เริ่มรู้สึกท้อและ หมดหวังที่จะเดินทางต่อ
เส้นทางนี้ ไร้ซึ่งสิ่งมีชีวิต ใบไม้แห้งเหี่ยวและต้นไม้ที่ผุพัง ไร้ซึ่งชีวิตชีวา
แต่แล้ว !! ก็มีเสียงทักผมมาว่า "เดินด้วยคนได้หรือเปล่า"
ผมมีความหวังที่จะเดินทางต่อไป
ทุกสิ่งที่อยู่รอบตัว ตอบสนองกับความรู้สึกของผม
จากเศษไม้ ที่แห้งและผุ กลายเป็นดอกไม้ที่สวยงาม ทั้งสองข้างของทางเดินดูมีชีวิตชีวา
ผมภาวนาขอให้การเดินทางนี้ไม่มีจุดสิ้นสุด
"แต่แล้ว !! .. เมื่อถึงจุด ๆหนึ่ง เธอผู้นั้นก็เอ่ยออกมาว่า "ขอโทษนะ ฉันคิดว่า ฉันเดินทางผิด เส้นทางนี้ไม่ใช่เส้นทางที่ ฉันควรจะเดิน"
สุดท้ายก็เหลือแค่ผมที่ต้องเดินเพียงลำพัง "  ดอกไม้ที่เคยเบ่งบาน กลับกลายเป็นเพียงแค่ เศษซากที่ไร้ซึ่งจิตวิญญาณ"

เส้นทางจะไร้ซึ่งจิตวิญญาณ ก็ต่อเมื่อเรานั้น "ไม่ศรัทธาในตัวเอง"


เครดิตภาพ : http://2g.ppantip.com/cafe/gallery/topic/G7102254/G7102254.html