เรื่องมีอยู่ว่า ดิฉันคบกับแฟนมา 9 ปี ในระหว่างที่คบกันมาระยะเวลา 5 ปีมีความสุขกดีก็มีทะเลาะกันบ้างตามประสาคู่รักทั่วไป แฟนไม่มีเคยมีปัญหาเรื่องเจ้าชู้หรืออะไรเลย แต่โดยนิสัยเขาจะเป็นคนขี้เล่น แซวเล่นกับทุกคน เฟลลี่ก็ว่าได้ จนมาปลายๆปีที่ 4 จะเข้าปีที่ 5 เกิดการทะเลาะกันบ่อยขึ้น เนื่องจากแฟนจะเป็นคนนิสัยขี้โวยวาย (ตามประสาลูกคนเล็ก) ซึ่งบางอย่างฉันไม่ผิด แต่ด้วยความเอาแต่ใจของเขา เลยทำให้ฉันกลายเป็นคนผิดเสมอมา ฉันก็ได้แต่อดทน รอให้เขาเย็นลง แล้วเขาก็กลับมาดีเหมือนเดิม ช่วงจังหวะแฟนกำลังหางานใหม่พอดี และได้ทำงานที่หนึ่ง ด้วยการทาบทามของญาติแฟนซึ่งต้องการหาคนทำงานพอดี และญาติแฟนก็ได้เรียกแฟนเรา ไปลองไปสมัคร เอา resume ไปให้เขาดู ซึ่งญาติแฟนก็เอาไปให้ที่ทำงานเขาดู ซึ่งที่ทำงานเขาโอเค ในวันไปสมัครงานแฟนไปเช้าไปก่อน (ถ้าจำไม่ผิดน่าจะไปพร้อมญาติเขา) และได้บอกกับฉันวาเสร็จแล้วให้ฉันไปรับเขานะ และเดี๋ยวเราไปหาอะไรกินกันต่อ ฉันก็ขับรถไปรับเขาปกติ พอดีจังหวะฉันอยากหางานทำพอดี ด้วยความที่เราค่อนข้างจะติดกันมาก บ้านอยู่ระแวกเดียวกันและได้คุยกัน แฟนเลยบอกกับเราว่า ก็ลองหาที่ทำงานแถวนี้สิ ใกล้ๆกันจะได้ไปกลับพร้อมกัน จังหวะมีที่หนึ่งเปิดรับ เป็นโชว์รูมิรถยี่ห้อนึง และดิฉันได้ไปสมัครและเขาตกลงรับทันที จากนั้นเราก็ไปทำงานพร้อมกันแทบจะทุกวัน และด้วยความใจอ่อนของฉัน มีรุ่นพี่ที่ทำงานคนนึง มาคุยด้วยประจวบกับเป็นเพื่อนกับญาติฉันเลยคุยกันไปคุยกันมา ด้วยความไม่คิดอะไร ประมาณ 1 อาทิตย์ก็เริ่มรู้ตัวว่า เขาจีบเรานี่นา เราก็แสดงเจตนารมแต่แรกว่าเรา มีแฟนแล้วนะ เขาก็บอกว่าเขาเองก็มีเหมือนกัน แต่เขาชอบ อยากคุยด้วยเฉยๆ คุยแล้วรู้สึกดี โอเค เราก็คุยเพราะเราเห็นว่าเขาเป็นรุ่นพี่ เราเพิ่งเข้างาน ก็แอบหวังว่า คนเขารู้สึกดีกับเรา เราจะปฏิเสธได้ไง และก็แอบกวังประโยชน์จากเขาเรื่องงานบ้างเหมือนกัน ฉันก็รักแฟนมาก และไม่เคยคิดจะมีใครหรือนอกใจเลย แต่ด้วยการที่เราเป็นเซลล์ขายรถ จะไม่ค่อยได้ประจำออฟฟิต จะออกตามบูธมากกว่า เราก็เริ่มมีปัญหากับแฟน ด้วยว่า เวลาเราไม่ค่อยมี วันธรรมดาก็กลับดึกยิ่งถ้ามีบูธถึงบ้านไม่เคยต่ำกว่า 4 ทุ่ม เสา-ทิต แทบจะไม่มีวันหยุด เลยเกิดปัญหาทะเลาะกัน และสมัยนั้นยังไม่มีสิ่งทันสมัยอย่าง line อย่างมากก็แค่ fb ซึ่งย้อนไป 4 ปีที่แล้ว ยังใช้ เน็ตรายชั่วโมงกันอยู่เลย จะมีก็แต่ bb ซึ่งเราและแฟนก็ใช้ iphon ทั้งคู่ ตัดเรื่องการสื่อสารได้เลย มันยิ่งทำให้เราทะเลาะกันมากขึ้นๆ จนฉันคิดว่าทำไมต้องทนในเมื่อไม่เข้าใจในการทำงาน แล้วจะคบกันได้อย่างไร จนฉันคิดว่า โอเคคุยกันไม่รู้เรื่องฉันก็ไม่จำเป็นต้องคุยอะไร อธิบายอะไร ปล่อยเลยตามเลย จนแฟนฉันคิดว่าฉันไปคบกับพี่ที่ทำงาน แต่ถ้าเป็นใครๆก็ต้องคิด เพราะฉันเลือกที่จะไม่ปฏิเสธเวลาเขาชวนไปไหนมาไหน แต่ลึกฉันไม่เคยไมารักแฟนเลย จนแฟนประชดฉันด้วยการแอบคุยกับคนอื่น ฉันก็ไม่ยอม ตามจนผญคนนั้นหายไป ส่วนฉันกับแฟนมีปัญหากันเรื่องรุ่นพี่บ่อยมาก ประมาณ 3 เดือนได้ ฉันคิดจะจบปัญหาทุกอย่าง เพื่อความสบายใจของแฟน เลยลาออกจากงาน เพื่อมาอยู่บ้านเฉยๆ เพื่อให้แฟนสบายใจว่าฉันไม่ยุ่งแล้วนะ แต่ด้วยความระแวงของแฟน และรุ่นพี่คนนั้นไม่เลิกติดต่อกับฉัน ต่อให้ฉันพยายามแค่ไหน แฟนฉันก็ไม่เข้าใจและระแวงอยู่ดี จังหวะที่บ้านเปิดร้านล้างรถและให้ดิฉันไปดูแล แฟนเลยจัดการเปลี่ยนเบอร์โทรส่วนตัวให้ฉัน ตอนแรกก็ค้านเพราะมันไม่เกี่ยวทุกอย่างมันอยู่ที่ฉัน และเพื่อความสบายใจฉันก็โอเค ระหว่างที่ฉันอยู่ร้าน แฟนจะมารับมาส่งฉันทุกวัน เสา-ทิตมาอยู่มาช่วยทุกวัน แต่ก็ยังไม่หายระแวง จนเวลาร่วมๆ 2 ปี เขาคงเห็นว่าฉันนิ่งและไม่ได้ไปไหนทำอะไรคนเดียว จนเรากลับมารักและเชื่อใจกันอีกครั้ง ช่วงปีที่ 6 เรารักกันมาก ให้อิสระกัน มีความสุขมาก มากจนคิดว่าคงไม่มีอะไรทำให้เราแยกจากกันได้อีกแล้ว จนเข้าสู่ปีที่ 7