ปกติแล้วเราทำแผลให้แม่ทุกวันช่วงเย็น  (คุณแม่เป็นมะเร็งท่อน้ำดีระยะสุดท้าย  จะมีสาย ptbd เพื่อระบายน้ำดีออกทางหน้าท้อง )  แต่เมื่อวานเราสังเกตุว่าไนล่อนที่เย็บรั้งสาย ptbd ไว้กับผิวตรงหน้าท้องมันหลุด  จึงรีบพาแม่ไป รพ.ทันทีที่ห้องตรวจนอกเวลา   เพราะกลัวสายเลื่อนออกมาเรื่อยๆ  จะเกิดปัญหามากขึ้น   พอไปถึงคุณหมอที่ตรวจคนแรกทำไม่ได้  จึงโทรเรียกหมออีกท่านมาทำให้  แต่ดูเหมือนคุณหมอคนที่สอง ก็ไม่ถนัดเหมือนกัน  แต่ก็ยังดีที่แกจะเย็บให้  เรามองแล้วก็ไม่ค่อยสบายใจนัก  เพราะคุณหมอยังดูงงๆ  อาจจะเป็นเคสที่ไม่เคยทำ  เห็นแกคอยโทรถามตลอด  จนคุณหมอรุ่นพี่ลงมาคุมด้วย ทำเสร็จประมาณ 10 นาที  แต่กว่าจะได้ออกรพ. ก็ปาไป 5 ทุ่ม  ตอนนั่งรถกลับคุณแม่ก็บ่นตลอดทางว่า  เจ็บจี๊ดๆๆ  ปวดตรงปากแผลมากๆ  เราก็บอกว่าหมดฤทธิ์ยาชาก็ต้องเจ็บบ้าง มียาแก้ปวด   แกก็บอกว่าครั้งแล้วไม่เจ็บขนาดนี้นะ  เราก็เลยบอกว่าถ้าพรุ่งนี้ยังเจ็บอยู่จะพามาหาหมออีกรอบนะแม่  พักผ่อนก่อนดีกว่าดึกแล้ว   สรุปว่าทั้งคืนแกนอนไม่หลับ  พลิกไปท่าไหนก็เจ็บตรงแผล  ทั้งวันก็กินข้าวได้นิดเดียว  จนเรารู้สึกไม่ดี  แต่ไหนๆ  ก่อนจะพาแม่ไปหาหมอขอเปิดดูแผลหน่อยละกัน  แทบจะกรี๊ด  ปลายไนล่อนที่เย็บแผล ทั้งแข็ง+แหลมแทงเข้าไปในแผลจนเลือดไหลเลย  เราก็รีบเอาอุปกรณ์ทำแผลมาดึงขึ้นแล้วตัดออก  แกโล่งขึ้นเยอะเลย  แต่ก็ยังเจ็บแผลอยู่บ้าง เพราะดูแผลแล้วตึงมากเลย  ถ้าพรุ่งนี้ยังไม่ดีขึ้นคงต้องพาไปหาหมออีกรอบแน่อน   รู้สึกไม่ดีเลยวันนี้ที่เรามองข้ามคำพูดของแม่ไป พิมพ์ไปก็น้ำตาจะไหล  T T