เราขอเล่าเลยน่ะค่ะ สาเหตุที่เราคิดว่าเราเป็นส่วนเกินของบ้าน เราเป็นลูกคนเล็กค่ะ
         เราทำอะไรไม่เคยดีในสายตาของพ่อกับแม่เราเลย ซึ่งต่างกับพี่เรามากทั้งที่การกระทำคล้ายๆกันแต่เราดูแย่เสมอ เราเหมือนขาดความอบอุ่นไปแล้วเห็นครอบครัวไหนที่เค้ารักกันน้ำตามันค่อยจะไหลออกมาทุกทีเลย บางทีเราอยากจะหายตัวไม่กลับบ้านเลย เหมือนอยู่คนเดียวในบ้านเลยจะให้กำลังใจตัวเองยังงัยดีค่ะที่จะไม่คิดว่าพ่อแม่ไม่รัก