใจบ้าง

ถ้าเสียใจ ก็ให้เหลือเผื่อแผ่
แขกที่จะมาคือความดีใจบ้าง

อย่าเห็นแก่ปลายข้างเดียว
มันจะเกิดความทุกข์
เราต้องรู้เท่าทันในความเห็นที่ถูกต้อง
ในรูป-นาม (ร่างกาย-จิตใจ)

พิจารณาจนรู้ปลายทั้งสองจนแน่ชัดแล้ว
เราจะรู้ตรงกลางคือความพอดีได้เอง...



...โอวาทธรรม หลวงปู่ชา สุภัทโท...

...ขออนุโมทนาบุญกับเจ้าของภาพประกอบ
ขอให้ท่านผู้อ่านเจริญในธรรม...