เกริ่นก่อนว่า
เราเป็นลูกคนเดียว (แต่มีลูกพี่ลูกน้อง  ที่ก็ไม่ได้สนิทกันเท่าไหร่)  
อยู่บ้านคนเดียวบ่อยๆ  พ่อแม่ไปทำงาน   บางอาทิตย์ก็ไม่เจอหน้าพ่อเลย แหะๆ     นอนเฝ้าบ้านคนเดียวบ่อยมากกกกกกก

เมื่อก่อน เราเป็นคนติดเพื่อนมากกก ไปไหนก็ต้องไปกันเป็นกลุ่ม เราไม่ชอบอยู่คนเดียว  ทำอะไรคนเดียวไม่เป็น
จนมาวันนึง มันมีจุดพีค  เรียกว่าเปลี่ยนเราไปเลย

กลายเป็นคนโลกส่วนตัวสูง  ชอบไปไหนมาไหนคนเดียว อาจจะเพราะโตขึ้นแล้ว
ชอบที่กินข้าวคนเดียวมากกว่า เดินห้างคนเดียว ดูหนังคนเดียว
บางทีก็ไปนั่งชิลร้านกาแฟคนเดียว
ไปเดินสวนสัตว์คนเดียวก็มี     เดินเล่นๆ ถ่ายรูปสัตว์นุ่นนี่ เหนื่อยก็พัก โอ้ยยยยยย สบายใจ
ถามว่ามีเพื่อนมั้ย มีค่ะ  แต่เพื่อนเราก็สายเดียวกัน คือชอบทำอะไรคนเดียว ไปไหนคนเดียวได้
ไม่ต้องง้อใคร  เอาที่เราสบายใจว่า 555555555555555

แถมที่ได้เรียนรู้มาอีกอย่าง คือการเลือกที่จะปล่อยวาง
เมื่อก่อนกลัวคนค่ะ กลัวคนอื่นเข้าใจผิดเกี่ยวกับเรา กลัวเค้ามองเราไม่ดี กลัวเค้านินทาเรา
เดี๋ยวนี้เรอะ   เหอะ !!!!  สะบัดผมใส่  ฉันไม่แคร์   ฉันแกร่งแล้วย่ะ !!
(จริงๆเคยผ่านเหตุการณ์มาเยอะ สมัยนั้นมีเรื่องเยอะ  โดนคนนั้นคนนี้ขึ้นด่าในโซเชียลบ่อย    นอนร้องไห้ทุกวัน  กระซิก กระซิก)



แต่บางทีก็เจอนะ  เวลาไปไหนคนเดียว  บางคนมองเราแปลกๆ  
ประมาณ  "นี่เอ็ง ไม่มีเพื่อนคบหราาา   นั่งกินข้าวคนเดียว "    
ทำไมบางคนมองว่าการไปไหนมาไหนคนเดียวต้องไม่มีเพื่อนคบอ่ะ


ใครเป็นบ้างคะ ที่ชอบอยู่คนเดียว ทำอะไรคนเดียวเหมือนเรา
แล้วทำไม คุณถึงชอบอยู่คนเดียวคะ  มาแชร์กัน