กระทู้นี้คือกระทู้แรก มีเรื่องอยากจะระบาย ของชีวิต เราชื่อตูน อายุประมาณ20 ปี
ปัญหาที่เกิดขึ้น บอกก่อนว่า เราเป็นเพศที่3 มีพี่น้อง 4 คน พี่สาวอยู่กับแฟน/ เรา /น้องชาย น้องสาว อยู่กับน้า เราเรียนจบแค่ ปวช. ใช้ทุนเรียน. แถวนนทบุรี จบมาก็ทำงาน ส่งเงินให้ที่บ้านบ้างเดือนล่ะ3000-4000 ไม่มากอะไร เงินเดือน ไม่เกิน 13,000 แต่ตอนนี้กับมาอยู่ ที่ตจว ได้5เดือน เพราะอยู่ กทม เงินเดือนไม่พอใช้จ่าย
เรากับมาอยุ่นี้ ก็ช่วยที่บ้าน ปลูกดอกไม้ มีพ่อกะแม่ ... ส่วนใหญ่ก็คุยกะแม่ ตลอดทุกๆวัน ทะเลาะกันบ้าง แต่ไม่เคยคุยกะพ่อเลย เพราะรู้สึกว่า ไม่เป็นมิตร ในใจพยายามไม่คิดอะไร  คือเราทำอะไรก็ผิดไปซ่ะหมดทุกๆอย่าง ช่วยทำงาน พ่อก็บอกว่าเราไม่ช่วยงาน อะไรที่ด่าได้ ก็จะด่าเหน็บๆ อาบน้ำก็ใช้เวลาปกติ ก็โดนเหน็บ เอาแมวมาเลี้ยง กินข้าวแคนิดเดียว ก็เหน็บ เอามาเลี้ยงทำไม เปลืองข้าว แต่เกือบทุกครั้ง พ่อเองก็กินเหลือ คือจะทำอะไรก็โดนจับผิดทุกอย่าง แม้กระทั้ง ทำกับข้าวกินเอง ...ทุกวันนี้ ความกดดันทุกๆอย่าง ก็พุ่งเข้ามา ความน้อยใจ ความเสียใจ ทุกๆอย่าง เวลานี้เพื่อนๆรุ่นก็เรียน มหาลัย กันหมด ส่วนพี่สาว จบป.ตรี มีรถขับ แต่ไม่เคยส่งเงินให้ที่บ้านเลย ไม่เคยส่งเสียพ่อแม่เลย ทำไมพ่อไม่ว่าบ้าง ส่วนน้องชาย น้าก็ซื้อมอไซให้ ได้เรียนโรง เรียนช่างแถวพระราม7 ค่าเทอมหลายหมื่น พอจบ ปวช.ก็จะต่อปวส. พอได้ยินก็แอบดีใจและเสียใจ ว่าทำไมเราไม่ได้เรียนบ้าง เกรดเฉลี่ย ตอนจบ ปวช.ก็3.65 ชีวิตนี้ ของเราช่างน่าน้อยใจทุกๆอย่างๆ เราเพิ่งทะเลาะกะพ่อ20/9/2557 มา แอบน้อยใจโชคชะตาทุกๆอย่าง ซึ่งเราก็ทำตัวให้ดีมาตลอด สิ่งที่ไม่ดีเหล้าบุหรี่ ก็ไม่เคยคิดจะยุ่ง  น้อยใจจนอยากจะหนี แต่ไม่มีหนทาง บ้างครั้งร้องไห้ จนไม่มีน้ำตา บ้างครั้ฃก็ยื่นพูดคนเดียว ไม่มีใครเข้าใจเราเลย คิดสั้นไม่อยากมีชีวิตอยู่ แต่ก็เป็นหวง แม่ ...  ช่วงเวลานี้แสนจะทรมานในจิตใจของเราเหลือเกิน