ช่วงนี้กระทู้เรื่องการบริการไม่ได้ดั่งใจของผู้ป่วยและญาติ มีให้ผมได้ติดตามอ่านมาหลายกระทู้แล้วครับ
ผมเชื่อว่าคนที่เข้าใจการทำงานของหมอก็น่าจะเข้าใจไปแล้ว และแวะมาให้กำลังใจหมอบ้าง ตามแต่จะว่าง
ส่วนท่านที่ไม่เข้าใจ ก็ยังคงไม่เข้าใจ และด่าต่อไป
ผมคิดว่า เสียเวลาชี้แจงครับ ถ้าเค้าเปิดใจรับฟังได้ เค้าคงฟังที่คุณหมออธิบายไปแล้วล่ะ
ผมห่วงคุณหมอรุ่นใหม่ๆมากกว่า ว่าน้องจะต้องสู้รบปรบมือกับคนพวกนี้ได้อีกนานขนาดไหน
แน่นอนครับ ชีวิตผมก็เจอคนไข้น่ารักมากกว่าคนไข้ไม่น่ารักด้วยอัตราส่วนเยอะมาก
แต่พอเราเจอสักราย ความน้อยเนื้อต่ำใจก็จะเริ่มแสดงผลออกมา หลังจากที่ต้องเก็บกดมานาน...ตบะแตก
เจอสัก 2-3 รายก็จะเริ่มคิดแล้วว่า นี่ตูจะทนอยู่รพ.รัฐไปเพื่ออะไรกัน?
งานหนัก เงินน้อย ไม่ถูกใจหน่อยก็เจอด่า เจอร้องเรียน
หมอถึงลาออกจากรพ.รัฐบาลด้วยอัตราส่วนสูงขึ้นทุกปี...จังหวัดผมประมาณ 50% ของInt.1 ลาออกจากราชการครับ
อยากให้น้องๆได้ทบทวนตัวเองอีกครั้งว่า ในใจของเรายังอยากเสียสละตามอุดมการณ์ของพระราชบิดาอยู่อีกไม๊?
เพราะ มันไม่ได้แค่ต้องทนชั่วคราวเหมือนสมัยพี่ๆ ที่ทน2-3 ปีก็ไปเรียนเฉพาะทาง แล้วไปอยู่เอกชน ไปเปิดร้านเองสบายๆ
อีกไม่เกิน 3 ปีข้างหน้า แพทยสภาประเมินว่าจะมีน้องๆพ.บ.ได้เรียนเฉพาะทางแค่ 50% เท่านั้น
เพราะ รรพ.รับResident เท่าเดิม แต่ทางกระทรวงสธ.อนุมัติให้ผลิดแพทย์เพิ่มขึ้นอย่างมากมายมโหฬาร
ลองอ่านแพทยสภาสารดูก็ได้ครับ เปิดคณะแพทย์เพิ่มอย่างกับจะทำยอดสู้ม.ราชภัฎผลิตคุณครู
ถึงจบเฉพาะทางมา รพ.เอกชนก็ไม่ได้รับหมอง่ายๆแล้วนะครับ ตอนนี้ Supply มหาศาล
เค้ารับแต่อาจารย์โรงเรียนแพทย์ หรือไม่ก็ American board...ผมถือหุ้นรพ.อยู่หลายตัว ฟังผู้บริหารหลายที่แล้ว
ถ้าไม่ยอมไปอยู่ต่างจังหวัดไกลๆ ยากถึงยากมากครับ...นี่ว่ากันเฉพาะ กรณีน้องได้เรียนนะ
ส่วนพวกที่ไม่ได้เรียนอีกประมาณ 50%ล่ะ จะไปไหน?
ก็ไปอยู่รพ.ชุมชนกับ รพสต.สิครับ ทางกระทรวงเค้าสร้างมารองรับอยู่แล้ว
อยู่ได้ก็อยู่ไป อยู่ไม่ได้ก็ไม่ง้อ ปีนึงมีหมอจบใหม่เพียบ ปีนี้ยังว่างปีหน้าก็เต็ม
นี่ยังไม่นับเวรกรรมที่ต้องเผชิญอย่างอื่นอีก เช่น ชันสูตรผลิกศพ สภาพโคตรสยอง, บัตรทอง...สั่งแต่งาน แต่ไม่ให้เงิน,
P4P เงินเท่าจิมมด แต่ต้องกัดกันยังกับแย่งกระดูก, ตรวจสุขภาพชาวต่างด้าว ฯลฯ
เดี๋ยวพรบ.คุ้มครองผู้บริโภคด้านการแพทย์ออก น้องๆจะได้พบกับความมันส์ยิ่งกว่านี้ครับ
ถ้าคิดแล้วมั่นใจว่า เราเกิดมาเพื่อช่วยเหลือปวงประชาอย่างแน่วแน่ไม่แปรผัน ก็อดทนต่อไปครับ
ผมเชื่อว่าความดีจากการตั้งใจรักษาผู้ป่วยด้วยจิตใจเมตตากรุณา จะเป็นเกราะคุ้มครองคุณหมอให้พ้นจากเรื่องร้ายแน่ๆ
ถ้าแน่ใจว่าไม่ไหว กลับตัวตอนนี้ยังทันครับ ไปเรียนสาขาอื่น หาอาชีพอื่นที่ชอบทำดีกว่า
หรือถ้ายังลังเล ก็เป็นหมอไป ศึกษาสิ่งที่เราสนใจไป...อย่างน้อยๆก็ได้ทำบุญทุกวัน และมีเงินเดือนใช้ไม่ลำบากมากนัก
แต่อย่านานเกินไปนะครับ รอจนแก่อย่างผมถึงอยากเปลี่ยนก็ยากแล้ว...(แต่จริงๆผมก็เปลี่ยนได้นะ เพราะรู้ตัวมานานแล้ว)
ปล.1 ถ้าอ่านแล้วทำให้คุณหมอท้อใจก็ขออภัยด้วยครับ ผมต้องรับฟังเรื่องที่น้องๆผมคับข้องใจมาเล่าให้ฟังบ่อยมาก
พอมาอ่านในพันทิพก็เยอะเหมือนกันนี่หว่า เลยอยากแชร์มุมมอง
ปล.2 สำหรับท่านที่อยากเข้ามาด่าหมอในกระทู้ผม
ถ้าการได้ระบายความทุกข์ของท่าน ทำให้ท่านสบายใจมากขึ้นบ้าง ผมก็ยินดีรับฟังครับ
สงสารคุณหมอรุ่นใหม่ๆ
ผมเชื่อว่าคนที่เข้าใจการทำงานของหมอก็น่าจะเข้าใจไปแล้ว และแวะมาให้กำลังใจหมอบ้าง ตามแต่จะว่าง
ส่วนท่านที่ไม่เข้าใจ ก็ยังคงไม่เข้าใจ และด่าต่อไป
ผมคิดว่า เสียเวลาชี้แจงครับ ถ้าเค้าเปิดใจรับฟังได้ เค้าคงฟังที่คุณหมออธิบายไปแล้วล่ะ
ผมห่วงคุณหมอรุ่นใหม่ๆมากกว่า ว่าน้องจะต้องสู้รบปรบมือกับคนพวกนี้ได้อีกนานขนาดไหน
แน่นอนครับ ชีวิตผมก็เจอคนไข้น่ารักมากกว่าคนไข้ไม่น่ารักด้วยอัตราส่วนเยอะมาก
แต่พอเราเจอสักราย ความน้อยเนื้อต่ำใจก็จะเริ่มแสดงผลออกมา หลังจากที่ต้องเก็บกดมานาน...ตบะแตก
เจอสัก 2-3 รายก็จะเริ่มคิดแล้วว่า นี่ตูจะทนอยู่รพ.รัฐไปเพื่ออะไรกัน?
งานหนัก เงินน้อย ไม่ถูกใจหน่อยก็เจอด่า เจอร้องเรียน
หมอถึงลาออกจากรพ.รัฐบาลด้วยอัตราส่วนสูงขึ้นทุกปี...จังหวัดผมประมาณ 50% ของInt.1 ลาออกจากราชการครับ
อยากให้น้องๆได้ทบทวนตัวเองอีกครั้งว่า ในใจของเรายังอยากเสียสละตามอุดมการณ์ของพระราชบิดาอยู่อีกไม๊?
เพราะ มันไม่ได้แค่ต้องทนชั่วคราวเหมือนสมัยพี่ๆ ที่ทน2-3 ปีก็ไปเรียนเฉพาะทาง แล้วไปอยู่เอกชน ไปเปิดร้านเองสบายๆ
อีกไม่เกิน 3 ปีข้างหน้า แพทยสภาประเมินว่าจะมีน้องๆพ.บ.ได้เรียนเฉพาะทางแค่ 50% เท่านั้น
เพราะ รรพ.รับResident เท่าเดิม แต่ทางกระทรวงสธ.อนุมัติให้ผลิดแพทย์เพิ่มขึ้นอย่างมากมายมโหฬาร
ลองอ่านแพทยสภาสารดูก็ได้ครับ เปิดคณะแพทย์เพิ่มอย่างกับจะทำยอดสู้ม.ราชภัฎผลิตคุณครู
ถึงจบเฉพาะทางมา รพ.เอกชนก็ไม่ได้รับหมอง่ายๆแล้วนะครับ ตอนนี้ Supply มหาศาล
เค้ารับแต่อาจารย์โรงเรียนแพทย์ หรือไม่ก็ American board...ผมถือหุ้นรพ.อยู่หลายตัว ฟังผู้บริหารหลายที่แล้ว
ถ้าไม่ยอมไปอยู่ต่างจังหวัดไกลๆ ยากถึงยากมากครับ...นี่ว่ากันเฉพาะ กรณีน้องได้เรียนนะ
ส่วนพวกที่ไม่ได้เรียนอีกประมาณ 50%ล่ะ จะไปไหน?
ก็ไปอยู่รพ.ชุมชนกับ รพสต.สิครับ ทางกระทรวงเค้าสร้างมารองรับอยู่แล้ว
อยู่ได้ก็อยู่ไป อยู่ไม่ได้ก็ไม่ง้อ ปีนึงมีหมอจบใหม่เพียบ ปีนี้ยังว่างปีหน้าก็เต็ม
นี่ยังไม่นับเวรกรรมที่ต้องเผชิญอย่างอื่นอีก เช่น ชันสูตรผลิกศพ สภาพโคตรสยอง, บัตรทอง...สั่งแต่งาน แต่ไม่ให้เงิน,
P4P เงินเท่าจิมมด แต่ต้องกัดกันยังกับแย่งกระดูก, ตรวจสุขภาพชาวต่างด้าว ฯลฯ
เดี๋ยวพรบ.คุ้มครองผู้บริโภคด้านการแพทย์ออก น้องๆจะได้พบกับความมันส์ยิ่งกว่านี้ครับ
ถ้าคิดแล้วมั่นใจว่า เราเกิดมาเพื่อช่วยเหลือปวงประชาอย่างแน่วแน่ไม่แปรผัน ก็อดทนต่อไปครับ
ผมเชื่อว่าความดีจากการตั้งใจรักษาผู้ป่วยด้วยจิตใจเมตตากรุณา จะเป็นเกราะคุ้มครองคุณหมอให้พ้นจากเรื่องร้ายแน่ๆ
ถ้าแน่ใจว่าไม่ไหว กลับตัวตอนนี้ยังทันครับ ไปเรียนสาขาอื่น หาอาชีพอื่นที่ชอบทำดีกว่า
หรือถ้ายังลังเล ก็เป็นหมอไป ศึกษาสิ่งที่เราสนใจไป...อย่างน้อยๆก็ได้ทำบุญทุกวัน และมีเงินเดือนใช้ไม่ลำบากมากนัก
แต่อย่านานเกินไปนะครับ รอจนแก่อย่างผมถึงอยากเปลี่ยนก็ยากแล้ว...(แต่จริงๆผมก็เปลี่ยนได้นะ เพราะรู้ตัวมานานแล้ว)
ปล.1 ถ้าอ่านแล้วทำให้คุณหมอท้อใจก็ขออภัยด้วยครับ ผมต้องรับฟังเรื่องที่น้องๆผมคับข้องใจมาเล่าให้ฟังบ่อยมาก
พอมาอ่านในพันทิพก็เยอะเหมือนกันนี่หว่า เลยอยากแชร์มุมมอง
ปล.2 สำหรับท่านที่อยากเข้ามาด่าหมอในกระทู้ผม
ถ้าการได้ระบายความทุกข์ของท่าน ทำให้ท่านสบายใจมากขึ้นบ้าง ผมก็ยินดีรับฟังครับ