...ดัดแปลงเค้าโครงมาจากเรื่องจริง...
ครั้งนึง ผมได้เดินผ่านสวนดอกไม้ที่แห้งเหี่ยวแห่งหนึ่ง
ทั้งสวนแลดูขาดการเอาใจใส่ มีทั้งใบไม้ที่ร่วงหล่นบนพื้น
และกอหญ้าที่ขึ้นรกชัฏ
แต่ชะตาฟ้าลิขิตทำให้บังเอิญได้พบเจอเข้ากับดอกไม้ที่แสนงดงาม
ความงามนั้นเจิดจรัดเปล่งประกายพ้นความเหี่ยวแห้งรอบกาย
ดอกไม้ดอกนั้นช่างน่าทะนุถนอมยิ่งนัก ความน่ารัก ความสดใสที่มีนั่น
มันงดงามเกินกว่าจะกลั่นกรองออกมาเป็นคำพูดได้หมด
เมื่อแสงแดดเล็ดลอดมวลเมฆไม้ลงมากระทบเกิดเป็นแสงระยิบ
ใจผมเหมือนถูกต้องมนต์สะกด ตกหลุมรักในความงามของเธอ
ทำให้เผลอเอื้อมมือไปหมายปองจะนำกลับมา ใส่ใจดูแล และเชยชม
แต่แล้วชั่ว ณ ขณะหนึ่งได้พิเคราะห์
ความงดงามนั้นได้ผ่านช่วงของเวลามาเนิ่นนาน
ยังมีร่องรอยจากผู้คนคอยใส่ปุ๋ย รดน้ำ พรวนดิน
แม้จะผ่านเวลาไปเนินนานแล้วซักพัก
นั่นคงเป็นเหตุผลที่ยังหล่อหลอมให้ดอกไม้สวยสะพรั่ง
และดอกไม้เอง ก็เสียใจยิ่งนัก ที่จะต้องจากสวนแห่งนั้นไป
และผู้คนที่เคยดูแล เมื่อเขาหันกลับมาก็อาจจะเสียใจที่ดอกไม้นั้นหายไป
ผมจึงมิอาจทำร้ายความสวยงามนี้ลงได้ จำต้องยอมถอยมือออกมาไกลห่าง
ทำได้เพียงถอนหญ่าที่แซมขึ้น พรวนดิน ใส่ปุ๋ย และรดน้ำ
ให้สดชื่น รอผู้ดูแลคนนั้นกลับมา ใส่ใจดูแลเธอ อีกครั้ง
และเดินจากไป และหวั่งให้ดอกไม้ดอกนั้นยังคงความงดงามต่อไปในที่ของเธอ
และหวังว่าดอกไม้ดอกนั้นจะถูกดูแล และเอาใจใส่เป็นอย่างดี
ขอจงงดงามอย่างนี้ตลอดไปนะ ^________^