ท่าเขียนอะไร ผิดๆถูกก็ขอโทดด้วยน่ะครับ

      สวัสดีครับ ผมมีเรื่องเล่าในสมัยเรียนมัธยมครับ เพียงแต่ผมแค่อยากได้คำปรึกษาชีวิต ในตอนนั้น มันเป็นความรู้สึกที่ยังอยู่ในใจไม่มีวันหายเลยครับ
เข้าเรื่องเลยดีกว่านะครับ ในช่วงที่ผมเรียนมัธยมครับ ตัวผมไม่ใช่เด็กดีอะไรเลย เรียนก็ไม่ค่อยจะดี ไม่ค่อยจะรู้เรื่องอะไรเลย ใช่ชีวิตวัยรุ่นไปวันๆ เรียนๆเกเรจนกระทั่งผมไปเจอกับ ผู้หญิงคนหนึ่งที่เปลียนชีวิตผมเลยก็ว่าได้คือ วันๆหนึ่งที่ผมไปเรียนตามปกติผมก็ใช่ชีวิตเหมื่อนเดิม โดดเรียนมานั้งเล่นกันในวันนั้น (ช่วงนั้นเป็นช่วงกีฬาสีด้วยน่ะครับไม่ค่อยจะมีเรียน) ก็เป็นช่วงปลายๆเทอม์แล้วล่ะครับ อยู่ในช่วง ม.3 กำลังจะจบกัน วันนั้นผมได้บังเอิญไปเจอ ผู้หญิงคนนึ่ง เธอสวยมากๆเลย นางฟ้าดีๆนี้และครับ แต่ในความคิดผมตั้งแต่ก่อนแล้วคือ พวกผมจะคิดกันว่า พวกเรามันไม่ได้ดูดี เก่เร ชอบไปตีกับคนอื่น เรียนก็ไม่เก่งละครับ ทำตัวเองทั้งนั้นเลย 555555 แต่ผมก็มีหัวใจที่จะชอบใครรักใครเหมื่อนกัน คือยังไงดีละครับ ใน รร ของตัวผม มันมีแต่คนรวยๆ ถือไอโฟนกันหมด มีแต่หล่อดัดฟันกัน ส่วนตัวผมก็ไม่ได้แคร์อะไรใคร ผมก็เป็น ผชน่าตาไม่ได้ดูแย่ไรมากมาย ต่อกันดีกว่า พอผมเจอเค้าคนนั้นในความที่ผมเป็นคนที่จีบ ผู้หญิงไม่ค่อยจะเป็นเท่าไรเลย แต่เพื่อนผม สนิทกันก็เข้าใจกัน แน่นอนเค้าเลยบอกชอบก็พูดไปเลย ในความที่ผมไม่กล้าผมก็เลยแค่ แซ้ว 55555 ตุ๊ดชิปหายเลย(แซ้วว่าเธอๆกระเป๋าสวยน่ะ ค่อนข้างเขิ้ลๆ ลาวๆผสมกัน) ในความที่คิดว่ายังไงเค้าคงรังเกจเรา เราก็ไม่ได้เอะใจอะไรเลยด้วยสำเพราะทุกที่ก็มีแต่คนไม่ค่อยชอบอยู่แล้ว จนกระทั้งเย็นวันนั้น ผมก็กลับบ้าน เหมื่อนทุกที่ ก็ไม่ได้เอะใจเรื่องผู้หญิงคนนั้น แต่ในใจคือชอบเค้ามากๆๆๆๆ ได้แค่แบบ แอบมอง เค้าทุกๆวัน และก็ทำเหมื่อนว่าไม่มีไรเกิดขึ้น ได้แค่มาบอกกับเพื่อนที่สนิทกันแค่นั้น รู้กันในวงในพอ คือผมก็จะไปแบบบอกเพื่อนแบบว่า "ไอสัสกูชอบเค้ามากเลยน่ะคือกูไม่รู้จะทำยังไงดี" อะไรประมาณนี้อาจดูเสี่ยวๆ555555 ในความที่ชอบผู้หญิง ก็เลยบอกเพื่อนไป และจนมาถึงวันๆหนึ่ง ผมหมั่นใจตัวเองสุดๆว่าวันนี้จะแอ็ดเพื่อนเค้าไปเลย ลองดูว่าเค้าจะทำยังไง ผมกดแอ็ดเพื่อนเค้าในเฟสไป กดไม่ถึง 2นาที เค้าก็กดรับเลย ผมตกใจมากแบบ เห้ยอะไรวะ งง แบบทำไมไม่เหมื่อนคนๆอื่น ปล่อยให้กูติดตามไรเงีย และผมก็ไม่รังเร่รีบทั่กเค้าไป ด้วยความเขิ้ลๆอายๆ เลยทั่กไปว่า "สวัสดีครับ" เท่านั้นเอง เค้าก็พิมกลับมาว่า "ว่าไง เธอใช่ปะที่มาทั่กเค้าที่หน้าห้อง" เท่านั้นเองแบบ เห้ยยังจำได้อีกหรอว่ะเนีย โหรู้สึกแบบ มีออร่าขึ้นมาเลยแบบดีใจมาก เราสองคนก็เริ่มคุยกันทำความรู้จักกัน รู้สึกว่าเราจะคุยกันได้ดีมากเลย มากๆเลยน่ะครับแบบ สนิทสนมกัน พูดกูกันเลย เราก็ไม่เค่ยคิดน่ะครับว่าเค้าจะเป็นแบบนี้ หลังๆมาทุกๆคืนเราก็จะถ่ายรูปส่งมาทางเฟสก่อนนอนกันบ่อยๆ ผมก็เซฟเก็บไว้ประจำไม่รู้เก็บไว้ทำไร จนกระทั่ง ผมไปบอกเพื่อนสนิทผม ผมจะสมมุติชื่อน่ะครับว่า เอมละกัน ผมไปบอกเพื่อนผมว่า "เห้ยกูชอบเอมมากเลยว่ะ คือกูลองๆคุยกับเค้า เค้าก็คุยดีกับกูมากเลยน่ะ ตอบไว ไม่ปล่อยให้กูรอ" เพื่อนผมก็บอกเออๆดีแล้ว เพื่อจะได้มีแฟนดีๆกับเค้าสั่กที่ แต่มันก็บังเอิญ มีเพื่อนที่ผมไม่อยากจะนึกถึงมันเลยจากใจครับ มันเป็นต้นเหตุของเรื่องทั่งหมดเลยก็ว่าได้ มันได้ยินที่ผมคุยกับเพื่อน และเพื่อนคนนั้นผมตัดขาดกับมันแล้ว เพราะมันเค่ยทำให้เพื่อนทั่งห้องไม่คุยกับผม เหตุผลคือ ผมไปตีกับ โรงเรียนอื่น เพราะเพื่อนผมโดนกระถืบ มันเห็นผมเลวๆเลย ยุเพื่อนๆให้เลิกยุ่งกับผมแต่สุดท้ายๆนานๆเข้าก็กลับมา ยกเว้นไอนั้นคนเดียว เข้าเรื่องต่อ พอมันได้ยินที่ผมคุยกันเสร็จ มันก็รีบไปดู เอม คนที่ผมชอบเลย หน้าตามันไม่ได้ดีไรเลยน่ะครับ แค่ว่ามันหน้าดานกล้าไป เต้นโชว์ มีเพื่อนเยอะ คือในช่วงนั้น คือผมก็ยังไม่ค่อยมีใครอยากคบเท่าไรเลย ยกเว้นรุ่นน้องกับเพื่อนสนิทแค่นั้นเอง ไอเพื่อนคนนั้นก็ไปดูและมันก็ชอบ มันก็มีเพื่อนเยอะ มันเลยให้เพื่อนมันช่วยทุกวิถีทาง ไม่ว่าจะเดินไปเอากุหราบให้ ทำตัวเด้นๆ แต่กลับผม ผมก็แค่คนที่ไม่มีเพื่อนแค่นั้นเอง ผมทำตัวเองจิงผมยอมรับ แต่ว่าความรู้สึกที่ต้องเห็นคนที่เราชอบ มันโดนอดีตเพื่อนมาจีบ มันท่นไม่ได้ในความที่ผมก็โมโหมากในวันที่มันจะเอากุหลายไปให้ เอม ผมก็แกล้งบอกเพื่อนจะไปห้องน้ำ แต่วันนั้นเพื่อนสนิทผมมันรู้นิสัยผมว่าผมเป็นคนไม่ยอมใครเลย ในความคิดผมตอนนั้นก็คือ จะไปต่อยหน้ามันคนเดียว แต่เพื่อนผมมันรู้จักผมดีมันเลยเอะใจ แอบเดินตามผมมา และมันก็เห็นว่าผมไม่ได้จะเข้าห้องน้ำ และผมก็วิ่งไปจะต่อยหน้า มันแต่เพื่อนผมกระโดดล็อคผมและบอกว่า ท่าต้อยไปคิดว่าเอมจะมารักกับรึป่าว ต้องรอเว้ยท่าเอมมันไม่ได้ชอบไอนั้น จะไปสนมันทำไม มันทำให้ผม รู้สึกได้ แต่ว่าคนมันเห็นผมหมดเลยว่าผมจะทำไร เพราะเพื่อนแม้งตะโกนสะดังเลย แต่เพื่อนก็แกล้งทำมาเป็นแกล้งๆผม เพื่อให้เค้าไม่รู้ว่าผมจะไปต่อยหน้ามัน แต่สุดท้ายไอนั้นก็เดินไปคุกเข่าเอากุหลาบไปให้เค้า จนเย็นวันนั้นผมกลับถึงบ้านผมเปิดคอมคุยกับ เอม ถามเอมว่า "เอม เอมชอบมันรึป่าว" เอมบอกว่าเอมไม่รู้ และเอมก็ช่วนผมคุยนูนนี้และผมก็ตลกยิ้มคนเดียว (คุยในเฟสนะครับไม่ใช่โทร) จนผมลืมว่า ไอ ก็กำลังจีบเอม ทุกวันๆ ในตัวผม ผมไม่กล้าด้วยซ่ำที่จะมองหน้าเอม ผมได้แต่แอบมองเค้าอยู่คนเดียว ได้แต่เขียนไดอารีถึงเค้า พอหลังๆมาความรู้สึกผมกับเอมก็เริ่มจะคงที่ ผมขอเรียกไอนั้นว่า เค ละกัน ไอเค มันก็เริ่มที่จะถอดใจ ผมก็เริ่มมีความหวังวันนั้นผมไปนอนบ้านเพื่อนเพื่อจะไปเที้ยวต่างจังหวัดกับเพื่อน ในคืนนั้นผมก็นั้งเล่นคอมเพื่อนอยู่ เหมื่อนทุกๆครั่งผมคุยกับเอมเหมื่อนเดิม และก็ มีเพื่อนของเอมทักผมมาว่า เองชอบเอมจิงๆหรอ และมันก็บอกว่าเออดูแลเอมดีๆน่ะ เอมมันรักแล้ว โหในวันนั้นผมนี้แบบพูดไม่ถูกอะครับ น้ำตามันไหล่เลย ดีใจจนกระโดดถีบเพื่อน(อาจดูรุนแรงแต่พวกผมเล่นกันแบบนี้ประจำ) ผมตะโกนบอกเย่ๆ เอมรักกูๆ เพื่อนผมก็ดีใจกับเพื่อน คืนนั้นเราก็กินเบียร์ ฉลองกัน และผมก็คุยกับเอมดีขึ้นทุกวันๆ เอมก็บอกว่าเค้าอะชอบผม จิงเวลาเราสองคนคุยกันผมรู้สึกได้น่ะครับ ท่า เพื่อนๆพี่ๆ น่าจะเค่ยเวลาเราชอบใคร แล้วคุยแล้วมีความสุขเราจะหลุดยิ้มออกมาเองโดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ ในวันนี้เราสองคนตัดสินใจขอไลน์เพื่อนโทรคุยกัน เป็นครั่งแรกเลยที่ผมได้ลองคุยกับเค้าจิงๆ ผมแบบพูดไม่ออกได้แต่แบบ เห้ยเป็นไงๆ และก็ยิ้มของผมอยู่คนเดียว จนพี่มาด่าเป็น ไรยิ้มอยู่คนเดียว 5555555 หลังๆมาทุกคืนเราก็คุยกันแบบนี้น่ะ ผมคิดว่ายังไงๆ ผมคงไม่ปล่อยให้เธอ หลุดมือไปหลอก แต่ผมลืมคิดถึงเรื่องไอเคเลยว่า มันทำอะไรอยู่ในช่วงๆนั้น ในช่วงนั้นเรายังไม่ได้คบหาไรกัน แค่คุยกัน และมีความรุ้สึกดีๆ มันอาจะจะผิดที่ผม ไม่กล้าเดินไปบอกรักเค้าตรงๆก็ได้ ผมโง่เองและ T-T จนกระทั่งหลังๆมา ผมใกล้ที่จะเรียนจบแล้ว ต้องไปเรียน รร อื่น ผมไม่ชอบสามัญไม่ถนั่ดอะครับเลยไปเรียน ช่าง เนียและครับเรื่องนี้ทำให้ผมกลัวครับ กลัวว่าเค้าจะไม่รักผมที่เรียนช่าง หรืออาจจะไม่ได้เจอเค้า แต่เหมื่อนเราสองคนก็ไม่ได้สนใจเรื่องนี้สั่กเท่าไร ในช่วงที่ใกล้จะเรียนจบ ผมได้ไปเจอกับเธอตอนเรียนลูกเสื้อครับ โห บ่องตรง เธอโคตรสวยอะครับ ในวันนั้นผม ทำตัวให้หล่อที่สุดและก็ฟอมเดิน ข้างๆเธอแบบ ไม่ได้สนใจ คนมันเยอะตอนกำลังเดินขึ้นห้อง เอมก็เดินเค้ามาข้างๆผมและก็ยิ้มให้ผม ผมนี้แบบ ใจละลาย ไม่กล้าพูดไรมือซั่นไปหมด หน้าชา ไม่รู้สึกไม่ได้ยินอะไร มองแค่หน้าเค้าแล้วยิ้มให้เค้า เค้าก็ถามเราว่าเป็นไงบ่างเค้าบอกว่า เอมอย่าใกล้มากสิขาสั่นหมดแล้ว เอมก็ขำเป็นอะไรเนียพูดติดๆ บอกเราเขิ้ลดิ แหม่ถามมาได้เอมก็หัวเราะเค้าก็หัวเราะวันนั้นผมมีของไปให้เอมด้วย มันเป็นภาพที่ผมวาดขึ้นเอง ผมกับเอมและที่วาด เอมเค้าชอบเค้าก็เอาไปผมก็ดีใจมากๆและผมก็เดินไปส่งเอมที่ห้องดีใจสุดๆเลยครับ แต่ผมเรียนใกล้จบ ผมก็ติด ศูนร์ค่อนข้างเยอะมากๆเลยที่เดียว เกิบจะไม่จบเลยก็ว่าได้ผมก็ไม่ค่อยจะได้เจอเอมเลยเจอก็ผ่านๆ แต่ไอเคละสิครับ มันเริ่มอีกแล้ว เริ่มไปบอกรัก ไปบอกรักหน้าเฟสเค้าก็มี จนผมรู้สึกเสียใจมากรู้สึกว่าตัวเองเกิดมาเหมื่อนไม่คู่ควรกับความรักมันไม่ใช่เรื่องนั้นเรื่องเดียวน่ะครับ เพื่อนของเอมมาชอบผมละสิครับคือแบบเราทำไรไม่ถูกเพราะมีเอมในหัวใจอยู่แล้วไม่ใช่ว่าเค้าไม่ดีเค้าดีกับผมมากเลยน่ะครับแต่ช่วงนั้น ท่าเป็นพี่ๆเพื่อนๆจะทำยังไง แต่ผมกลับบอกไปว่าผมชอบเอมแต่ ผมก็ไม่รู้ว่าช่วงนั้นเอมยังชอบผมอยู่รึป่าว คือเหมื่อนรักเค้าข้างเดียวอะไรประมาณยังไงไม่รู้เหมื่อนโดนให้ความหวังว่าสั่กวันหนึ่งเราจะได้รักกัน จนกระทั่งไอเค จีบเอมติด ผมไม่รุ้หลอกครับว่าผู้หญิงจะยังไงเพื่อนผมก็บอกอยุ่ว่าท่าเค้าชอบคงเลือกไปแล้ว แต่เอมบอกผมในเฟสว่า เค้ามีเหตุผลที่รักผมไม่ได้ มันอาจจะเป็นที่เพื่อนเค้าก็ที่มากชอบผม หรือ อาจจะเป็นเรื่องเรียนก็ได้ แต่สุดท้ายเค้าก็ได้รักกัน แต่เอมก็ยังคุยกับผมอยู่และเอมก็นัดเจอกับผมที่ร้านขนมหวาน วันนั้นผมว่างไม่ได้ไปแก้ ศูนย์เพราะไม่ใช่วันอะครับ ผมก็เลยไปเอมก็มีไอเคอยู่แล้วน่ะครับแต่เค้าก็ยังคุยกับผมในความที่ผมยังรักเอมอยู่ผมก็ไม่ได้คิดไรขอแค่เห็นเธอก็พอเอมก็พาผมเข้าร้านไปและก็นั้งคุยกันนูนนี้นั้นเล่นไปเล่นมา เราก็รู้สึกน่ะ แต่ผมก็รุกออกไป บอกว่าเค้ากลับแล้วน่ะและก็ไม่พูดเพราะในวันนั้นใจผมแถบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เพราะคือผมรักเค้าไม่ได้ ได้แค่มีความหวัง ที่เป็นไปไม่ได้แค่นั้นเองครับ ผมก็ได้พูดกับตัวเองว่า ลืมเหอะๆ ใช่อยู่สมองมันอาจจะลืมได้แต่ใจกลับไม่ลืม ทุกคนคงเค่ยเป็นแน่นอนครับเวลาเราอยากจะลืมทุกสิ่งแต่มันกลับจำทุกอยาง (เพลงคนบ้าอะครับ) คือแบบว่าเค้าก็จากไปน่ะครับ แต่ผมกลับไม่ลืมเค้าเลย ได้แต่นั้งรอๆ โดยที่เพื่อนก็บอกว่าแม้งโง่ประวะว่ายังไงเค้าก็ไม่กลับมา แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย ใจของผมมันอยากจะลืมทุกสิ่ง ที่เค่ยอยู่กับเค้า เค่ยยิ้ม เค่ยหัวเราะ เค่ยรู้สึกที่ดีให้เค้ามาตลอดแต่กลับทำไรไม่ได้แค่ ได้คิดแต่เรื่องในอดีตใช่ครับในช่วงนั้นผมโง่ครับ อดีตมันกินตัวผมไปหมด ได้แค่มานั้งกินเหล้าแรงๆ ปรอบใจตัวเอง และวันหนึ่งที่ผมแก้ศูนย์จนหมด ผมก็ได้เห็นภาพที่ หัวใจทั่งดวงของผม มอบให้เค้า จิงอยู่ครับ ผู้ใหญ่หลายๆคนมองมันไร้สาระใช่รึป่าว ? แต่ไม่ใช่ว่าคุณไม่เป็น จะอายุแค่ไหน ยังไง มันต้องเจอเรื่องแบบนี้แต่สำหรับผมมันมีไรมากกว่านั้นครับ ผมเห็นภาพที่เค้าเดินจับมือกัน จากคนที่ดูเหมื่อนจะไม่กลัวใคร มันกลับกลายเป็นคนที่อ่อนแอ ผมอยากจะลืมทุกสิ่งครับมันทำไม่ได้จิงๆที่มันจะลืม คำว่ารักแรก และสุดท้ายเค้าก็จากผมไป ผม ไม่เค่ยคิดจะลืมเค้าเลยครับ ใช่แต่ผมก็ไม่เค่ยที่หมดรักจากเค้าแต่เพียงแต่ว่า ในเมื่อแม้งลืมไม่ได้ ผมก็ไม่คิดจะลืมมันครับ สุดท้ายเค้าก็รักกันโดยทิ้งผมไว้เพียงข้างหลัง มันเหมื่อนความฝันเลยน่ะครับ ที่มันเหมื่อนไม่เค่ยเกิดกับเราแต่เรารู้สึกมัน ผมไม่เค่ยคบกับใครเกิน 2เดือนเลยตั้งแต่เกิดมาจนถึงปัจจุบันครับ ผมไม่คู่ควรกับความรักเลยครับ ผมไม่ได้จะบอกว่าผมดีน่ะครับ แต่ว่าผมมีเพียงความฝันว่าสั่กวันจะเจอคนทำให้ผม หัวเราะ ยิ้มได้ และผมก็จะพาเค้าไปเที้ยวรอบประเทศไทยด้วยมอไซร์ครับ เพราะพ่อของผม เค้าพาแม่ไปมาแล้วผมสัญญากับตัวเองว่าท่าไม่ตายผมต้องทำให้ได้
ผมอยากให้เป็น ข้อคิดน่ะครับว่า ท่าคุณมองไม่เห็นทางออกจิงๆ ให้คุณลองเดินกลับไปจุดเริ่มต้นดูครับว่า คุณยังมีคนรายๆคนรอคุณอยู่แค่นั้นเองครับ
.
.
.
.
ความฝันเป็นแรงผักดันผมที่อยากจะมีความรักอีกครั่งครับ พี่ๆเพื่อนๆคิดไงละครับว่าความรัก มันเป็นยังไง ขอบคุณครับ ท่าเขียนอะไร ผิดๆถูกก็ขอโทดด้วยน่ะครับ