ย้อนไปเมื่อ 8-9 เดือนที่แล้ว ตอนอยู่ที่ออสเตรเลีย
ที่ชีวิตดำดิ่งสู่ความมืดดำ อ้วนตัน แต่ฉันไม่แคร์ เพราะแน่วแน่ว่าตัวเองสวยแล้ว !
ผู้คนรอบข้างคอยตอกย้ำ แต่ฉันไม่ฟังค่ะ เพราะมั่นหน้าและมั่นใจมากที่สุด
อาหารประจำชาติคือ KFC, Pizza, Ice cream and Steak ตบท้ายด้วยของหวานทุกชนิดที่จะสรรหามาได้

จนเมื่อกลับไทย จึงตระหนักรู้ว่า " ตรูอ้วนนนนนนนนนน"
นั่งมองดูรูปตัวเองแล้ว น้ำตาจิไหลพรากๆ
มันช่าง อ้วน ตัน ดำ ผู้ฮ้าย (ขี้เหร่สุดๆ )
นี่หรือคือฉัน...พาลจะกลายเป็นโรคซึมเศร้า

รูปอดีตอันเลวร้ายสุดๆ
มือถือส้อมพร้อมกินตลอดเวลา T__T


นี่มันคนรึยักษ์ T__T


ผู้ฮ้ายสุดๆ ขี้เหร่คักๆ


หน้าดำ หมองคล้ำ ราคีจับ เอ๊ย ราศรีไม่มี ดับอนาถ


หลังจากที่นั่งพิจารณารูปหนังหน้าตัวเองอยู่เกือบสัปดาห์ จึงคิดว่าได้เวลาที่จะต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว
ฮึบ เช้า เที่ยง เย็น ออกกำลังกายอย่างบ้าคลั่ง อดอาหาร กินน้อย น้ำหนักจะได้ลงไวๆ
ผ่านไป 1 เดือน เออแฮะ รู้สึกเบาตัวขึ้น แต่ทำไมเหนื่อยจังวุ้ย

กูเกิ้ลค้นหาข้อมูลการออกกำลังกายอย่างบ้าคลั่ง
จนสุดท้ายได้ความบาลานซ์ให้กับชีวิต
คาร์ดิโอ เวท และกินคลีน (บ้าง มั้ง 555)
เพราะกลัวชีวิตจะขาดสีสัน ยอมรับว่า มีกินเนื้อย่าง ไอศครีม ขนมบ้าง
แต่ที่สำคัญต้องออกกำลังกายให้สม่ำเสมอ

มาดูรูปปัจจุบันกันดีก่า ....
ยังต้องโฟกัสไปที่หน้าท้องและแขนอยู่ อยากมีกล้ามเป็นมัดๆ ^___^
ปณิธานกับตัวเองไว้ว่า ต่อไปนี้จะออกกำลังกายทุกวัน กินคลีน และจะรักตัวเองค่ะ













สุดท้ายแล้ว ... คิดนานมากว่าจะเอาเรื่องตัวเองมาลงดีไม๊ (เขินจุง) ห้ามแซวกันเน๊ออออ
ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้ผู้ที่กำลังลดความอ้วนนะคะ
อย่าไปโฟกัสที่น้ำหนักมากเกินไป
ขอแค่ให้มีความสุข สนุกกับการออกกำลังกาย กินอาหารดีๆ ไม่เครียด
ที่สำคัญอย่ากินยาลดความอ้วนนะคะ
let's Fit and Firm ^___^