เริ่มจากการที่เราทำงานตามปกติทุกวัน ไม่ได้มีอะไรแปลกใหม่เลย แต่แล้วสิ่งที่ทำให้แปลกใจก็คือ เมื่อเดินเข้ามาในออฟฟิศได้เจอผู้หญิงคนนึงซึ่งเราไม่คุ้นหน้าเค้าเลย แต่ก็พอจะเดาได้ว่าเป็นพนักงานใหม่แน่นอน แต่ด้วยความที่เราเป็นคนนิ่งๆ จึงไม่ได้เข้าไปทำความรู้จักกับเธอคนนั้นแต่อย่างใด ถึงเคยเดินสวนกันบ้าง แต่ก็ไม่กล้าทักเพราะแอบเขิล 55 (เป็นคนขี้อายนะ)
      เวลาที่เราได้คุยกันก็มาถึงจนได้ วันนั้นเป็นวันที่เราเข้ากะเที่ยง เราก็ไปเปลี่ยนเค้าตามปกติ (มารู้ทีหลังว่าเค้าก็แอบปลื้มเราเหมือนกัน) และหลังจากนั้นก็คุยกันพอเป็นพิธี เลยรู้ว่าเธอชื่อ",,," จบเกียรตินิยมอันดับสอง มหิดลด้วยนะ เรานี่ตกใจเลย คนอะไรเก่งจัง แต่ไม่น่ามาทำบริษัทที่ไม่โอเคเลย แต่เพราะอะไรดลใจก็ไม่รู้ น้องถึงได้ถามเรื่องลาออก เราตอบเลยแบบไม่ต้องคิด "ออกเถอะ" 555 เพื่ออนาคตที่ดีกว่านี้
     จากนั้นเราก็คุยกันบ่อยขึ้น สิ่งที่ทำให้เราแปลกใจก็คือ ก่อนหน้าที่จะรู้จักกัน ท่าทางของเธอดูนิ่งๆ ค่อนข้างหยิ่งด้วยซ้ำแต่พอได้รู้จักกัน มันไม่ใช่เลย เธอน่ารัก ยิ้มเก่ง นิสัยดี ไม่ได้ถือตัวแต่อย่างใด เราก็มีแอบแซวเค้าบ้าง แต่ไม่รู้ตอนไหน เราก็รู้สึกดีไปแล้วทุกครั้งที่ได้แซวและเห็นเค้ายิ้มและหัวเราะกลับมา
     บางครั้งก็รู้สึกแปลกๆ จะเรียกว่าหวงก็ได้มั้ง เมื่อมีหนุ่มๆจากวิศวะเข้ามาด้อมๆมองเธออยู่บ่อยๆ และเหตุการณ์ที่ทำให้เราสองคนได้รู้จักกันมากขึ้นก็กลับมาอีกครั้ง เหมือนโชคชะตาจะทำให้เราได้คุยกันมากขึ้น โดยการแลกไลน์กันโดยบังเอิญจากน้องที่ทำงาน
      วันแรกที่คุยไลน์กัน มันมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก เรายิ้มและหัวเราะไปกับข้อความที่แลกเปลี่ยนกัน คุยกันจนลืมวันเวลาไปเลย 55 จากวันนั้น เจอหน้ากันทีไร เราเหมือนจะตกหลุมรักเค้าทุกวันที่เห็นหน้ากัน จากคนที่หน้านิ่งๆ กลับยิ้มแย้มตลอดในสายตาเรา คุยกันในไลน์ยังเขิลกันเลย ไม่รู้ว่าเธอเป็นเหมือนกันไหม
     แล้วเหตุการณ์ที่สำคัญมากครั้งหนึ่งก็เกิดขึ้น เมื่อเราเริ่มรู้สึกดีกับเค้ามากขึ้นมันอัดอั้นอยู่ในใจจนสุดท้ายต้องสารภาพความในใจ เราไม่กลัวนะ ถ้าคำตอบที่ได้คือเลิกคุยกัน แต่ที่กลัวมากกว่าคือ ไม่ได้พูดในสิ่งที่ใจเรียกร้อง
     จากวันนั้น เราสองคนก็ได้มีโอกาสคบหาดูใจกัน ยิ่งได้รู้จักกัน ก็ยิ่งได้รู้ว่าเธอเป็นคนดีอย่างที่คิด ดีมากกว่าที่คิดด้วยซ้ำเธอคอยดูแลเอาใจใส่เราทุกเรื่อง ให้กำลังใจเสมอ ถึงแม้จะอยู่ไกลกัน เธอก็หมั่นขับรถมาหาโดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเลย
      เวลาเราอยู่ด้วยกัน เรามักจะทำตัวเป็นเด็กเสมอ แถวบ้านเรียกว่าขี้อ้อน เธอไม่เคยว่านะ แถมชอบที่เราเป็นแบบนี้ด้วย เวลาเดินไปไหนมาไหน เราจะชอบแอบเอามือลูบแขนเธอ เธอก็ชอบทำท่าจั๊กกะเดียมแล้วก็หัวเราะและปัดมือเรา มีบ้างบางครั้งที่เธองอน แต่เธอก็จะบอกเสมอว่าเค้างอนอยู่นะ รีบมาง้อเค้าเลย เราว่าน่ารักดีนะ  และเราก็ต้องง้อเค้าทุกที
    แต่สิ่งที่ทำให้เรามีความสุขมากๆอีกอย่างนึงคือช่วงเวลาที่เธอนอนหลับ เราชอบแอบมองเธอนะ มีคนเคยบอกว่าดูผู้หญิงให้ดูตอบหลับ เราก็ลองมั่ง ทุกครั้งที่เธอหลับ เราจะแอบมองด้วยความสุขใจ ในใจก็คิดว่า เรานี่โชคดีเนอะที่ได้รู้จักเค้าได้เป็นแฟนเค้า แล้วก็แอบหอมแก้มเค้าเบาๆ ใจเต้นแรงนะเพราะกลัวเค้าตื่น แต่ถ้าเห็นว่าไม่ตื่นก็จะหอมหลายๆที่สลับกันไป แก้ม หน้าผาก จมูกและก็ปากด้วย บางครั้งที่แอบหอมแก้ม อยู่ดีๆเธอก็ละเมอขึ้นมา เล่นเอาเราใจหายแว้บบ อิอิ แต่ดูไปดูมาก็น่ารักไปอีกแบบ วันไหนที่ได้อยู่ด้วยกัน เราจะให้เค้านอนบนแขนและก็ลูบหัวเค้าไปด้วยเสมอ และรอจนกว่าเค้าจะหลับแล้วเราค่อยนอน ครั้งไหนที่หลับพร้อมกัน เราก็จะตื่นมาแอบมองเค้านอนหลับเสมอๆ
     เราสองคนคุยกันทุกเรื่อง ปรึกษากันตลอด หัวเราะและร้องไห้มาด้วยกัน ถึงจะเป็นเวลาแค่ 4 เดือน แต่เราก็รับรู้ได้ถึงความรัก ความคิดถึงและความห่วงใยของอีกฝ่ายนึง และจากนี้ไป เราสองคนจะเป็นแบบนี้ตลอดไป

ปล. เราคบกับแฟนมา 4 เดือน และข้อความด้านบนเป็นสิ่งที่แฟนเราเขียน ที่เอามาแชร์ ไม่ใช่เพราะเหตุผลอื่นใด แต่แค่ต้องการจะบอกผู้หญิงทุกคนที่อาจเคยเจออดีตที่ไม่ดีจากผู้ชายที่เป็นแฟนเก่า จะลองดูจากกระทู้เก่าๆของเราก็ได้นะ แต่จะบอกว่า อะไรไม่ดี ปล่อยมันเป็นอดีตไปเถอะ เพราะเราอาจมีโอกาสเจอสิ่งที่ดีกว่าเสมอ อย่างที่เราเจอแฟนเราคนนี้ เค้าเป็นคนดี น่ารัก ขี้อ่อน ดื่มตามมารยามทางสังคม แต่ไม่สูบบุหรี่ และทำให้เราเชื่อใจได้เสมอ แม้ว่าตอนนี้เราจะอยู่ไกลกันและทำงานคนละที่ก็ตาม (แท็กหมวดปัญหาชีวิต เผื่อมีคนอกหักรักร้าวแบบที่เคยเป็นจะได้มีเรื่องราวไว้ให้มองต่อไปข้างหน้าค่ะ)