คือเราทะเลาะน้องบ่อยมากเลย และทะเลาะทีไรเรามีน้ำตาทุกที คำพูดที่น้องพูดกับเรา จริงอยู่ที่ว่ามันไม่แรงส์ แต่ถ้าเป็นคนโดนอะ มันเจ็บมากเลยนะ เราเตือน เราสอน เพราะความหวังดี แต่สิ่งที่ได้คือน้องมองไม่เห็นความหวังดีของเราเลย (น่าเสียใจสุดๆ) แล้วยังว่าเราว่ายุ่งวุ่นวายกะชีวิตอีก แล้วเวลาเราว่าน้องบ้างแม่ก็จะบอกว่า จะว่าน้องทำไม น้องไม่รู้เรื่อง เออ!ไม่รู้เรื่องใช่มั่ย? แล้วทียืนด่าเราอยุ่นี้อะไร นี้ฉันพี่หรือเปล่า #แม่เหมือนมองไม่เห็นอะว่าน้องว่าเรา มันน่าน้อยใจนะ เสียใจมากๆทุกครั้งทีทะเลาะกันแต่แม่เลือกที่จะว่าเรา ทั้งทีก็เห็นว่าใครผิด เราอยู่กับครอบครัวก็จริง แต่เหมือนอยู่ตัวคนเดียว ทำอะไรคนเดียว กินข้าวยังนั่งกินคนเดียวเลย ไปเที่ยวบ้างที่ยังนั่งรถไปคนเดียวเลยบ้างครั้งก็ไปกะเพื่อนๆบ้าง #อยากถามว่าเราจะแก้ปัญหาตรงนี้ยังไงให้น้องฟังเราบ้าง และแม่เข้าใจเราบ้าง