เรื่องมันมีอยู่ว่า นานมาแล้ว สมัยเรียนมหาวิทยาลัย
เรานั่งรถเมล์กลับบ้าน แต่รถมันเต็ม ไม่มีที่นั่ง
ทั้งคันมีเรายืนอยู่คนเดียว ก็เออนะไม่เห็นเป็นไร 40 กว่ากิโลเอง
เราก็เดินมายืนกลางๆ เผื่อมีคนขึ้น จะได้ไม่ต้องขยับบ่อย
จังหวะนั้นรถเบรกคร้าบพี่น้อง เราก็ล้มกลิ้งไปตามทางเดินตรงกลาง
ไม่พอดันหมุนหันกลับมาทางหลังรถ คนมองกันเต็มแล้วก็มีหัวเราะคิกคัก
ดีนะที่ใส่กางเกง ไม่งั้นอายกว่านี้อีก พอเราตั้งสติได้ก็ลุกขึ้น
เดินไปหน้าสุด ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และไม่หันกลับมามองด้านหลังอีกเลย
จนถึงบ้าน อายอ่ะ แล้วทำไมตลอดทางไม่มีคนขึ้นมาอีกเลยอ่ะ เศร้าใจ
ปล.รำลึกความหลังค่ะ ใครมีเรื่องฮา เอามาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ
มาแชร์เรื่องหน้าแตกกันดีกว่า เอาฮาจ้า
เรานั่งรถเมล์กลับบ้าน แต่รถมันเต็ม ไม่มีที่นั่ง
ทั้งคันมีเรายืนอยู่คนเดียว ก็เออนะไม่เห็นเป็นไร 40 กว่ากิโลเอง
เราก็เดินมายืนกลางๆ เผื่อมีคนขึ้น จะได้ไม่ต้องขยับบ่อย
จังหวะนั้นรถเบรกคร้าบพี่น้อง เราก็ล้มกลิ้งไปตามทางเดินตรงกลาง
ไม่พอดันหมุนหันกลับมาทางหลังรถ คนมองกันเต็มแล้วก็มีหัวเราะคิกคัก
ดีนะที่ใส่กางเกง ไม่งั้นอายกว่านี้อีก พอเราตั้งสติได้ก็ลุกขึ้น
เดินไปหน้าสุด ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และไม่หันกลับมามองด้านหลังอีกเลย
จนถึงบ้าน อายอ่ะ แล้วทำไมตลอดทางไม่มีคนขึ้นมาอีกเลยอ่ะ เศร้าใจ
ปล.รำลึกความหลังค่ะ ใครมีเรื่องฮา เอามาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ