คือเราไม่เคยตั้งกระทู้เลยนะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา

และเรามีความรู้สึกที่ว่า เราต้องการคำตอบจากคนหลายๆฝ่าย แต่จะให้เราไปเล่าแบบนี้ทุกคนเราก็เหนื่อยตายพอดี ฮ่าๆๆ

คือเรากำลังรู้สึกว่า จริงๆแล้วเราเปลี่ยนไป หรือเขาเปลี่ยนไปกันแน่

มันอาจจะไม่ใช่การเปลี่ยนจากหน้ามือไปหลังมือเลยนะ แต่ค่อยๆเปลี่ยนไปทีละนิดๆอ่ะ จนบางครั้งเรียกว่าเยอะเลยก็ได้ แบบเขาเป็นคนที่เยอะขึ้นเรื่อยๆไม่เหมือนวันแรกๆที่เราคบกัน เราคบกันมาปีกว่าๆแล้วจะสองปีในเร็วๆนี้ ด้วยความที่เราคบกันมาก็ค่อนข้างรู้จักกันดี บางทีอาจจะรู้สึกว่า มันล้ำเส้นมากไปหรือเปล่า ไม่รู้คนอื่นเป็นไหมนะ แต่ของเราพอคบกันมาสักพักหนึ่ง เราก็เริ่มเล่นกันมากๆจนแบบบางที เกินไปรึเปล่าวะ นี่ก็ถามตัวเอง แต่ก็พยายามไม่คิดมาก ไม่ใช่คนขึ้หึงหรือขี้วีนอะไรนะคะ แต่กับเขา เขาเป็นคนที่ขี้หึงมากกก บางทีก็อยากรู้ว่า หึงอะไรอ่ะ - - หน้าตาเราก็ไม่ได้ดี ไม่ใช่หุ่นนางแบบ สวย เริศ ไม่เลย ตรงข้ามทุกอย่าง แต่ก็พยายามเข้าใจว่า โอเค คนรักกันนะ คนเป็นแฟนกัน ก็ต้องหึงหวงกันบ้างเป็นธรรมดา แต่ที่ไม่ธรรมดา!! คือ ลงรูปกับเพื่อนๆตอนไปเที่ยวกัน และไม่ใช่รูปคู่ค่าคุณณ รูปหมู่เลย สิบกว่าคน ยืนกันเป็นตับ แต่เขาก็หึงได้! ฉันล่ะมึนนน

ถามว่า ก่อนหน้านี้เคยหึงไหม ? ก็หึงนะคะ แต่นี่มันรูปหมู่นะคะคุณขา จะหึงอะไรอะคะ ไม่เข้าใจจ

ต่อมายังมีอีกค่ะ คือเมื่อก่อนจะเป็นคนที่กินอะไรก็ได้ ง่ายๆ เราต่างคนต่างขี้เกรงใจ ง่ายๆ อาหารข้างทางอะไรก็ได้แค่อิ่มท้องก็พอแล้ว แต่ตอนนี้กลับเปลี่ยนไปค่ะ ขับๆรถอยู่ เขาก็ถามขึ้นมาว่า อยากกินอะไร เราก็บอกว่าเราอยากกินอาหารตามสั่งอ่ะ เขาก็บอก แต่เขาอยากกินสเต็ก เราก็นึกในใจนะ แบบ ถามทำไมวะ เราก็ตอบไปว่า ยังไงก็ได้อ่ะ แล้วแต่เลยๆ เขาก็เงียบค่ะ ทีนี้เราก็ถามเขาไปว่า เป็นอะไร เขาก็บอกแค่ว่า เปล่า กินอาหารตามสั่งข้างทางก็ได้ เราก็แบบ อ้าว.. เราผิดอะไรวะจุดนี้ เราก็เลยบอก กินสเต็กก็ได้นะ เขาก็บอกว่า เราอยากกินตามสั่ง ทีนี้พอขับไปจอดที่ห้างๆหนึ่ง เขาก็เดินนำไปที่ฟู้ดคอร์ทเลยค่ะ เราก็แบบเรียกเขานะ เขาก็นิ่ง เราก็นึกในใจ งอนแน่ๆ เราก็เลยเดินเข้าร้านสเต็กค่ะ พอเข้าร้านสเต็กเท่านั้นแหละค่า นางหายงอนเลยค่ะ มาพูดคุยเล่นกับเราปกติ คือเรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นหลายครั้งมากๆที่นางเอาแต่ใจมากขึ้น เยอะขึ้นเรื่อยๆ จนตอนแรกที่ฉันยอมเพราะไม่อยากทะเลาะกัน แต่ตอนนี้ฉันก็ยังยอมค่ะ (เอ้า) เพราะเหตุผลง่ายๆแหละค่ะ คือฉันไม่อยากทะเลาะด้วยอ่ะ

แต่ถ้าถามว่าตอนนี้แฮปปี้ไหมกับชีวิต ก็บอกได้เลยนะคะว่าไม่แฮปปี้เลยค่ะ อยู่ด้วยแล้วอึดอัด เขาเป็นคนที่เราต้องคอยสปอยล์ตลอด ต้องคอยเอาใจเขา ทั้งๆที่เขาแทบจะไม่เคยเอาใจเราเลยด้วยซ้ำ เราเป็นคนนิสัยแมนๆ ไม่หึง เข้าใจเขาในทุกๆเรื่อง แต่เขากลับเข้าใจเราน้อยลงทุกที จนบางครั้งคือ เราขยับตัวไม่ได้เลยค่ะ ปกติเป็นคนชอบไปเที่ยวกับเพื่อนมาก มันจะเป็นตัวของตัวเองในการไปเที่ยวกับเพื่อน เฮฮาเต็มที่ แต่พอตั้งแต่คบกับเขา เขาก็จะหวงเรา บอกว่าไม่อยากให้ไป เราก็พยายามลดให้นะคะ แต่ก็มีบางทีที่แอบไปแล้วไม่ได้บอกเขาก็มีเหมือนกัน

ซึ่งถ้าถามว่า ทำไมไม่บอกเขาไปตรงๆ ทำไมไม่คุยกันไปตรงๆเลยว่าอยากไปหรือจะไป อะไรแบบนี้ คือถ้าคุยแบบนั้น คำตอบคือ ไม่ให้ไป ถ้าเราบอกว่าเราอยากไป แบบอยากไปจริงๆ เขาก็จะตอบแบบ อืมๆโอเค แล้วก็จะพูดน้อย ไม่คุยกับเราอีก แล้วพอเราพยายามชวนคุย ชวนเล่น เขาก็จะทำหน้านิ่งๆใส่เรา แล้วอยู่ๆเขาก็จะถามขึ้นมาว่า ตกลงต้องไปใช่ไหม คือถ้าถามว่าต้องไปไหม มันก็ไม่ต้อง แต่เราอยากไป เราอยากไปจอยกับเพื่อน ไปคุยกับเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมาเป็นปีๆบ้าง

ตอนนี้เราก็กำลังสับสน เราพยายามไม่คิดอะไร อยู่กับปัจจุบันมากที่สุด และถามตัวเองว่า นี่ฝืนอยู่ไหม คำตอบคือ ฝืนอยู่นะ 50%ไปแล้วที่ไม่ใช่ตัวเรา เราชอบเที่ยว ชอบปาร์ตี้ แต่ตั้งแต่คบเขาเราก็โดนจำกัดข้อนี้ไป เดี๋ยวนะคะ คือปาร์ตี้ในที่นี้ไม่ใช่ผับ บาร์ กินเหล้า หรืออะไรนะคะ เป็นแค่การออกไปเจอเพื่อนเป็นแก๊งๆ แล้วก็หาอะไรทานกันคุยกันเรื่องวันเก่าๆ ซึ่งเรารู้สึกโหยหาเพื่อนมากเลยตอนนี้

คือเราอาจจะเล่าเรื่อง งงๆ นะคะ พอดีไม่เคยตั้งกระทู้แบบนี้เลย วันนี้ทั้งวันเราเฟลมาก รู้สึกไม่อยากเจอไม่อยากคุย

จะว่าเราเห็นแก่ตัวก็ได้นะ แต่ความรู้สึกที่เรารู้สึกตอนนี้คือ เราอยากมีอิสระบ้าง ขอเป็นช่องว่างบ้าง มันคล้ายๆกับการอยากเลิกกับเขา แต่เราก็คิดดีๆแล้วว่า ถ้าเราเลิกกับเขาเราจะเหงาหรือเปล่า ? (ดูเหมือนมีเขาไว้แก้เหงาใช่ไหมคะ แต่จริงๆไม่ใช่นะ คนที่เคยคุยกันอยู่ตลอดๆเวลาเขาหายไปหรือไม่ได้คุยกันเราก็จะเหงาใช่ไหมหละ เป็นแบบนั้นแหล่ะ) หรือบางทีเวลาเรามองของที่เขาให้มา ดอกไม้เอย แหวน สร้อย ทุกๆอย่างเราก็จะนึกถึงเหตุการณ์ที่ให้ในวันนั้น เหมือนเราเอาเขามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตไปเรียบร้อยแล้ว

ถ้าไปคุยกับเขาตรงๆ ขอความอิสระหรืออะไรก็แล้วแต่ สุดท้ายคือต้องเลิกแน่ ถ้าไปเปิดอกคุยกับเขาตรงๆ เขาก็จะเลิกอย่างเดียวเลย

ซึ่งส่วนตัวเรา เราอยากมีคนให้คำปรึกษาอ่ะ เราก็คุยกับเพื่อนสนิทเรื่องนี้นะ มันก็แนะนำว่า เลิกเถอะถ้าไม่แฮปปี้แล้วก็ฝืน ก็เลิกเถอะ

คือตอนนี้เราไม่รู้ว่า เราเองหรือเปล่าที่เปลี่ยนไป ? เรารึเปล่าที่ยอมอ่อนข้อให้เขาตั้งแต่แรก เขาไม่ให้ไปเที่ยวเราก็ไม่ไป เป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก แล้วจะมาขออะไรตอนนี้ ?

หรือเป็นเขาที่มากขึ้นทุกวันทีละนิดจนตอนนี้เรารู้สึกอึดอัดและไม่แฮปปี้แล้วที่จะอยู่ด้วย

แล้วสุดท้ายเราควรทำยังไง เราฝืนอยู่ต่อกับความรู้สึกดีๆที่บางครั้งก็มีบางครั้งก็ไม่มี หรือยอมเลิก ทิ้งทุกอย่างที่ฝันด้วยกัน แล้วก็ออกไปจากชีวิตเขา ให้เขาได้เจอคนที่ดีกว่าเรา จะได้ไม่เสียเวลาเขาด้วย แล้วเราก็จะไม่ต้องรู้สึกอึดอัดด้วย

แต่สุดท้าย ความรักก็คือความรัก มันเกิดขึ้นมาแล้ว มันมีเวลาที่สวยงามเสมอ สำหรับฉันนะมันสวยงามมาก

แล้วฉันควรจะทำยังไงดี ?