เรื่องราวที่ผมอยากเล่าให้เพื่อนๆฟังต่อไปนี้ เพื่อระบายและอยากได้รับคำแนะนำจากเพื่อนๆนะครับ.
ผมและแฟนผมได้รู้จักกันเมื่อประมาณช่วงหลังสงกรานต์เมื่อ2ปีที่แล้ว ซึ่งแฟนผมเป็นฝ่ายเริ่มจีบผมก่อน ช่วงระยะเวลาที่ทำความรู้จักกันนั้น เราก็มีปัญหาต่างๆมากมาย แต่สุดท้ายเราสองคนก็ผ่านมันมาได้และตกลงคบกันในที่สุด ช่วงแรกที่คบกันอะไรๆก็ดีไปหมดความรักหวานชื่น ผมทุ่มเทใจและมอบความรักให้กับเธอเพียงคนเดียว เลิกคุยกับผู้หญิงทุกคน พยายามเทคแคร์เอาใจใส่ทุกอย่างถึงแม้จะรู้สึกเหนื่อยบ้างก็ตาม และทุกครั้งที่เราทะเลาะกันไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม สุดท้ายคนที่ง้อก็คือผม555 เธอเป็นคนที่น่ารักมากคนนึง เลยทำให้มีผู้ชายมาจีบเยอะ ซึ่งในตอนนั้นผมเป็นคนที่หน้าตาแค่ถือว่าโอเค เลยมีปัญหาผู้ชายมาจีบเธอหลายต่อหลายครั้ง แต่เธอก็บอกผมตลอดว่าเธอเลือกผม ผมเชื่อใจเธอและเธอเชื่อใจผม เธอส่งนิทานสมบัติล้ำค่าของพี่ปลื้มVRZOให้ผมดู และบอกว่าต่อให้เจอคนที่ใช่ในเวลาที่ไม่ใช่เธอก็จะถือว่าไม่ใช่ เพราะเธอมีสมบัติที่ล้ำค่ามากอยู่แล้วคือผม นี่ไงเหตุผลที่ผมหลงรักเธอ555 ความน่ารักของเธอทำให้ผมยิ้มได้ทุกเวลา ความสุขแบบนี้เริ่มจางหายไปช่วงประมาณเดือนที่8ที่เราคบกัน สิ่งที่ผมทำให้เธอมาตลอดทีเทคแคร์เธอมาตลอดนั้น ตอนนี้มันได้กลายเป็นสิ่งที่น่าเบื่อสำหรับเธอไปแล้ว เธอพยายามออกห่างจากผมทางอ้อมโดยการที่เธอเริ่มหาเรื่องทะเลาะ ตอบข้อความสั้นๆเพียง"อือ" "อืม" เป็นต้น โทรหาไม่รับสาย ไม่ยอมมาพบหน้ากัน ตอนนั้นผมวังเวงและคิดในใจว่าเราทำอะไรผิดไปหรือเปล่า..ซึ่งสุดท้ายผมก็ต้องยอมปล่อยเธอไปจริงๆ ผมรั้งเธอไว้ไม่ได้อีกแล้ว..
ช่วงแรกที่เลิกกับเธอไปทุกสิ่งทุกอย่างของผมมันดูเปลี่ยนไปจริงๆ ผมรู้สึกว้าเหว่ ผมนึกถึงตอนที่เธอบอกผมว่าอยากให้ผมเล่นกีตาร์เพราะมันดูเท่ ผมจึงแอบเธอฝึกเล่นมาเรื่อยๆแต่ก็ไม่ทันได้เล่นให้เธอฟัง.. ทุกๆวันของผมยังคงมีเธออยู่เสมอ เธอยังคงอยู่ในหัวของผม เป็นครั้งแรกที่ผมได้รักใครไปจริงๆและอกหักจริงๆ555 ผมยังคงส่องเฟสบุ้คของเธอ ส่องไลน์ของเธอติดตามสารทุกข์สุขดิบของเธอมาตลอด ซึ่งหลังจากที่เธอเลิกกับผมไปนั้น เธอคบกับแฟนคนใหม่ประมาณ6-7คน แต่สุดท้ายก็เลิกกันทุกคน ถามว่าผมเสียใจไหม ผมเสียใจมากๆ มากจนมันกลายเป็นความเคยชินไปแล้ว เวลาผ่านไปเรื่อยๆแต่ผมก็ยังไม่ลืมเธอ ผมยังตั้งไลน์เธอเป็นFavouriteของผมไว้เสมอ "เวลา"มันไม่ทำให้ผมลืมเรื่องราวที่แสนดีของผมกับเธอได้เลยจริงๆ มันแค่ทำให้ผมชินและเรียนรู้ที่จะอยู่กับความเจ็บได้ยังไง..
และโลกก็กลมจนได้ เมื่อช่วงกลางๆเดือนกันยายนที่ผ่านมา ผมและเธอมีโอกาสได้พบกันอีกครั้งหนึ่งที่ฟาสฟู้ดของห้างๆหนึ่ง ซึ่งเป็นวันปกติ ผมกับเพื่อนๆมาหาของกินและตัดสินใจเดินเข้าไปยังฟาสฟู้ดแห่งนั้น ซึ่งคนเต็มร้านผมและเพื่อนๆพยายามมองหาที่นั่งแต่ก็ไม่มี ซักพักนึงผมรู้สึกว่ามีคนเดินมาจากข้างหลังผม ใช่..เป็นเธอจริงๆ เธอเดินเข้ามาทักผมและถามผมว่าเป็นยังไงบ้าง ผมก็ตอบกลับและถามเธอกลับไปด้วยความดีใจและมึนงง ซึ่งหลังจากนั้นเธอก็ทักไลน์ผมมาและได้คุยกันประมาณ2ชั่วโมง หลังจากนั้นเราก็อำลากันในไลน์ เธอบอกว่าดีใจที่ได้เจอผม หวังว่าจะมีโอกาสเจอกันอีก ซักพักนึงดิสไลน์ของเธอก็กลายเป็นดิสเศร้าซึ่งดูแล้วมันตรงกับผม..จากที่ผมเคยชินกับความเจ็บนั้นแล้ว ผมเหมือนต้องกลับมาเริ่มใหม่ทั้งหมด ความรู้สึกผมเหมือนกับช่วงแรกๆที่ผมเลิกกับเธอ ผมก็เฮิร์ทไม่น้อยกว่าเธอในตอนนี้..วันต่อมาเธอเห็นดิสไลน์ของผมเป็นคำพูดเศร้าๆเธอก็ทักมาปลอบใจผม และเธอก็บอกความในใจของเธอว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอรู้สึกผิดที่ทิ้งผมไป เธอรู้แล้วว่าไม่มีใครรักเธอเท่าผม...ในตอนที่เธอพูดแบบนั้น แน่นอนครับเธอเป็นคนที่ผมยังรักมาตลอด ผมใจอ่อนครับ และสุดท้ายเราก็ได้กลับมาคบกันอีกครั้งหนึ่ง ถามว่าผมดีใจมั้ยมีความสุขมั้ย แน่นอนครับผมมี..แต่ผมมีความกลัว กลัวว่าเราจะจบแบบเดิม ถึงแม้ว่าเธอจะบอกให้ผมเชื่อใจเธอก็ตาม จนถึงตอนนี้ผมกับเธอก็ยังรักกันอยู่ยังคบกันเหมือนเดิม แต่ความสุขที่ผมมีในตอนนี้มันมีความกลัวแฝงอยู่ ไม่ใช่เพราะว่าผมไม่เชื่อในตัวเธอ แต่เพราะว่าผมกลัวที่จะเสียเธอไปไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดๆก็ตาม..ผมรักเธอมากครับ
ขอบคุณที่ทนอ่านจนจบนะครับ อาจจะน้ำเน่าไปบ้างแต่ผมอยากระบายจริงๆ ขอบคุณมากครับ.
กลับมาคบกับแฟนเก่า แต่...
ผมและแฟนผมได้รู้จักกันเมื่อประมาณช่วงหลังสงกรานต์เมื่อ2ปีที่แล้ว ซึ่งแฟนผมเป็นฝ่ายเริ่มจีบผมก่อน ช่วงระยะเวลาที่ทำความรู้จักกันนั้น เราก็มีปัญหาต่างๆมากมาย แต่สุดท้ายเราสองคนก็ผ่านมันมาได้และตกลงคบกันในที่สุด ช่วงแรกที่คบกันอะไรๆก็ดีไปหมดความรักหวานชื่น ผมทุ่มเทใจและมอบความรักให้กับเธอเพียงคนเดียว เลิกคุยกับผู้หญิงทุกคน พยายามเทคแคร์เอาใจใส่ทุกอย่างถึงแม้จะรู้สึกเหนื่อยบ้างก็ตาม และทุกครั้งที่เราทะเลาะกันไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม สุดท้ายคนที่ง้อก็คือผม555 เธอเป็นคนที่น่ารักมากคนนึง เลยทำให้มีผู้ชายมาจีบเยอะ ซึ่งในตอนนั้นผมเป็นคนที่หน้าตาแค่ถือว่าโอเค เลยมีปัญหาผู้ชายมาจีบเธอหลายต่อหลายครั้ง แต่เธอก็บอกผมตลอดว่าเธอเลือกผม ผมเชื่อใจเธอและเธอเชื่อใจผม เธอส่งนิทานสมบัติล้ำค่าของพี่ปลื้มVRZOให้ผมดู และบอกว่าต่อให้เจอคนที่ใช่ในเวลาที่ไม่ใช่เธอก็จะถือว่าไม่ใช่ เพราะเธอมีสมบัติที่ล้ำค่ามากอยู่แล้วคือผม นี่ไงเหตุผลที่ผมหลงรักเธอ555 ความน่ารักของเธอทำให้ผมยิ้มได้ทุกเวลา ความสุขแบบนี้เริ่มจางหายไปช่วงประมาณเดือนที่8ที่เราคบกัน สิ่งที่ผมทำให้เธอมาตลอดทีเทคแคร์เธอมาตลอดนั้น ตอนนี้มันได้กลายเป็นสิ่งที่น่าเบื่อสำหรับเธอไปแล้ว เธอพยายามออกห่างจากผมทางอ้อมโดยการที่เธอเริ่มหาเรื่องทะเลาะ ตอบข้อความสั้นๆเพียง"อือ" "อืม" เป็นต้น โทรหาไม่รับสาย ไม่ยอมมาพบหน้ากัน ตอนนั้นผมวังเวงและคิดในใจว่าเราทำอะไรผิดไปหรือเปล่า..ซึ่งสุดท้ายผมก็ต้องยอมปล่อยเธอไปจริงๆ ผมรั้งเธอไว้ไม่ได้อีกแล้ว..
ช่วงแรกที่เลิกกับเธอไปทุกสิ่งทุกอย่างของผมมันดูเปลี่ยนไปจริงๆ ผมรู้สึกว้าเหว่ ผมนึกถึงตอนที่เธอบอกผมว่าอยากให้ผมเล่นกีตาร์เพราะมันดูเท่ ผมจึงแอบเธอฝึกเล่นมาเรื่อยๆแต่ก็ไม่ทันได้เล่นให้เธอฟัง.. ทุกๆวันของผมยังคงมีเธออยู่เสมอ เธอยังคงอยู่ในหัวของผม เป็นครั้งแรกที่ผมได้รักใครไปจริงๆและอกหักจริงๆ555 ผมยังคงส่องเฟสบุ้คของเธอ ส่องไลน์ของเธอติดตามสารทุกข์สุขดิบของเธอมาตลอด ซึ่งหลังจากที่เธอเลิกกับผมไปนั้น เธอคบกับแฟนคนใหม่ประมาณ6-7คน แต่สุดท้ายก็เลิกกันทุกคน ถามว่าผมเสียใจไหม ผมเสียใจมากๆ มากจนมันกลายเป็นความเคยชินไปแล้ว เวลาผ่านไปเรื่อยๆแต่ผมก็ยังไม่ลืมเธอ ผมยังตั้งไลน์เธอเป็นFavouriteของผมไว้เสมอ "เวลา"มันไม่ทำให้ผมลืมเรื่องราวที่แสนดีของผมกับเธอได้เลยจริงๆ มันแค่ทำให้ผมชินและเรียนรู้ที่จะอยู่กับความเจ็บได้ยังไง..
และโลกก็กลมจนได้ เมื่อช่วงกลางๆเดือนกันยายนที่ผ่านมา ผมและเธอมีโอกาสได้พบกันอีกครั้งหนึ่งที่ฟาสฟู้ดของห้างๆหนึ่ง ซึ่งเป็นวันปกติ ผมกับเพื่อนๆมาหาของกินและตัดสินใจเดินเข้าไปยังฟาสฟู้ดแห่งนั้น ซึ่งคนเต็มร้านผมและเพื่อนๆพยายามมองหาที่นั่งแต่ก็ไม่มี ซักพักนึงผมรู้สึกว่ามีคนเดินมาจากข้างหลังผม ใช่..เป็นเธอจริงๆ เธอเดินเข้ามาทักผมและถามผมว่าเป็นยังไงบ้าง ผมก็ตอบกลับและถามเธอกลับไปด้วยความดีใจและมึนงง ซึ่งหลังจากนั้นเธอก็ทักไลน์ผมมาและได้คุยกันประมาณ2ชั่วโมง หลังจากนั้นเราก็อำลากันในไลน์ เธอบอกว่าดีใจที่ได้เจอผม หวังว่าจะมีโอกาสเจอกันอีก ซักพักนึงดิสไลน์ของเธอก็กลายเป็นดิสเศร้าซึ่งดูแล้วมันตรงกับผม..จากที่ผมเคยชินกับความเจ็บนั้นแล้ว ผมเหมือนต้องกลับมาเริ่มใหม่ทั้งหมด ความรู้สึกผมเหมือนกับช่วงแรกๆที่ผมเลิกกับเธอ ผมก็เฮิร์ทไม่น้อยกว่าเธอในตอนนี้..วันต่อมาเธอเห็นดิสไลน์ของผมเป็นคำพูดเศร้าๆเธอก็ทักมาปลอบใจผม และเธอก็บอกความในใจของเธอว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอรู้สึกผิดที่ทิ้งผมไป เธอรู้แล้วว่าไม่มีใครรักเธอเท่าผม...ในตอนที่เธอพูดแบบนั้น แน่นอนครับเธอเป็นคนที่ผมยังรักมาตลอด ผมใจอ่อนครับ และสุดท้ายเราก็ได้กลับมาคบกันอีกครั้งหนึ่ง ถามว่าผมดีใจมั้ยมีความสุขมั้ย แน่นอนครับผมมี..แต่ผมมีความกลัว กลัวว่าเราจะจบแบบเดิม ถึงแม้ว่าเธอจะบอกให้ผมเชื่อใจเธอก็ตาม จนถึงตอนนี้ผมกับเธอก็ยังรักกันอยู่ยังคบกันเหมือนเดิม แต่ความสุขที่ผมมีในตอนนี้มันมีความกลัวแฝงอยู่ ไม่ใช่เพราะว่าผมไม่เชื่อในตัวเธอ แต่เพราะว่าผมกลัวที่จะเสียเธอไปไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดๆก็ตาม..ผมรักเธอมากครับ
ขอบคุณที่ทนอ่านจนจบนะครับ อาจจะน้ำเน่าไปบ้างแต่ผมอยากระบายจริงๆ ขอบคุณมากครับ.