กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกค่ะ ขอพื้นที่เล็กๆ ให้ได้ระบายหน่อยนะคะ
เราคบกับแฟนมา 4 ปีกว่าแล้ว เรารู้จักเค้าตั้งแต่เรียนมัธยมปลายค่ะ เรียนห้องเดียวกัน และก็มาตัดสินใจคบกันตอนเข้ามหาลัย ปีหนึ่งปลายๆ ค่ะ (เราเรียนคณะเดียวกันค่ะ) ซึ่งเราเป็นแฟนคนแรกของเค้า และผู้ใหญ่ก็รับรู้ค่ะว่าเราคบกัน
แฟนเราเป็นคนเงียบๆ นิ่งๆ และก็กลัวการเข้าสังคมค่ะ เราจึงสนิทกันมากๆ ไปไหนมาไหนด้วยกัน ตัวติดกันตลอดอ่ะค่ะ ตลอดเวลาที่คบกัน เค้าก็ดูแลเราดีมาตลอดค่ะ คอยรับส่ง ช่วยงานแล็บ ตามใจทุกอย่าง เป็นผู้ชายที่ดีคนหนึ่ง เรามีความสุขมากค่ะ และรู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากที่ตัดสินใจคบกับคนๆ นี้
เมื่อเวลาผ่านไปประมาณปีกว่า เราเห็นข้อความในเฟสที่เขาคุยกับผู้หญิงคนที่เขาเคยชอบเมื่อตอนมอปลาย เพราะเค้าเปิดเฟสค้างไว้ในคอมเราค่ะ (เรารู้ว่าแฟนเคยชอบเขามาก่อนค่ะ เพราะผู้หญิงคนนั้นก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นสมัยมอปลายของเรานี่แหละค่ะ แฟนเราชอบเขาแต่ถูกปฏิเสธค่ะ ผู้หญิงคนนั้นเรียนคนละคณะกับเราค่ะ และเขาก็รู้ดีว่าตอนนี้เรากับแฟนกำลังคบกันอยู่) เพราะรู้ว่าเป็นคนที่เขาเคยชอบ เราก็รู้สึกตะหงิดๆ ค่ะ ก็เลยอ่านดู เนื้อความก็เป็นการถามสารทุกข์สุกดิบ ถามเรื่องหนังสือที่ผู้หญิงคนนั้นชอบ และที่สำคัญคือ เขาพูดถึงเราค่ะ ผู้หญิงเขาถามว่า คบกับเราเป็นยังไงบ้าง แฟนเราตอบว่าก็เรื่อยๆ ยอมๆ ไปวันๆ ซึ่งเราเสียใจมากค่ะ มันเหมือนว่าเขาฝืนใจคบเราไปวันๆ ไม่มีความสุขในการคบกันเลย
เราคุยกับแฟนเรื่องนี้ เราให้เหตุผลว่าคบกันต้องให้เกียรติกันนะ ถ้ามีปัญหา ไม่ชอบใจอะไรในตัวเรา ก็บอกเราตรงๆ สิ ไม่ต้องไปบอกให้คนอื่นเขารู้ โดยเฉพาะลับหลังเรา แฟนเราขอโทษ และเราก็ให้อภัย
ช่วงที่คบกันก็มีงอนบ้างตามประสาค่ะ แฟนเรามักบอกว่าเราเป็นคนขี้งอน คิดมาก เค้าคิดตามไม่ทัน เราก็เลยตกลงกันว่า ถ้าไม่สบายใจอะไร ถ้ามีอะไร ขอให้พูดออกมาตรงๆ อย่าเก็บเอาไปคิดคนเดียว ซึ่งเราก็ทำตามที่เค้าบอกค่ะ เรามีปัญหาอะไรก็ปรึกษากัน รู้สึกโล่งใจไปอีกแบบ (แต่เราก็แอบกลัวนะ ว่าแฟนจะหาว่าเราจู้จี้ จุกจิกมากไปมั๊ย)
แต่เมื่อต้นปีนี้ เราก็ทะเลาะกันอีก เพราะเรื่องผู้หญิงคนเดิม แฟนเราก็อปรูปใบเฟสของผู้หญิงคนนั้น แล้วใช้เม้าส์ปากกาวาดภาพเหมือนอ่ะค่ะ เราจับได้เพราะเค้าเปิดหน้าเฟสตัวเองค้างไว้ค่ะ เค้าโพสเป็นของขวัญวันเกิดให้ผู้หญิงคนนั้นแล้วบล็อคเฉพาะเฟสเราไม่ให้เห็นค่ะ นอกจากนี้เค้ายังโพสรูปถ่ายที่เค้าถ่ายเองเป็นโปสการ์ด Happy new year ให้เขาด้วยค่ะ แล้วก็บล็อคเราเหมือนเดิม ซึ่งแฟนเราไม่เคยทำแบบนั้นให้เราเลยค่ะ แม้เราจะเคยขอให้เค้าวาดภาพเหมือนของเราแล้ว หรือวันขึ้นปีใหม่นั้นเป็นวันครบรอบ เป็นวันพิเศษของเราก็ตาม
เราช้อกมากค่ะ สับสนกับเหตุการณ์นี้มาก เราถามว่าทำไมเค้าถึงทำแบบนั้น แฟนเราก็ขอโทษ และบอกว่ามันเป็นช่วงความคิดหนึ่งของเค้า เราเจ็บมากค่ะ เสียความรู้สึกมากที่แฟนที่เราเชื่อใจกลับโกหก ปิดบังเรา กลับคิดถึงคนอื่นตลอดเวลา เราให้เค้าเลือกว่าจะเลือกเราหรือผู้หญิงคนนั้น (น้ำเน่าเนอะ) แฟนเราเค้าเลือกเราค่ะ เค้าบอกว่าไม่อยากเลิก เราเองก็ไม่ได้ทำผิดอะไร เราก็ให้อภัยเค้าค่ะ และบอกเค้าว่า ถ้าจะคบกันต่อ ก็ให้แสดงความบริสุทธิ์ใจ เลิกติดต่อกับผู้หญิงคนนั้นซะ แล้วอย่าทำแบบนี้อีก เพราะถ้าทะเลาะกันเรื่องนี้อีก เราจะไม่ให้อภัยเค้าอีกแล้ว แฟนเราก็ลบรูปภาพพวกนั้นทิ้ง และอันเฟรนด์ผู้หญิงคนนั้นไปค่ะ
เรายอมรับว่าเราระแวงมาก เราเช็คเฟสแฟนบ่อยขึ้น ซึ่งเราก็รู้ค่ะว่ามันไม่ดี แฟนเราอาจอึดอัดใจ แต่เราก็ห้ามความคิดมากของตัวเองไม่ได้จริงๆ ก็เช็คไปเรื่อยๆ จนสามเดือนต่อมา เราเห็นบันทึกกิจกรรมของเขา เข้าไปดูเฟสของผู้หญิงคนนั้นค่ะ เราก็แบบ ไม่รู้จะรู้สึกยังไงดีค่ะ รู้สึกว่าทำไมต้องผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว เราเคว้งมากที่แฟนเรายังคอยแต่คิดถึงผู้หญิงที่เขาชอบอยู่ ตอนแรกแฟนปฏิเสธค่ะ ว่าไม่ได้เข้าไปส่อง แต่ต่อมาก็ยอมรับค่ะ แล้วเราก็ให้อภัย เพราะคิดว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ก็แค่ไปส่อง เราก็กลับมาดีกันเหมือนเดิมค่ะ
และแล้วก็มาถึงจุดที่ต้องตัดสินใจ เมื่อไม่กี่วันมานี้ค่ะ แฟนเราโหลดข้อมูลจากคอมเข้า external hardisk ค่ะ ระหว่างรอโหลด เราก็เข้าไปดูในฮาร์ดดิสก์เค้าค่ะ ว่ามีรูปเราเก็บไว้มั๊ย จะได้เอาขึ้นเป็นโปรไฟล์ใหม่ แต่เราดันไปเจอโฟลเดอร์ที่ซ่อนไว้ค่ะ ข้างในเก็บไฟล์รูปวันรับปริญญาของผู้หญิงคนนั้นไว้ เป็นรูปเดี่ยว และมีไฟล์ภาพเหมือนที่ยังวาดไม่เสร็จ (จากประวัติไฟล์เริ่มทำ 5 เดือนหลังจากที่ทะเลาะกันเมื่อต้นปี) เราตกใจมากค่ะ ปล่อยโฮเลย แบบ... มันจุกค่ะ ไม่คิดว่าแฟนเราจะทำแบบเดิม เนื่องจากว่าไฟล์รูปมันใหญ่มาก ซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่รูปจากเฟสบุคจะมีความละเอียดเท่านี้ เราก็เลยถามแฟนว่า ได้รูปพวกนี้มาได้ยังไง เค้าเงียบไปซักพัก แล้วบอกว่าเค้าไปขอรูปจากผู้หญิงคนนั้นเอง แล้วให้เขาส่งมาทางเมล์ แล้วแฟนเราก็ลบเมล์นั้นไปแล้ว คือเราเบลอไปหมดอ่ะค่ะ ร้องไห้หนักมาก เราขอเลิก บอกว่าครั้งนี้ไม่ไหวแล้ว ขอเลิกจริงๆ แฟนก็พูดแต่คำว่าขอโทษๆ เราเลยขอให้แม่มารับกลับบ้านค่ะ โดยแฟนเราไม่แม้แต่จะเดินไปส่งที่รถ (คงกลัวแม่เรามั้งคะ)
เรากลับบ้านมาแล้วประมาณ 2 ชั่วโมงต่อมาเค้าก็โทรมาค่ะ เราพยายามกดเสียงไม่ให้สั่น เค้าถามว่าทำอะไรอยู่ แล้วพูดว่าขอโทษนะ เราขอเลิกเค้าทางโทรศัพท์อีกทีค่ะ เค้าก็ถามว่าจะเลิกกันจริงๆ เหรอ นี่เราจะเลิกกันจริงๆ ใช่มั๊ย เราก็บอกเค้าว่านี่มันไม่ใช่ครั้งแรก เราเคยคุยกันแล้ว แล้วเค้าก็รับปากแล้วว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีก แต่นี่เค้าผิดคำพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า เราไม่อยากคบกับผู้ชายที่โลเล เอาแต่คิดถึงผู้หญิงคนอื่นตลอดเวลา เราขอให้เค้าโทรมาเฉพาะเมื่อมีธุระเท่านั้น เค้าก็ตกลงค่ะ
นี่ก็ผ่านมาสองวันแล้วที่เราไม่ได้ติดต่อเค้าเลย เค้าก็ไม่โทรมา ไม่ทักเฟสมา หรืออะไรเลย เราเจ็บมาก เรายังทำใจไม่ได้ ทั้งน้อยใจที่เค้าไม่ยื้อเราไว้เลย เค้าสามารถตัดเราได้อย่างไร้เยื่อใย แต่เป็นเราเองที่เป็นฝ่ายอยากไป เป็นฝ่ายบอกเลิก แต่กลับร้องไห้อยู่คนเดียว ภาพวันเก่าๆ ก็คอยวนเวียนอยู่เสมอ เรารู้สึกเสียศูนย์ที่แฟนเราที่อยู่ด้วยกันแทบทุกวันไม่เคยรักเราเลย เค้ายังคงคิดถึงแต่ผู้หญิงคนนั้นอยู่ บางครั้งเราก็คิดเข้าข้างตัวเองว่าแฟนเราอาจจะพูดไม่เก่ง ไม่รู้จักวิธีแสดงออกว่าจะต้องทำยังไงให้เรารู้สึกดีขึ้น เรายังมีความหวังลึกๆ ว่าเค้าจะกลับมายื้อเราไว้ เราไม่รู้จะทำตัวยังไงเพราะต้องเจอเค้าที่คณะอยู่ เราเองก็ไม่ได้มีเพื่อนในคณะที่สนิทมาก เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเราก็มีแต่เค้า
เพื่อนๆ คิดว่าเราตัดสินใจถูกมั๊ยคะ เราคิดมากกับเรื่องพวกนี้มากไปมั๊ย หรือว่ามันเป็นธรรมดาที่แฟนคนหนึ่งจะยอมรับได้ เราควรปรับความขี้ระแวงของเราแล้วคบกับเค้าต่อหรือเดินจากไปดีคะ
ขอขอบคุณเพื่อนๆ ทึ่อ่านเรื่องเล่าอันยาวเหยียดนี้จนจบ ขอบคุณพื้นที่เล็กๆ ที่ให้ระบาย ขอบคุณค่ะ
เลิกกันเพราะรักแรก... T_T
เราคบกับแฟนมา 4 ปีกว่าแล้ว เรารู้จักเค้าตั้งแต่เรียนมัธยมปลายค่ะ เรียนห้องเดียวกัน และก็มาตัดสินใจคบกันตอนเข้ามหาลัย ปีหนึ่งปลายๆ ค่ะ (เราเรียนคณะเดียวกันค่ะ) ซึ่งเราเป็นแฟนคนแรกของเค้า และผู้ใหญ่ก็รับรู้ค่ะว่าเราคบกัน
แฟนเราเป็นคนเงียบๆ นิ่งๆ และก็กลัวการเข้าสังคมค่ะ เราจึงสนิทกันมากๆ ไปไหนมาไหนด้วยกัน ตัวติดกันตลอดอ่ะค่ะ ตลอดเวลาที่คบกัน เค้าก็ดูแลเราดีมาตลอดค่ะ คอยรับส่ง ช่วยงานแล็บ ตามใจทุกอย่าง เป็นผู้ชายที่ดีคนหนึ่ง เรามีความสุขมากค่ะ และรู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากที่ตัดสินใจคบกับคนๆ นี้
เมื่อเวลาผ่านไปประมาณปีกว่า เราเห็นข้อความในเฟสที่เขาคุยกับผู้หญิงคนที่เขาเคยชอบเมื่อตอนมอปลาย เพราะเค้าเปิดเฟสค้างไว้ในคอมเราค่ะ (เรารู้ว่าแฟนเคยชอบเขามาก่อนค่ะ เพราะผู้หญิงคนนั้นก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นสมัยมอปลายของเรานี่แหละค่ะ แฟนเราชอบเขาแต่ถูกปฏิเสธค่ะ ผู้หญิงคนนั้นเรียนคนละคณะกับเราค่ะ และเขาก็รู้ดีว่าตอนนี้เรากับแฟนกำลังคบกันอยู่) เพราะรู้ว่าเป็นคนที่เขาเคยชอบ เราก็รู้สึกตะหงิดๆ ค่ะ ก็เลยอ่านดู เนื้อความก็เป็นการถามสารทุกข์สุกดิบ ถามเรื่องหนังสือที่ผู้หญิงคนนั้นชอบ และที่สำคัญคือ เขาพูดถึงเราค่ะ ผู้หญิงเขาถามว่า คบกับเราเป็นยังไงบ้าง แฟนเราตอบว่าก็เรื่อยๆ ยอมๆ ไปวันๆ ซึ่งเราเสียใจมากค่ะ มันเหมือนว่าเขาฝืนใจคบเราไปวันๆ ไม่มีความสุขในการคบกันเลย
เราคุยกับแฟนเรื่องนี้ เราให้เหตุผลว่าคบกันต้องให้เกียรติกันนะ ถ้ามีปัญหา ไม่ชอบใจอะไรในตัวเรา ก็บอกเราตรงๆ สิ ไม่ต้องไปบอกให้คนอื่นเขารู้ โดยเฉพาะลับหลังเรา แฟนเราขอโทษ และเราก็ให้อภัย
ช่วงที่คบกันก็มีงอนบ้างตามประสาค่ะ แฟนเรามักบอกว่าเราเป็นคนขี้งอน คิดมาก เค้าคิดตามไม่ทัน เราก็เลยตกลงกันว่า ถ้าไม่สบายใจอะไร ถ้ามีอะไร ขอให้พูดออกมาตรงๆ อย่าเก็บเอาไปคิดคนเดียว ซึ่งเราก็ทำตามที่เค้าบอกค่ะ เรามีปัญหาอะไรก็ปรึกษากัน รู้สึกโล่งใจไปอีกแบบ (แต่เราก็แอบกลัวนะ ว่าแฟนจะหาว่าเราจู้จี้ จุกจิกมากไปมั๊ย)
แต่เมื่อต้นปีนี้ เราก็ทะเลาะกันอีก เพราะเรื่องผู้หญิงคนเดิม แฟนเราก็อปรูปใบเฟสของผู้หญิงคนนั้น แล้วใช้เม้าส์ปากกาวาดภาพเหมือนอ่ะค่ะ เราจับได้เพราะเค้าเปิดหน้าเฟสตัวเองค้างไว้ค่ะ เค้าโพสเป็นของขวัญวันเกิดให้ผู้หญิงคนนั้นแล้วบล็อคเฉพาะเฟสเราไม่ให้เห็นค่ะ นอกจากนี้เค้ายังโพสรูปถ่ายที่เค้าถ่ายเองเป็นโปสการ์ด Happy new year ให้เขาด้วยค่ะ แล้วก็บล็อคเราเหมือนเดิม ซึ่งแฟนเราไม่เคยทำแบบนั้นให้เราเลยค่ะ แม้เราจะเคยขอให้เค้าวาดภาพเหมือนของเราแล้ว หรือวันขึ้นปีใหม่นั้นเป็นวันครบรอบ เป็นวันพิเศษของเราก็ตาม
เราช้อกมากค่ะ สับสนกับเหตุการณ์นี้มาก เราถามว่าทำไมเค้าถึงทำแบบนั้น แฟนเราก็ขอโทษ และบอกว่ามันเป็นช่วงความคิดหนึ่งของเค้า เราเจ็บมากค่ะ เสียความรู้สึกมากที่แฟนที่เราเชื่อใจกลับโกหก ปิดบังเรา กลับคิดถึงคนอื่นตลอดเวลา เราให้เค้าเลือกว่าจะเลือกเราหรือผู้หญิงคนนั้น (น้ำเน่าเนอะ) แฟนเราเค้าเลือกเราค่ะ เค้าบอกว่าไม่อยากเลิก เราเองก็ไม่ได้ทำผิดอะไร เราก็ให้อภัยเค้าค่ะ และบอกเค้าว่า ถ้าจะคบกันต่อ ก็ให้แสดงความบริสุทธิ์ใจ เลิกติดต่อกับผู้หญิงคนนั้นซะ แล้วอย่าทำแบบนี้อีก เพราะถ้าทะเลาะกันเรื่องนี้อีก เราจะไม่ให้อภัยเค้าอีกแล้ว แฟนเราก็ลบรูปภาพพวกนั้นทิ้ง และอันเฟรนด์ผู้หญิงคนนั้นไปค่ะ
เรายอมรับว่าเราระแวงมาก เราเช็คเฟสแฟนบ่อยขึ้น ซึ่งเราก็รู้ค่ะว่ามันไม่ดี แฟนเราอาจอึดอัดใจ แต่เราก็ห้ามความคิดมากของตัวเองไม่ได้จริงๆ ก็เช็คไปเรื่อยๆ จนสามเดือนต่อมา เราเห็นบันทึกกิจกรรมของเขา เข้าไปดูเฟสของผู้หญิงคนนั้นค่ะ เราก็แบบ ไม่รู้จะรู้สึกยังไงดีค่ะ รู้สึกว่าทำไมต้องผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว เราเคว้งมากที่แฟนเรายังคอยแต่คิดถึงผู้หญิงที่เขาชอบอยู่ ตอนแรกแฟนปฏิเสธค่ะ ว่าไม่ได้เข้าไปส่อง แต่ต่อมาก็ยอมรับค่ะ แล้วเราก็ให้อภัย เพราะคิดว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ก็แค่ไปส่อง เราก็กลับมาดีกันเหมือนเดิมค่ะ
และแล้วก็มาถึงจุดที่ต้องตัดสินใจ เมื่อไม่กี่วันมานี้ค่ะ แฟนเราโหลดข้อมูลจากคอมเข้า external hardisk ค่ะ ระหว่างรอโหลด เราก็เข้าไปดูในฮาร์ดดิสก์เค้าค่ะ ว่ามีรูปเราเก็บไว้มั๊ย จะได้เอาขึ้นเป็นโปรไฟล์ใหม่ แต่เราดันไปเจอโฟลเดอร์ที่ซ่อนไว้ค่ะ ข้างในเก็บไฟล์รูปวันรับปริญญาของผู้หญิงคนนั้นไว้ เป็นรูปเดี่ยว และมีไฟล์ภาพเหมือนที่ยังวาดไม่เสร็จ (จากประวัติไฟล์เริ่มทำ 5 เดือนหลังจากที่ทะเลาะกันเมื่อต้นปี) เราตกใจมากค่ะ ปล่อยโฮเลย แบบ... มันจุกค่ะ ไม่คิดว่าแฟนเราจะทำแบบเดิม เนื่องจากว่าไฟล์รูปมันใหญ่มาก ซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่รูปจากเฟสบุคจะมีความละเอียดเท่านี้ เราก็เลยถามแฟนว่า ได้รูปพวกนี้มาได้ยังไง เค้าเงียบไปซักพัก แล้วบอกว่าเค้าไปขอรูปจากผู้หญิงคนนั้นเอง แล้วให้เขาส่งมาทางเมล์ แล้วแฟนเราก็ลบเมล์นั้นไปแล้ว คือเราเบลอไปหมดอ่ะค่ะ ร้องไห้หนักมาก เราขอเลิก บอกว่าครั้งนี้ไม่ไหวแล้ว ขอเลิกจริงๆ แฟนก็พูดแต่คำว่าขอโทษๆ เราเลยขอให้แม่มารับกลับบ้านค่ะ โดยแฟนเราไม่แม้แต่จะเดินไปส่งที่รถ (คงกลัวแม่เรามั้งคะ)
เรากลับบ้านมาแล้วประมาณ 2 ชั่วโมงต่อมาเค้าก็โทรมาค่ะ เราพยายามกดเสียงไม่ให้สั่น เค้าถามว่าทำอะไรอยู่ แล้วพูดว่าขอโทษนะ เราขอเลิกเค้าทางโทรศัพท์อีกทีค่ะ เค้าก็ถามว่าจะเลิกกันจริงๆ เหรอ นี่เราจะเลิกกันจริงๆ ใช่มั๊ย เราก็บอกเค้าว่านี่มันไม่ใช่ครั้งแรก เราเคยคุยกันแล้ว แล้วเค้าก็รับปากแล้วว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีก แต่นี่เค้าผิดคำพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า เราไม่อยากคบกับผู้ชายที่โลเล เอาแต่คิดถึงผู้หญิงคนอื่นตลอดเวลา เราขอให้เค้าโทรมาเฉพาะเมื่อมีธุระเท่านั้น เค้าก็ตกลงค่ะ
นี่ก็ผ่านมาสองวันแล้วที่เราไม่ได้ติดต่อเค้าเลย เค้าก็ไม่โทรมา ไม่ทักเฟสมา หรืออะไรเลย เราเจ็บมาก เรายังทำใจไม่ได้ ทั้งน้อยใจที่เค้าไม่ยื้อเราไว้เลย เค้าสามารถตัดเราได้อย่างไร้เยื่อใย แต่เป็นเราเองที่เป็นฝ่ายอยากไป เป็นฝ่ายบอกเลิก แต่กลับร้องไห้อยู่คนเดียว ภาพวันเก่าๆ ก็คอยวนเวียนอยู่เสมอ เรารู้สึกเสียศูนย์ที่แฟนเราที่อยู่ด้วยกันแทบทุกวันไม่เคยรักเราเลย เค้ายังคงคิดถึงแต่ผู้หญิงคนนั้นอยู่ บางครั้งเราก็คิดเข้าข้างตัวเองว่าแฟนเราอาจจะพูดไม่เก่ง ไม่รู้จักวิธีแสดงออกว่าจะต้องทำยังไงให้เรารู้สึกดีขึ้น เรายังมีความหวังลึกๆ ว่าเค้าจะกลับมายื้อเราไว้ เราไม่รู้จะทำตัวยังไงเพราะต้องเจอเค้าที่คณะอยู่ เราเองก็ไม่ได้มีเพื่อนในคณะที่สนิทมาก เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเราก็มีแต่เค้า
เพื่อนๆ คิดว่าเราตัดสินใจถูกมั๊ยคะ เราคิดมากกับเรื่องพวกนี้มากไปมั๊ย หรือว่ามันเป็นธรรมดาที่แฟนคนหนึ่งจะยอมรับได้ เราควรปรับความขี้ระแวงของเราแล้วคบกับเค้าต่อหรือเดินจากไปดีคะ
ขอขอบคุณเพื่อนๆ ทึ่อ่านเรื่องเล่าอันยาวเหยียดนี้จนจบ ขอบคุณพื้นที่เล็กๆ ที่ให้ระบาย ขอบคุณค่ะ