คือจะมองว่าผมโง่หรือเพ้อก็ได้ ผมเคยรักผู้หญิงคนหนึ่ง นะตอนนั้นเธอก็ดีกับแต่ไม่ถึงขั้นว่าเป็นความรัก แต่ผมก็รักเธอมากๆ ผมเลยคิดว่า อาจเป็นเพราะช่วงเวลานั้น มันเป็นรักในวัยเรียน คงไม่ยาวนานอะไร ผมกับเธอเรียนคนละห้องกัน ฐานะเธอตอนนั้นดี เธอเรียน Mini English Program ส่วนผมเรียนห้องธรรมดา แต่เวลาเข้าแถวจะอยู่ไม่ห่างเธอ เธอ ../1 ผม ../4 ห่างกัน 2แถว ทั้ง3ปี โรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่งในย่าน..ธัญบุรี <<< -_- เธอน่ารักใครๆก็ชอบ แต่หลังจากที่แยกกันคือ จบ ม.3 ทางด้านผมเองก็ไม่ได้คิดอะไรมากในตอนนั้น เป็นเพราะใจอยากจะไปทำงานอยู่ที่พัทยา >ตามจริงผมอยู่รังสิต<  แม้แต่บ้านเธอผมก็รู้จักเพราะผมเองเคยตามเธอไปถึงบ้าน แต่ไม่ได้คุยอะไรกันมากมาย จนระหว่างที่ผมเองนั้น ไม่ได้เรียนต่อตั้งแต่ตอนนั้นถึงตอนนี้ กินเวลาไป 7 ปี จบ 2549-2550 ในระยะเวลา 7 ปี ผมได้แต่ฝันถึงเธอ ซึ่งผมไม่เข้าใจ เธอไม่เคยออกจากความทรงจำผมไปได้เลย แม้กระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ ผมเองก็ได้เจอเธออีกในเฟสบุ๊ค แต่เธอได้มีแฟนไปแล้ว ฐานะเธอก็ดีแฟนก็ดี เรียนสูง ผมก็มองว่า เรามันคนละชั้นวรรณะกัน ผมก็ได้ทักเธอไป พร้อมส่งรูป สมัยเธอเรียน ม1-ม3 เธอก็ถามว่าผมคือใคร เอารูปมาได้อย่างไร ผมก็เลยบอกว่า ผมคือ คนนี้.... ที่เคยรักเธอในตอนนั้น.... นะตอนนี้ก็ยังรักและหวังดีเสมอ เธอไม่ได้ตอบอะไรมาก ถามเพียงรูปมีอีกไหม ผมบอกหมดแล้ว ใจผมรู้ว่าเธอไม่ได้มองผมเลย ผมพยายามตัดใจ ตัดมันให้มากที่สุด ตัดได้ทีไร ก็มาแพ้ความฝันตัวเอง เพราะ มันจะฝันถึงแต่เธอ ฝันถึงแม้กระทั่งไม่ได้คิดถึงเธอเลย พอฝันถึงทีไร ผมอยากจะถามตัวเองว่า จะฝันไปเพื่ออะไรให้ตัวเองต้องเศร้า ชาติที่แล้วเราทำบุญมาน้อยเกินไป ........ ผมอยากถามทุกคนว่า ที่ผมฝันแบบนี้ ผมเป็นอะไร จะว่าผมเพ้อ ก็ไม่น่าใช่ เพราะผมไม่ได้คิดถึงเธอเลยก็มี พอฝันปุ๊บ น้ำตาลูกผู้ชายมันจะไหล ไม่หน้าฝันเลยยยย ........ ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านความคิดเห็นอันโง่ๆและไร้สาระของผม ใครไม่เป็นผมคงไม่รู้ว่า คำว่า ทรมาน มันเป็นอย่างไร

www.youtube.com/watch?v=mMjJuwxG9es  --------- แค่ฝันก็เอาแล้ว - zeal