คือเราพึ่งคบกันได้สองอาทิตย์ เธอเข้ามาในชีวิตผม ตอนที่รู้สึกแย่ที่สึดในชีวิต ซึ่งเธอเป็นคนที่มหัศจรรย์มาก ตอนที่ผมแย่ ไม่มีใครจะปลอบผมได้เลยครับ เพื่อน คนที่ชอบ ทุกคนให้กำลังใจผมอย่างเต็มที่ แต่ก็ไม่มีใครทำให้ผมดีได้ แต่เธอเข้ามาคุยกับผมเพียงไม่กี่ชั่วโมง เธอทำผมยิ้มและอารมณ์เกือบจะเป็นปรกติได้เลย แต่ก็นะ เค้าทำให้เรารู้สึกดีได้ เค้าก็ทำให้เรารู้สึกแย่ได้เหมือนกัน

แรกๆ เธอดูสนใจผมมากๆ เวลาว่าง เธอคุยกับผมตลอดคุยแชทบ้าง โทรศัพท์บ้าง บางทีคุยตั้งแต่สี่ทุ่มถึงตีห้า ผมถามเธอง่วงมั๊ย เธอก็บอกง่วง แต่อยากคุยกับผม เลยยังไม่นอน จนมาเมื่อสองสามวันนี้ ไม่รู้ด้วยเหตุผลอะไร  เธอดูห่างๆ ผมไป ตอนนี้ผมถามง่วงมั๊ย เธอก็บอกง่วง ขอนอนก่อนนะ อืม... กินดิ ผมก็เคยถามเธอไปตรงๆนะ ว่าเป็นไร ทำไม่ช่วงนี้ดูไม่ค่อยอยากคุยกับผม เธอก็บอกไม่มีไร ผมคิดมากไปเอง ผมก็โอเค งั้นก็ได้ ผมคงมีเวลาว่างมากเกินไป เลยทำให้เวลาที่รอเธอมาคุยด้วยมันนานมากๆ เมื่อก่อนคุยกันทั้งวัน เดี๋ยวนี้คุยกันไม่ถึงยี่สิบประโยค

แต่ผมก็ไม่เคยโทษอะไรเธอเลยนะ ผมคิดว่าผมคงงี่เง่ามากไป คิดมากไป เวลาว่างของผมมันมากเกินไป ปัญหานี้มันอยู่ที่ผมหรือเธอครับ แล้วผมควรจะทำยังไงต่อดี จะบอกเธอไป เธอก็คงตอบมาเหมือนเดิมว่าไม่มีอะไร ผมคิดมากไปเอง แต่การที่ไปบีบคั้นมากๆ ผมกลัวเธอจะอึดอัด ตอนนี้ผมกำลังลดความสำคัญของเธอลงอยู่ครับ ผมลองไม่สนใจเธอ เธิก็เงียบไปเลย เป็นเมื่อก่อนเธอจะหาเรื่องชวนคุย ตอนนี้พอผมเงียบ เธอเงียบ และเงียบแบบ หายไปเลย

ผมควรจะยังไงดีครับ ตอนนี้ผมรู้สึกแย่ไม่ต่างกับตอนนั้น ก่อนที่เธอจะเข้ามาในชีวิตผมเลย