ขอแนะนำตัวก่อนนะครับ... ผมเป็นนักศึกษาชั้นปีที่3ของมหาลัยๆหนึ่ง.. แล้วคิดว่าจะทำโครงการเกี่ยวกับการไปโรวเรียนที่ยากไร้ บริจาค ข้าวของเครื่องใช้และสิ่งของ รวมไปถึงถ้าเป็นไปได้.. ก็อยากบูรณะโรงเรียนนั้นๆ
เรื่องก็มีอยู่ว่า เดิมผมเป็นคนชอบทำบุญอยู่แล้ว สมัยม.ปลายก็ได้ทำเป็นโครงการแบบนี้แล้วได้ห่างหายไป สิ่งที่เราได้จากการทำไม่ใช่ สิ่งของเงินทองหรืออะไร แต่เป็นกำลังใจและรอยยิ้มจากเด็กๆเหล่านั้น ของบางอย่างที่เราคิดว่ามันไม่มีอะไร เค้ากลับเห็นคุณค่า เพราะเค้าไม่มีโอกาสที่จะซื้อหรือครอบครอง นกวีดอันละ5บาท หรือแม้กระทั่ง ลูกบอลธรรมดา ร้อยกว่าๆ สิ่งทีาเด็กๆเหล่านั้นแสดงออกมาเมื่อได้ของเล่น เหมือนวัยรุ่นในเมืองมีความสุขตอนที่คุณพ่อ หรือคุณแม่ ซื้อกระเป๋า เสื้อผ้า รองเท้าราคาหลักพันให้ เสื้อผ้าที่เด็กเหล่านี้ใส่กัน เป็นเสื้อมือ 2 3 หรืออาจจะมากกว่านั้น ห้องเรียนมีทั้งหมด3ห้อง ชั้นอนุบาลเรียนรวมกัน ประถม 1-3เรียนรวมกัน และ 4-6 มีนัฟเรียนประมาณ 30คน ไม่มีร้านขายขนม ไม่มีเครื่องดื่มอัดลมขาย สิ่งที่ผมเห็น เป็นแรงผลักดันในการใช้ชีวิตปัจจุบันมาก
ณ ตอนนี้เลยอยากจะทำโครงการไปโรงเรียนเช่นนี้ เบื้องต้น... ผมเพิ่งเข้าร่วมประกวดรายการอาหารของโอฮิชิเกี๊ยวซ่า และรางวัลๆหนึ่งที่ได้มาคือ. เกี๊ยวซ่ากินฟรีตลอดปี ตามที่บริษัทแจ้งคือ จะได้ เกี๊ยวซ่าจำนวณ 52แพค (แพคละ12)ชิ้น ตามร้านที่จำหน่ายตกแพคละ 115บาทได้ ตอนแรก1งไม่รู้จะทำอย่างไรกับมันดี แจก?ขาย?กิน? มันไม่มีที่สำหรับเก็บ 52แพคมันเยอะมากกก ผมเคยอ่านเจอในหนังสือเล่มหนึ่ง เรื่องการหาเงินคือ.. เรานำไปแจกให้กินฟรีโดย มีข้อกำหนดในการกินว่า จะบริจาคเท่าไรก็ได้ แล้วแต่จิตศรัทธา เงินเหล่านี้ ทุกบาท ทึกสตางค์จะนำไปบริจาคต่อให้แก่โรงเรียนที่ยากไร้ เป็นทุนในการซื้อข้าวของเครื่องใช้ที่จะบริจาค ผมมีเพื่อนๆเห็นด้วยอย่างมาก แต่ไม่รู้จะไปทำอาหารแจกที่ไหนดี คือเราอยากได้ตัวเงินที่มากระดับหนึ่งเพื่อที่จะไปบริจาค ที่คิดไว้ก็มี จตุจักร เนเนกรีน หรือย่านที่มีคนที่มีเงินพอที่จะบริจาคคนละนิดคนละหน่อย ให้ได้ตามเป้า...
ปล. ผมเรียนอาหาร จึงอยากนำสิ่งที่เรียนไปใช้ให้มีประโยชน์
จะทำโครงการหาเงินบริจาค ให้แด่โรงเรียนที่ยากไร้...
เรื่องก็มีอยู่ว่า เดิมผมเป็นคนชอบทำบุญอยู่แล้ว สมัยม.ปลายก็ได้ทำเป็นโครงการแบบนี้แล้วได้ห่างหายไป สิ่งที่เราได้จากการทำไม่ใช่ สิ่งของเงินทองหรืออะไร แต่เป็นกำลังใจและรอยยิ้มจากเด็กๆเหล่านั้น ของบางอย่างที่เราคิดว่ามันไม่มีอะไร เค้ากลับเห็นคุณค่า เพราะเค้าไม่มีโอกาสที่จะซื้อหรือครอบครอง นกวีดอันละ5บาท หรือแม้กระทั่ง ลูกบอลธรรมดา ร้อยกว่าๆ สิ่งทีาเด็กๆเหล่านั้นแสดงออกมาเมื่อได้ของเล่น เหมือนวัยรุ่นในเมืองมีความสุขตอนที่คุณพ่อ หรือคุณแม่ ซื้อกระเป๋า เสื้อผ้า รองเท้าราคาหลักพันให้ เสื้อผ้าที่เด็กเหล่านี้ใส่กัน เป็นเสื้อมือ 2 3 หรืออาจจะมากกว่านั้น ห้องเรียนมีทั้งหมด3ห้อง ชั้นอนุบาลเรียนรวมกัน ประถม 1-3เรียนรวมกัน และ 4-6 มีนัฟเรียนประมาณ 30คน ไม่มีร้านขายขนม ไม่มีเครื่องดื่มอัดลมขาย สิ่งที่ผมเห็น เป็นแรงผลักดันในการใช้ชีวิตปัจจุบันมาก
ณ ตอนนี้เลยอยากจะทำโครงการไปโรงเรียนเช่นนี้ เบื้องต้น... ผมเพิ่งเข้าร่วมประกวดรายการอาหารของโอฮิชิเกี๊ยวซ่า และรางวัลๆหนึ่งที่ได้มาคือ. เกี๊ยวซ่ากินฟรีตลอดปี ตามที่บริษัทแจ้งคือ จะได้ เกี๊ยวซ่าจำนวณ 52แพค (แพคละ12)ชิ้น ตามร้านที่จำหน่ายตกแพคละ 115บาทได้ ตอนแรก1งไม่รู้จะทำอย่างไรกับมันดี แจก?ขาย?กิน? มันไม่มีที่สำหรับเก็บ 52แพคมันเยอะมากกก ผมเคยอ่านเจอในหนังสือเล่มหนึ่ง เรื่องการหาเงินคือ.. เรานำไปแจกให้กินฟรีโดย มีข้อกำหนดในการกินว่า จะบริจาคเท่าไรก็ได้ แล้วแต่จิตศรัทธา เงินเหล่านี้ ทุกบาท ทึกสตางค์จะนำไปบริจาคต่อให้แก่โรงเรียนที่ยากไร้ เป็นทุนในการซื้อข้าวของเครื่องใช้ที่จะบริจาค ผมมีเพื่อนๆเห็นด้วยอย่างมาก แต่ไม่รู้จะไปทำอาหารแจกที่ไหนดี คือเราอยากได้ตัวเงินที่มากระดับหนึ่งเพื่อที่จะไปบริจาค ที่คิดไว้ก็มี จตุจักร เนเนกรีน หรือย่านที่มีคนที่มีเงินพอที่จะบริจาคคนละนิดคนละหน่อย ให้ได้ตามเป้า...
ปล. ผมเรียนอาหาร จึงอยากนำสิ่งที่เรียนไปใช้ให้มีประโยชน์