ขอโทษทีนะคะ ที่ช่วงนี้เห็นเราตั้งกระทู้บ่อย เพราะพึ่งได้ยืนยันบัญชีค่ะ อยากจะโพสตั้งนานแล้ว
.
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า ครอบครัวเราจะมีพ่อ แม่ เราและน้องชาย ตั้งแต่ยังเล็กๆ ที่รู้มาคือพ่อกับแม่จะเอาใจใส่น้องมาก
ทำให้เราเกิดความน้อยใจ เพราะน้องอยากได้อะไรก็จะได้ แต่เรานี่สิ เง้อ! น้อยใจทุกครั้ง
พอเวลาผ่านไปเข้าสู่ช่วงวัยรุ่น เราดื้อค่ะ เที่ยวเก่ง โดดเรียน เรียนใหม่ มีเรื่องกับคนอื่นไปทั่ว ฯลฯ
ทำให้สิ่งที่เกิดขึ้นส่งผลกระทบให้พ่อแม่ยิ่งเกลียดเรามากกว่าเก่า พ่อถึงขนาดขั้นเอา(เท้า)ถีบศีรษะเราเลยนะคะ
ไม่เจ็บหลอกค่ะ แต่ปวดใจ ทำไมถึงขั้นต้องเอาเท้ามาทำขนาดนั้น (T-T) เรารู้ตัวเองดีค่ะ ว่าทำตัวแย่
เราก็รู้สึกผิดมาตลอดนะคะ เราก็มานั่งคิดทบทวน ทำไมพ่อกับแม่ถึงไม่เคยดุด่าน้องชาย เราก็ลองเปลี่ยนตัวเองค่ะ
ตั้งใจเรียน เปลี่ยนนิสัย ไม่เที่ยว ไม่เถียง เปลี่ยนทุกอย่าง แต่อะไรที่ไม่เปลี่ยนคือ ความคิดของพ่อแม่ค่ะ ยังคิดว่าเรายังคงเป็นเด็กไม่ดี
ชอบเอาไปเปรียบเทียบคนอื่น อาทิเช่น "แม่ ลูกได้เกรด 3.5 อัพ" แม่บอก "แค่นี้เองหลอ ทำไมไม่ให้เยอะกว่านี้อ่ะ"
เราเสียใจนะ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยได้รับแม้แต่คำชม หรือ คำว่ารัก จากพ่อแม่ ไม่เข้าใจเลยจริงๆค่ะ
แต่กับน้องชายเรา เราเคยได้ยินแม่ไปพูดกับเพื่อนแม่ โดยพูดชมเรื่องน้องชายให้ฟังค่ะ แต่ชอบพูดเรื่องแย่ๆของเราให้คนอื่นฟัง
เก็บไปร้องไห้คนเดียวตลอด มันน้อยใจนะคะ ที่เป็นแบบนี้

#ขอโทดที่ต้องระบายนะคะ ไม่รู้จะเอาไปพูดให้ใครฟัง ใครบ้างที่เคยเป็นแบบเดียวกับ จขกท?