เพราะจขกท. รีบมีลูก หลังจากย้ายไปอยู่ออสเตรเลียหนึ่งปี... การรีบมีลูกทำให้อนาคตของผู้หญิงชะงักไประยะยาวอย่างน้อยสามปีแรก และอาจจะเรื้อรังไปไม่มีกำหนด

และมักเป็นแบบนี้กับผู้หญิงไทยส่วนมากที่ย้ายไปอยู่กับสามีประเทศของเขา รีบมีลูกในปีแรก หรือไม่กี่เดือนที่ย้ายจากเมืองไทยไปอยู่ต่างแดน... ช่วงปีแรกๆ (อย่างน้อยสามปี) น่าจะเตรียมความพร้อมเบื้องต้นให้กับตัวเองคือ ไปเรียนภาษา เรียนเพิ่มเติม เพื่อจะได้หางานนำรายได้เข้าบ้าน จะได้ไม่ต้องพึ่งขอเงินสามีใช้

เพิ่มเติมข้อความ
ปล. เราเรียนจบ ทำงานเริ่มต้นจากศูนย์เพื่อหาประสบการณ์ไต่เต้าไปจนกระทั่งมีรายได้ของตัวเองที่พอใจในระดับหนึ่ง เราแต่งงาน ไม่ได้รีบมีลูก และสี่ปีต่อมาถึงวางแผนครอบครัว มีเงินพอเก็บให้มีพอกินพอใช้ มีลูกคนแรกอายุ 32 ลาออกไปเป็นแม่บ้าน คือเตรียมความพร้อมทางใจแล้วว่าอนาคตทำงานจะชะงักหยุดไปสามปีแรก แต่พอจริงๆเข้ามันหยุดไปแบบไม่มีกำหนด กว่าจะกลับมาให้มีรายได้เป็นกอบเป็นกำหลายปี... นี่ขนาดเราอยู่ต่างประเทศมาตั้งแต่เป็นนร. เรียนจบ ทำงาน แต่งงาน มีลูก... หลังจากสามปีเด็กๆเข้าอนุบาล ทำให้อยากกลับไปทำงาน แต่มันไม่ง่าย แต่เรายังมี Back up ตรงภาษาดี มีวุฒิการศึกษาต่างประเทศ ประสบการณ์ทำงานที่นี่... ถึงมีล้มบ้าง แต่ก็ยังพอมีงานให้ทำที่นำรายได้เข้ามาต่อเนื่อง

เรามองต่างมุมในแง่ของคนที่เติบโตมาแบบถูกสอนให้พึ่งตัวเองให้เป็น