“บรูไน” ประเทศที่น่าจะถือได้ว่าเป็นบ้านใกล้เรือนเคียงของเรา
เพราะอยู่ห่างจากเมืองไทยไม่มาก คือใช้เวลาบินประมาณ 2-3 ชั่วโมงเท่านั้น
แต่เพราะสถานที่ท่องเที่ยวที่ดูจะคุ้นหูคนทั่วไปน้อยหน่อย อีกทั้งได้ชื่อว่าเป็นประเทศผู้ผลิตน้ำมันรายใหญ่
ความคิดในหัวผุดขึ้นมาเป็นอัตโนมัติถึงดินแดนเวิ้งๆว้างๆ อากาศร้อนระอุ
คงมีส่วนทำให้หลายๆคนรวมทั้งตัวผมมองข้ามไปอย่างน่าเสียดาย
และสามารถบอกตัวเองได้เต็มปากว่า “พลาด” เมื่อมีโอกาสได้ไปสัมผัสตัวตนของประเทศนี้จริงๆ


อาจดูเหมือนการได้พบเจอกับบรูไนครั้งนี้เพราะโชคช่วย และปุบปับพอควรเพราะรู้ล่วงหน้าเพียงแค่ 2 อาทิตย์
และมีเวลาเพียงแค่ 1 วันเต็ม แต่ถือเป็นการเปิดโลกทัศน์ให้ตัวเองได้อย่างมากมาย
เพราะสิ่งที่เจอลบภาพความคิดเดิมๆออกไปแทบหมดสิ้น เพราะนอกจากไม่ได้ร้อนระอุอย่างที่คาดแล้ว
อากาศยังแทบไม่ต่างจากบ้านเราเลย แถมต้นไม้ใหญ่ริมถนน ป่าไม้แน่นทั้งที่ออกจากตัวเมืองไปไม่ไกล
สายลมท้องทะเลที่พัดผ่าน ถนนกว้างขวาง ไร้ปัญหาด้านการจราจร บ้านเมืองที่เงียบสงบ ชาวเมืองที่แสนจะเป็นมิตร
และที่สำคัญที่สุดมัสยิดสำคัญของเมืองทั้งสองแห่ง สวยจับจิต น่าตะลึง และควรค่าแก่การไปชมสักครั้งจริงๆ
ทำให้นึกถึงคำโฆษณาของการท่องเที่ยวบรูไนที่ว่า Brunei : A Kingdom of Unexpected Treasures
มันคือใช่เลย เพราะสำหรับผมที่นี่คือ “ดินแดนที่สวยเหนือความคาดหวัง” จริงๆ