สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องอยากแบ่งปันและแลกเปลี่ยนมุมมองกับท่านสมาชิกพันทิป ขอเล่าเลยนะคะ เราคุยกับลูกพี่ลูกน้องผู้หญิงเราคนนึง เรื่องครอบครัวและการแก่ตัวไป เค้ามีลูกสองคนวัยจะเข้ามหา'ลัยแล้ว เค้ามั่นใจว่าแก่ไปเค้ากับสามีจะสบายแน่นอนเพราะมีลูกไว้เลี้ยงดูตอนแก่แล้ว ต่างจากเราที่ยังโสดมาจนอายุสี่สิบกว่าละ เค้าถามเราว่าไม่คิดจะมีแฟนแต่งงานมีลูกเหรอ (มองในแง่ดีว่าคงห่วงเรา55) เราตอบสั้นๆแค่ว่าไม่มี (ขี้เกียจอธิบาย แหะๆ)  จากนั้น เค้าพูดขึ้นมาว่า"ไม่มีลูก แก่ไปจะไม่มีคนเลี้ยงดูเรานะ ถึงจะมีหลาน เค้าก็ดูแลแต่พ่อแม่เค้าเท่านั้นแหละ" เราได้ยินแล้วก็จุกนิดๆ หวังว่าเค้าคงไม่ได้กลัวว่าลูกเค้า ซึ่งเคยใกล้ชิดผูกพันกับเราตอนเด็กๆ จะต้องมารับภาระเลี้ยงดูเราตอนแก่นะ ส่วนเราเองไม่เคยคาดหวังให้ลูกหลานต้องมาเลี้ยงเราอยู่แล้ว เกรงใจ เรายึดคติตนเป็นที่พึ่งแห่งตนเสมอ หากท้ายที่สุดพึ่งไม่ได้ก็ลาโลกไปตามวาระ ก็เท่านั้นเอง 

เรามานั่งคิดว่า เราผิดเหรอที่อาจถูกมองว่าแก่มาอาจกลายเป็นภาระลูกหลานคนอื่น เพราะไม่พยายามหาแฟน หรือหลับหูหลับตาคว้าใครก็ได้ที่ผ่านเข้ามา เพื่อจะได้แต่งงาน มีลูกเพื่อให้ลูกมาเลี้ยงดูเราตอนแก่??โดยไม่ได้ถามความสมัครใจของลูกซักคำ แต่เราก็มีจุดยืนตลอดว่าถ้าเราไม่เจอคนที่ใช่ที่ลงตัวกัน ก็ขออยู่โสดๆไปแบบนี้แหละ จนแก่ตายก็ช่างมัน ทุกวันนี้ก็อยู่ได้สบายๆและมีความสุขตามประสาคนโสดที่ตกผลึกชีวิตได้พอสมควร พยายามมีพุทธานุสสติทุกเวลาที่นึกขึ้นได้ เผื่อจะได้ไปต่อในภพภูมิที่ดีตามวาระจิตสุดท้าย คิดว่าถ้าต้องแก่หรือป่วยตายอยู่ในบ้านคนเดียว คงแอบเขียนจดหมายขอโทษและขอบคุณเจ้าหน้าที่หรือผู้มาจัดการศพล่วงหน้า ทรัพย์สินก็แล้วแต่คนข้างหลังจะจัดการเลย เพราะตายก็ไม่รับรู้อะไรแล้ว และในใจลึกๆอยากบอกด้วยว่า ไม่จำเป็นต้องเวทนาสงสารฉันนะ เพราะบางครั้งการที่คนแก่ตายคนเดียว มันยังมีอีกมุมนึงที่หลายคนลืมมอง นั่นคือมันแสดงถึงความกล้าหาญที่เค้าเลือกจะมีชีวิตตามลำพังเงียบๆ ไม่ทำตัวเป็นภาระใคร ถ้ามันดีกว่าเสี่ยงมีคู่ที่ไม่มั่นใจว่าจะนำสุขหรือทุกข์มาให้มากกว่ากัน ไปจนวาระสุดท้ายของชีวิตเค้าเองต่างหากล่ะ 

แล้วสมาชิกท่านอื่นๆล่ะคะ เคยเจอประสบการณ์หรือบทสนทนาแบบเราไหม และคิดภาพบทสรุปตนเองอย่างไร หากเจอคำพูดแบบที่เราเจอ แน่นอนว่าอนาคตบทสรุปมันอาจเปลี่ยนได้ ขอขอบคุณล่วงหน้าค่ะสำหรับทุกท่านที่เข้ามาแชร์มุมมอง